Cover Song 23: Daddy Cool

After many months without uploading anything to this part of the blog, I will refresh it with a new perspective. As I see there is no point anymore to share some funny video, cause social webs and forums are the main road they travel, I will erase this and I will just comment about cover songs.

Today, there was a sad new, Bobby Farrell, singer of the 70's disco band Boney M. was found dead in a hotel in S. Petersburg (Russia). There was no sign of violence and the cause of death was not determined yet.
2010 will be reminded by the deaths in music of many good artists such as "Boney M." or Pete Steele.

Source

So the post of today will be fully dedicated to Boney M:

Daddy Cool is a song recorded by disco band Boney M. and included on their debut album Take The Heat Off Me. It was a 1976 hit and a staple in disco music and Boney M.'s first UK hit. It reached #6 in the UK charts and #65 in the United States Billboard Hot 100. The single also topped the German charts.

It was the second Boney M. single, released in May 1976 without making any major impact at first. It wasn't until a spectacular performance on the Musikladen TV show in September that the single became a hit, topping most European charts, reaching #6 in the UK and even charting in the US. It proved to be the major European breakthrough of the band.

A curiosity about the song is that the intro was made by producer Frank Farian doing rhythmic 'tic-tic-tic's and playing on his teeth with a pencil.

"Daddy cool" by Boney M. (1976)
Here is the mythical performance in the German TV that pushed the song to be famous:

Daddy cool was covered by many artists, and many should remain in the obscurity, as the cover Placebo or the popband Peaches did and others are quite surprising or even bizarre but way more interesting. Here we have some cases:

Cover by QRN (1999) doing an industrial-rock cover!

Cover by Melo-M (2007), a cello-band in the vein of Apocalyptica, helped by one of the original singers of Boney M, Maizie Williams.

Cover by Boney Nem (1997), one of my favourite metal-cover bands, though they are not doing that so often anymore.

Surprises 2010: An Infinite Dream Sequence

Band: An Infinite Dream Sequence
Album: The Series Of Reveries Subsides (first and last album)
Genre: Technical Prog-Death Metal
Country: Sweden

It's probably the first time I see a band that releases an album and inmediately tells they split up. Strange, and even more when they have done a superb release as this. I have seen that in many webs they call them "melodic death metal", but I guess the musicians would be a bit surprised if they see this, cause what they do is a quite strong technical death metal with several influences. Recommended.

An Infinite Dream Sequence

1. Eternal Insomnolence
2. Tellus Ablaze
3. The Cold and the Wicked
4. Masquerade of the Dead
5. Finding My Path
6. Beyond the Wall of Corpses
7. Withered Sagacity
8. Carry the Cross
9. Cerebral Termination

Total playing time: 39:24

http://www.myspace.com/aninfinitedreamsequence

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Haken

Band: Haken
Album: Aquarius (first album)
Genre: Progressive Metal
Country: UK

If you have been disappointed by the poor last works of the giants of the genre such as Dream Theather or Pain of Salvation, run and search for this rookie band called Haken. Fresh, varied and great composition. From funk to Opeth, all in the middle is made with inspiration by Haken. The album Dream Theater is dreaming and is not able to do in the last decade.

Haken

1. The Point of No Return 11:27
2. Streams 10:14
3. Aquarium 10:40
4. Eternal Rain 06:43
5. Drowning In the Flood 09:28
6. Sun 07:19
7. Celestial Elixir 16:56

Total playing time 01:12:47

http://www.myspace.com/hakenmusic

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

No a la ley Anti-descargas

Este é un texto copiado dunha páxina de facebook.
Escrito por un tal Bentorey Sanginés Molina, está interesante a súa lectura:

El bombardeo de (des)información ha comenzado… La Ley Sinde protege a los autores de la red de mafiosos que se lucran a costa de publicar sus trabajos… Los maleantes coartan la libertad de decisión de los partidos políticos “ciberatacando” sus páginas web…

Vayamos por partes…

La Ley Sinde no protege al autor, el autor ya está protegido con la SGAE y el canon digital; una multa que por ejemplo pagas al comprar una grabadora por si la utilizases luego para copiar material protegido… Comparativamente podríamos decir que sería como ir 12 años a la cárcel cada vez que compras un cuchillo, ya que podrías utilizarlo para asesinar a alguien.

Esta Ley protege al distribuidor, esa empresa que se lucra copiando legalmente el trabajo de una persona o varias personas (cineasta, escritor, cantante,…) para venderlo a precios inalcanzables para la mayoría de la población. Las principales distribuidoras están en EEUU, así que con esta Ley lo que en realidad se protege es el trabajo y el PIB de EEUU, no el español.

Internet se ha convertido en simplemente un medio a través del cual poder distribuir esa cultura a todo el mundo, sin importar los medios económicos que tenga el usuario. Esto no es nuevo, muchos de los cantantes que hoy en día viven lujosamente, y alguno que desde el extranjero y evadiendo impuestos en su propio país es capaz de subrayar la cobardía del político español por dejarse influenciar por los ataques de una red de maleantes, deben su fama a la difusión ilegal de sus obras ¿Quién, hace unos buenos años, no confeccionaba cintas grabando canciones de la radio? Cintas que circulaban a través de amistades.

Otro ejemplo… Corría el año 1998-1999 (no recuerdo bien) y a mis manos llegó un CD con varias canciones de un grupo catalán desconocido. Quién me lo dio me dijo que lo había conseguido el amigo de un amigo, de un amigo, de un amigo… y que lo escuchara porque las canciones “molaban mucho”. Lo escuché, me gustó y le gustó a la mayoría de la gente que también lo escuchó. Así que tuve que hacer otra copia del CD, una para escucharlo yo y otro para prestarlo a la gente que me lo iba pidiendo para grabarlo. Ese CD contenía unas canciones que componían una maqueta que aún no había llegado ni a la productora… Meses más tarde, Estopa sacó su primer disco conteniendo alguna de las canciones de esa maqueta, vendiendo 1.400.000 discos, el record para un grupo debutante en España (datos extraídos de su página web). Mis amigos y yo, como mucha gente en España, teníamos esa maqueta con más canciones que el propio disco. Sin embargo, muchos, yo mismo inclusive, compramos ese disco para regalarlo esas navidades.

Es esto lo que estamos defendiendo, la libre difusión de contenidos, una libre difusión que siempre ha existido pero que en Internet ha encontrado el mejor de los medios hasta el momento. La libre difusión permite que se conozca a autores y productos hasta entonces desconocidos. La libre difusión permite que el usuario conozca un producto, lo disfrute y luego comprarlo original, para su propio disfrute nuevamente o para regalarlo. Libre difusión que permite discernir entre el buen material y el desechable; me bastó ver mitad de la película Avatar pirateada como para decidir no ir a verla al cine e ir sin embargo a ver Agnosia (gran película por cierto).

Una nota, Sr. Álex de la Iglesia, desde mi más profundo respeto a su trabajo, porque el trabajo siempre debe el máximo respeto, y desde mi más humilde criterio, si películas como “Acción mutante” o “El día de la bestia” no se hubieran difundido a través de Internet y gratuitamente, se hubieran quedado con los éxitos cosechados entonces, hoy en día nadie las vería. Sinceramente, sin ánimo de ofensa, para conseguir una copia legal de esas películas habría que rebuscar en la cesta de “Todo 1 Euro” ubicada junto a las pilas antes de pagar en Caja ¿Por qué? Usted no puede competir con Twentieth Century Fox, distribuidora de películas como Avatar y ¡¡¡OJO AL DATO!!! Propietaria de la película Avatar.

Las películas, la música, los programas, los juegos no son propiedad del autor, sino de quien las distribuye. Una vez recaudado los beneficios es la distribuidora quién da “un donativo” al autor por cada copia vendida. Y es que el poder de la cultura lo ostentan hoy en día las distribuidoras. La distribuidora es la que decide el trabajo del autor ¿Por qué si no el sueño de todo autor es producir y distribuir su propio trabajo? Para no tener que seguir los dictados de la distribuidora.

Por otro lado, quién se lucra difundiendo material protegido ya es castigado actualmente por la Ley; reza el artículo 270 en su apartado 1:

“Será castigado con la pena de prisión de seis meses a dos años y multa de 12 a 24 meses quien, con ánimo de lucro y en perjuicio de tercero, reproduzca, plagie, distribuya o comunique públicamente, en todo o en parte, una obra literaria, artística o científica, o su transformación, interpretación o ejecución artística fijada en cualquier tipo de soporte o comunicada a través de cualquier medio, sin la autorización de los titulares de los correspondientes derechos de propiedad intelectual o de sus cesionarios.”

La mayoría de las páginas sobre las que la Ley Sinde ha puesto la mira no cumplen con ese ánimo de lucro. Muchas no ganan nada y otras ganan algo por publicidad, mas es necesario para mantener esas páginas. En ambos casos, las páginas solo son la plataforma a través de la cual se difunde el material, protegido o no. Mucha gente se dedica a conseguir el vídeo de una película, ir al cine, grabar el audio, realizar el montaje y finalmente colgarla en alguna de éstas páginas. Todo ello SIN ÁNIMO DE LUCRO alguno, simplemente a cambio de un GRACIAS.

Asimismo, en este tipo de páginas hay mucho material, alguno protegido y otro no. Si clausuran una página por tener material protegido impiden la difusión del material no protegido y que de otro modo sería desconocido… ¿Quieren proteger el material con copyright? Denuncien el enlace de descarga del servidor megaupload, rapidshare… ¿No es efectivo? Cierto, pero el bloqueo de estas páginas tampoco. Siempre habrá difusión porque la esencia de Internet es el compartir, sin ver por el beneficio de uno, aunque se tenga que volver al irc y a los servidores ftp para hacerlo.

Ya para terminar, y no repetir más veces la palabra “difundir” xD, decir que si este grupo de maleantes ha utilizado el “ciberataque” ha sido simplemente como una medida de protesta, tal y como puede ser una manifestación en la calle. La manifestación ha sido descartada ya que las leyes obligan a la solicitud de autorización de la misma con 10 días de antelación. Con el bloqueo, inocuo por otra parte, de las páginas de los principales partidos políticos se ha querido demostrar que hay mucha gente descontenta con esta Ley, nada más.

Un abrazo a todos y Feliz Navidad.

Todos contra el canon. Mafia SGAE

Mira esos artistas con disfraz de progresistas
Pero que en el fondo son vulgares carteristas
Como en aquel cuento tan famoso del flautista
Todas esas ratas siguen a Teddy Bautista
Dime tú Víctor Manuel
...Quien se reparte el pastel
De todos esos trillones
Porque yo no huelo un pavo
Ya me estáis tocando el nabo
Todos contra el canon x2
Se están hinchando a robar
Todos contra el canon x2
Cobran hasta por silbar
No importa que guardes en tus CDs o en tus discos
Pagas por si acaso cometieras el delito
Miles de millones que reparten entre amigos
Roban a los pobres para dárselo a los ricos
Y te roban pa pagar
La naríz de Ramoncín
La peluca de Luis Cobos
Las tetas de Marta Sánchez
Los dientes de Ana Belén
Anda ya y que os den
Todos contra el canon x2
Se están hinchando a robar
Todos contra el canon x2
Los pringaos a mendigar
Dame una S
Dame una G
Dame una A
Dame una E, SGAE
En pendrives y dvds
En tarjetas SD
Y en actos de beneficencia
Con tu boda o comunión
También ganan un pastón

Surprises 2010: Aldaaron

Band: Aldaaron
Album: Nous Reviendrons Immortels (first album)
Genre: Black Metal
Country: France

After a great Demo called "Des Légendes et Anciens Dieux" in 2007, the french black metal band Aldaaron is releasing their first album in 2010, a good prove about what french black metal is able to do lastly. Great riffs and atmospheres. French black metal rules!

Aldaaron
1. Intro 02:33
2. Seigneur De L'hiver 07:47
3. Instrumentale 01:47
4. Nirnaeth Arnoediad Part 1 05:18
5. Nirnaeth Arnoediad Part 2 06:57
6. En Route Vers La Bataille 07:35
7. Royaume 06:39
8. Propheties 08:41

Total playing time 47:17

http://www.myspace.com/aldaaron

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Stribog

Band: Stribog
Album: U Okovima Vjecnosti (first album)
Genre: Pagan Folk Black Metal
Country: Croatia

At first, I really thought they were a russian band; there are many that play this kind of Pagan Metal with some black or doom elements with a girl singing high-pitched folky melodies. Besides, this slavic way of understanding Pagan Metal is very unique and interesting.
Again, I must say that there are many doing quite the same, and few bands are worthy remarkable, and Stribog can be one of those. For a first album, they show enough skills and compositive maturity.

1. Ancestral Skies Of Gold 06:35
2. Morana 05:21
3. Rusalka 07:58
4. Follow The Silver Path 04:36
5. Pred Morem Olujnim 03:18
6. Remember With Pride 05:33
7. Okovi Vjecnosti 04:04

Total playing time 37:30

http://www.myspace.com/stribogslava

Here

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Thulcandra

Band: Thulcandra
Album: Fallen Angel’s Dominion (first album)
Genre: Black-Death Metal
Country: Germany

Dissection was a big influence for many black-death metal bands, and probably without Dissection, Thulcandra would never exist. They take the legacy of the timeless band of Jon Nödtveidt just after their masterpiece "Storm of the light's bane". So "Fallen Angel's Dominion" could be a worth continuation for those Dissection, Thulcandra even tried to sound just like them, riffs are very similar and even some are almost ripped off from Dissection, song structures are the same, the intro, the names of the songs... even the cover is made by Kristian Wåhlin, who also worked for Dissection among others, of course, blue coloured, as "The somberlain" and "Storm..".
And the cover song... of course.. you guessed well.
For all the fans of the mentioned band, it's worth checking, it's an honorable tribute to one of the greatest black metal bands of all times.

1. In The Realm Of Thousand Deaths 01:30
2. Night Eternal 07:29
3. Fallen Angel's Dominion 04:57
4. Frozen Kingdom 06:20
5. Everlasting Fire 05:05
6. Spirit Of The Night 06:45
7. Legions Of Darkness 05:15
8. In Silence We Eternally Sleep 01:11
9. The Somberlain (Dissection cover) 07:07

Total playing time 45:39

Here

http://www.myspace.com/thulcandrametal

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Aorlhac

Band: Aorlhac
Album: La cité des vents (third album)
Genre: Black Metal
Country: France

French black metal is arising with strength in the last years. Sometimes, by unknown reasons, a place, a time and a genre are somehow interrelated and it's a cradle for many good bands that might become great ones in their style. This is happening with atmosferic-melodic black metal right now in France. There are many good bands that are releasing their first albums with an indisputable quality.
Aorlhac launched their third work since 2008 this year, a worth listening for all the black metal fans.

1. A la croisée des vents II 01:06
2. Le bûcher des Cathares 06:21
3. Plérion 04:38
4. Le miroir des péchés 06:17
5. Sant Flor, la cité des vents 06:10
6. Vers les honneurs 06:42
7. La comptine du drac 06:22
8. Les enfants des limbes 06:41

Total playing time 53:18

Here

http://www.myspace.com/aorlhac

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Crystalic

Band: Crystalic
Album: Persistence (second album)
Genre: Melodic Death
Country: Finland

Last years were too (much) productive in the melodic death genre, and choosing something good or original between the thousands of releases could be a hard task. The style is a bit saturated since time ago and many times if you listen often Metal and you see "melodeath", this might be even a bad signal; there are too many and too "the same" doing that.
Crystalic are not a very original band, but I think this album is standing over the thousands of melodeath releases.

1. Sub-Creatures 05:02
2. Throne of Sin 05:03
3. Wall of Sanity 04:20
4. Vanishing Act 03:03
5. Voiceless Army 04:50
6. Eulogy 02:26
7. Blastbeat of My Heart 06:08
8. New Time 04:53
9. Lord of the Mourn 04:57
10. Too Dark to See 08:53

Total playing time 49:35

You can download for free this album in their webpage

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Jaldaboath

Band: Jaldaboath
Album: The Rise of the Heraldic Beasts (first album)
Genre: Medieval-Pagan Metal
Country: U.K.

The head of The Meads of Asphodel and the extincted band Ewigkeit comes with a new weird project that mixes the melodic pagan-folk-medieval metal with funny lyrics, keyboards and way of playing. Many song melodies are inspired by other melodies like "Hark the herald" (a medieval tune) or "Jaldaboath" (a TV production from the 70's-80's).
It might recall you to a Heavy Metal version of Monty Python, and could be called something like Happy-Pagan Metal. In these days it is really difficult to find a band that creates their own style, a worth listening for all the unabashedly pagan-folk metal fans.

1. Hark The Herald 03:31
2. Calling On All Heraldic Beasts 04:35
3. Bash The Bishop 04:24
4. Seek The Grail 04:21
5. Axe Wielding Nuns 04:09
6. Jaldaboath 04:11
7. Bring Me The Head Of Metatron 04:31
8. Jacque De Molay 03:58
9. March to Calvary (Instrumental) 02:36
10. Da Vinci's Code (Bonus Track) 04:07

Total playing time 40:15

http://www.myspace.com/jaldaboathofficial

Here

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Ghost

Band: Ghost
Album: Opus Eponymous (first album)
Genre: Heavy-Rock-Doom
Country: Sweden

Ghost is a strange band that comes from the north of Europe practising a kind of psychedelic heavy rock, with bits of stoner and doom. The lyrical content is based on satanism and they hide their own names as their own appeareance.

1. Deus Culpa 01:33
2. Con Clavi Con Dio 03:33
3. Ritual 04:28
4. Elizabeth 04:01
5. Stand By Him 03:56
6. Satan Prayer 04:38
7. Death Knell 04:36
8. Prime Mover 03:53
9. Genesis 04:03

Total playing time 34:41

Here

http://www.myspace.com/thebandghost

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Surprises 2010: Morowe

Band: Morowe
Album: Piekło.Labirynty.Diabły (first album)
Genre: Post-Black Metal
Country: Poland

Great first album of this polish band, having the essence of black metal in the background, twisted melodies and atmospheres, and an evil ambient that will bring the darker and colder feelings you might have back to your inner self. Probably the best album of the year.

1. Wstęp 02:34
2. Komenda 06:00
3. Tylko Piekło, Labirynty i Diabły 06:05
4. Czas Trwanie Zatrzymał 09:04
5. Jego Oblicza 06:47
6. Głęboko Pod Ziemię 05:49
7. Wężowa Korona 08:21
8. Zakończenie 03:58

Total playing time 48:41

Here

The link provided serves just as promotional source. The aim is letting know rookie, new or unknown bands with few resources that try to expand their music. Buy the originals if you like them! Help good bands to grow!

Bizarradas Musicales: Norrin Radd / Nesmetal

Chegado de Canadá, Norrin Radd é un friki do sonido NES de 4bit e do death metal técnico que se propuxo facer unha mezcla totalmente impensable... máis aló de mezclar Metal con teclados 4bit ó estilo de Machinae Supremacy ou eso que está tan de moda últimamente do Nintendocore, ou de facer versións en plan metal de bandas sonoras da NES, o rapaz intentou facer Death Metal con sonido Nintendo!!
O resultado de Norrin Radd é algo que chama a atención porque por veces podemos pensar mentres o oímos que poderíamos estar xogando perfectamente a calquera daqueles xogos da Game Boy, e por outras veces o ollo vaisenos ó peaso de riff potente que sería ese piribipiupiu cunha guitarra de verdade. Moi interesante, e moi friki :D

http://www.myspace.com/norrinraddnesmetal

Nesmetal é outro exemplo que xunta o death progresivo co sonido NES.
Un día teño que poñerme eu a facer algo con este sonido, que tamén os teño no programa tracker que utilizo :P Non sei se chegaría a facer algo semellante ó que fan eles, porque a pesar de ter un sonido que moitos opinarán como "cutre", non deixan de ter ideas musicales moi interesantes.

http://www.myspace.com/nesmetal

Diario dun vi-king VII - A Subconsciente Rebelión

Bueno, como estiven pensando que vai pasar unha boa temporada ata que volva actualizar esta sección, e realmente teño coma un 25% da nova demo-CD feito sólo, cambiei de opinión e vou deixar a nova canción dispoñible para baixar.
A primeira persona que a oeu dixo que lle gustara e que era algo así coma unha nova búsqueda de horizontes musicales. Eu.. non o creo. Pa mín é outra máis, mellor cas anteriores (son un renegado XDD), pero non moito máis. De feito suelo ter moi boa opinión nas primeiras veces que oio as cancións despois de telas rematadas e pouco a pouco voume desinflando pensando que non é para nada bon material. Vós diredes:

***O link quedou desactivado, os que cheguedes tarde a esta entrada, tócavos esperar a tela demo rematada***

Os gustos musicales de Metallica

Logo a xente dice que Metallica se botaron a perder.. (bueno, díceno os que aínda lles queda un mínimo de criterio musical).. vendo os gustos de Mr. Ulrich e Mr. Hammett sobre a mellor música que oíron nestes últimos 10 anos, non hai outra realidade posible...
Que sí, que sí... que hai que ter un gusto heterogéneo e vistas amplias, pero non me digades que poñer a Eminem como un dos 10 mellores discos da historia da música recente non é un delito. Hai máis perlas coma Pink, Amy Winehouse ou Kid Rock, non volas perdades...
Aparte que, o seu nacionalismo norteamericano débelles de prohibir oír nada que salga do seu país, porque de Europa ni pizca, e mira que se fan bastante mellores cousas aquí que aló, salvo U2, Wolfmother e Gojira pa Hammett así mirando por encima, o resto, USA total...
O que eu digo é... se esto é o que suelen escoitar os membros dun grupo de metal, apaga e vámonos.. así lles saliron as bazofias que lles saliron últimamente, incluso ese intento de "volver ás raíces" -coma dixeron eles- que foi o sobrevalorado e falto de inspiración Death Magnetic.


Lars Ulrich - Best Albums Of The Decade (in order of importance):

01. ARCTIC MONKEYS - "Whatever People Say I Am, That's What I'm Not"
02. SYSTEM OF A DOWN - "Toxicity"
03. THE SWORD - "Age Of Winters"
04. KINGS OF LEON - "Aha Shake Heartbreak"
05. THE WHITE STRIPES - "Elephant"
06. GREEN DAY - "American Idiot"
07. SLIPKNOT - "Vol. 3: The Subliminal Verses"
08. EMINEM - "The Eminem Show"
09. WOLFMOTHER - "Wolfmother"
10. RAGE AGAINST THE MACHINE - "Renegades"
11. U2 - "No Line On The Horizon"
12. KASABIAN - "Kasabian"
13. THE MARS VOLTA - "De-Loused in the Comatorium"
14. OASIS - "Don't Believe The Truth"
15. QUEENS OF THE STONE AGE - "Rated R"
16. SYSTEM OF A DOWN - "Mezmerize"
17. ARCTIC MONKEYS - "Favorite Worst Nightmare"
18. ALICE IN CHAINS - "Black Gives Way To Blue"
19. THE BLACK KEYS - "Attack & Release"
20. AUDIOSLAVE - "Audioslave"
21. MASTODON - "Crack The Skye"
22. MOTÖRHEAD - "Inferno"
23. GUNS N' ROSES - "Chinese Democracy"
24. THE DATSUNS - "The Datsuns"
25. THE LAST SHADOW PUPPETS - "The Age Of The Understatement"

Lars Ulrich - Best Songs Of The Decade (in order of importance):

01. U2 - Moment Of Surrender"
02. EMINEM - "Cleaning Out My Closet"
03. ARCTIC MONKEYS - "From The Ritz To The Rubble"
04. RAGE AGAINST THE MACHINE - "How I Could Just Kill A Man"
05. THE SWORD - "Freya"
06. OASIS - Lyla"
07. ARCTIC MONKEYS - "Fake Tales Of San Francisco"
08. GREEN DAY - Boulevard Of Broken Dreams"
09. SLIPKNOT - "Duality"
10. OASIS - "Falling Down"
11. JOHNNY CASH - "Thirteen"
12. THE WHITE STRIPES - "Seven Nation Army"
13. SYSTEM OF A DOWN - "Toxicity"
14. ZWAN - "Number Of The Beast"
15. WOLFMOTHER - "White Unicorn"
16. KINGS OF LEON - "Sex On Fire"
17. U2 - "Vertigo"
18. PINK - "Get The Party Started"
19. ALICE IN CHAINS - "Check My Brain"
20. STAIND - "It's Been A While"
21. SEAN PAUL - "Get Busy"
22. SYSTEM OF A DOWN - "B.Y.O.B."
23. KID ROCK - "Picture"
24. LAMB OF GOD - "Redneck"
25. KASABIAN - "Club Foot"

Aquí o vemos cunha das súas grandes influencias:

Kirk Hammett - Best Albums Of The Decade (in order of importance):

01. RADIOHEAD - "Kid A"
02. THE MARS VOLTA - "De-Loused in the Comatorium"
03. SIGUR ROS - ()
04. MUSE - "Absolution"
05. LAMB OF GOD - "Ashes Of The Wake"
06. DAMIAN MARLEY - "Welcome To Jamrock"
07. MASTODON - "Crack The Skye"
08. OUTKAST - "Speakerboxxx/ The Love Below"
09. INTERPOL - "Turn On The Bright Lights"
10. SHARON JONES AND THE DAP-KINGS - "100 Days, 100 Nights"
11. SYSTEM OF A DOWN - "Mezmerize"
12. THE BLACK KEYS - "Magic Potion"
13. PJ HARVEY - "Stories From The City, Stories From The Sea"
14. SINÉAD O'CONNOR - "Faith And Courage"
15. GOJIRA - "The Way Of All Flesh"
16. MACHINE HEAD - "The Blackening"
17. RY COODER & MANUEL GALBAN - "Mambo Sinuendo"
18. QUEENS OF THE STONE AGE - "Rated R"
19. TOOL - "Lateralus"
20. TOM WAITS - "Alice"
21. MY MORNING JACKET - "It Still Moves"
22. ALICE IN CHAINS - "Black Gives Way To Blue"
23. THE SWORD - "Age Of Winters"
24. PINK MARTINI - "Hey Eugene!"
25. ALL SHALL PERISH - "Awaken The Dreamers"

Kirk Hammett - Best Songs Of The Decade (in order of importance)::

01. RADIOHEAD - "Everything In Its Right Place"
02. DENGUE FEVER - "One Thousand Tears Of A Tarantula"
03. MASTODON - "Oblivion"
04. AFROMAN - "Because I Got High"
05. KINGS OF LEON - "The Bucket"
06. LAMB OF GOD - "Set To Fail"
07. U2 - "Beautiful Day"
08. THE MARS VOLTA - "Intertiatic E.S.P."
09. MUSE - "Stockholm Syndrome"
10. DAMIAN MARLEY - "Welcome To Jamrock"
11. GOJIRA - "Vacuity"
12. SHARON JONES AND THE DAP-KINGS - "How Long Do I Have To Wait For You?"
13. QUEENS OF THE STONE AGE - "Tension Head"
14. ALICE IN CHAINS - "Check My Brain"
15. MY MORNING JACKET - "Mahgeetah"
16. SYSTEM OF A DOWN - "Violent Pornography"
17. THE SWORD - 'Freya"
18. OUTKAST - "Hey Ya!"
19. SIGUR ROS - "Svef-g-englar"
20. LAMB OF GOD - "Now You Have Something To Die For"
21. AT THE DRIVE-IN - "One Armed Scissor"
22. KORN - "Here To Stay"
23. KID ROCK - "American Bad Ass"
24. THE BLACK KEYS - "You're The One"
25. AMY WINEHOUSE - "Back To Black"

Fuente

Bizarradas musicales: Where Angels Suffer

De mans de Chris Holmes e Randy Piper, créase en 2010 este grupo chamado Where Angels Suffer. Para os que esteñades un pouco perdidos en nombres (eu son o primeiro, nunca fun moito de saberme alineacións de metal, ainda que Chris Holmes é unha institución oitentera), estes homes proveñen da mellor época de W.A.S.P.
Parece que uniron forzas para crear este grupo cuias iniciales son un burdo calco do grupo de Blackie Lawless (W.A.S). Ben, e vós diredes: "e qué hai de bizarro nesto, aparte de que o nombre sexa un tanto ridículo?". A cousa é que Randy Piper xa tiña o seu propio grupo, no que xa levaba un par de discos baixo o nome "Randy Piper's Animal" ou "Animal", cun estilo moi WASP e que incluso superaba ampliamente a todo o que saleu da manga de Lawless nos últimos 20 anos. O seu último disco "Virus" do 2008 é un trallazo!
Ben, vouvos poñer os tracklist primeiro do album "Virus" (2008) e logo do primeiro de WAS, "Purgatory" (2010)

Virus:
1. Cardiac arrest
2. Can't stop
3. Don't wanna die
4. Crying eagle
5. Unnatural high
6. Judgement Day
7. Who's next
8. Zombie (The Cranberries Cover)
9. Shoot to kill
10. L.U.S.T.

Purgatory:
1. Cardiac arrest
2. Can't stop
3. Don't wanna die
4. Crying eagle
5. Unnatural high
6. Judgement Day
7. Zombie (The Cranberries Cover)
8. Shoot to kill
9. L.U.S.T.
10. Violent New Breed
11. Morning After
12. Eye of the Storm
13. Boom

... vaia cara! para vendelo coma un novo disco dun novo grupo, o que fixeron foi regrabar o Virus enteiro coa mesma formación salvo Holmes, quitarlle unha canción (Who's next) e añadirlle 4 cancións (as 4 últimas, do disco debut de Randy Piper, "Violent New Breed")!!!
Unha total decepción que supoño que busca chamar a atención dos fans máis cérrimos de WASP, que por outro lado deben estar completamente aparvados se seguiron comprando os últimos bodrios de Lawless e non se deron cuenta dos 2 grandes discos de Randy Piper (que son máis WASP que os últimos de WASP! -alomenos no sentido dos 80's-).
A paradoxa do fan sin criterio, diría eu.
Pero eso non quita que WAS debera empezar por facer algo propio como grupo...

Por certo, qué gordo está Holmes!!

Cosecha del norte

Se fai un tempo Whitesnake sacaban o seu propio caldo, parece que esta "moda" se está a extender entre algún metaleiro máis que lle gusta dar ó drinkin. Debe ser este o caso de Satyr, ó que vemos orgulloso do seu viño propio aquí abaixo:

Sólo é cousa de tempo que salga á luz o viño "Satan rosado do 2008" apadriñado por Gaahl!

Sigurd "Satyr" Wongraven, renowned vocalist/guitarist of the Norwegian black metal band SATYRICON, has partnered with Luca Roagna, a fifth-generation winemaker from Piedmont, Italy, to launch Satyr's own brand of wine. Wongraven has apparently chosen the best wines from the Roagna winery and is making them available with his name on each bottle in gothic letters and black background with an outline illustration of the devil on the label.

Two wines are currently available from the Wongraven brand:

* Langhe Rosso Alleanza Nero di Wongraven 2009

* Barolo Unione Nero di Wongraven 2006

Wongraven and Roagna first met in the spring of 2003 while SATYRICON was on tour in Italy and spent several months earlier this year creating two classic wines that represent a combination of Roagna's skilled vineyard work and Satyr's vision of traditional Piedmontese wines.

"When I explain my role in the process to musician friends who have no knowledge of wine, I tell them that Luca created the songs and recorded the album, while I mixed it," Wongraven told Adressa.no in a recent interview.

Authenticity is the common denominator in Satyr's music and wine.

Wongraven admits that he himself is skeptical when he sees other people lending their names to wine brands.

"I think that people who known me understand why I have chosen to lend my name name to these wines," he explained. "I have made wines that I am proud of."

Fuente

Diario dun vi-king VI: Incorporacións e detalles

O pasado viernes tivo lugar un gran acontecemento na historia de Mileth, por fin deuse un ensaio cun batería real. E non un batería calquera, senón que alguén con experiencia e tablas coma o é Juanjo. Esperemos que teña paciencia cuns noobs coma nosoutros e non se nos vaia, que un batería así éche difícil de pillar :P
Por certo vaia sorpresa que se soubera todos os temas case á perfección e que nos dera paos a nós por estar tan "desenpracticados" XD
Por outro lado, a rapaza que sustitúe a Ida, Dana, estivo máis ben observando, xa que non se sabía moi ben por onde ían as cancións e a verdade nin sequera cheguei a oír ben a súa voz, esperemos que para a próxima se poida poñer ó frente alomenos nun par, e por suposto que lle guste, que ainda non o sabemos moi ben :D
O ensaio do outro día foi un pouco desastre, pero xa sabemos cómo son as primeiras veces, a cousa ten que ir mellor canto máis se toca. Fai 10 días ensaiamos sólo os guitarras e baixo e non tocábamos xuntos desde xunio ou xulio, e foi tamén bastante desastre. Eu nin sequera practicara as cancións por mín mesmo nese tempo de descanso, así que... XD
Outra cousa que nos perdeu moito ós habituales foi a ausencia de teclados. Parece que non, pero eu incluso os utilizaba para non perderme, tal vez estaba moi acostumbrado a que sonaran e sempre levaran o tempo perfecto que facía a nosa batería informática... . Pode que por eso a terceira orixinal de Mileth terá que esperar a ser rematada: temos que aclimatarnos durante un par de ensaios máis uns a outros. Unha pena que sexan cada tanto tempo...

O proxecto de black-death colleu unha forma prometedora. O primeiro ensaio co novo guitarrista fora un pouco toma de contacto, pero no segundo, e partindo de cero (creo que foi mellor que aproveitar riffs soltos meus dos outros ensaios), a cousa púxose moi interesante. O outro rapaz leva anos dedicándose a esto e ten un equipo profesional de manda carallo! De feito, logo de ver a miña guitarra que se está caendo a cachos, dixo: "mellor cóllete unha das miñas, así ademáis estamos "entuneados"". Aparte, o que eu entendo de guitarras é nulo (xa vos imaxinades a miña cara cando me estaba "esta es una Jackson blabla de doble blabla... e eu "sisi.. mola mola" XDD", pero mamaíña, eso sonaba de vicio, ata parecía que os riffs salían sólos!
Para este grupo tamén aconsellei a Elías, que se uneu de boa gana, él sempre se apunta a todas! e aproveitando que o anterior se lles foi con outro grupo que estaba de parón e se reactivou, veuse con nós a montar ruído.
Do que me estou dando cuenta con eles é que dentro da miña cabeza sólo teño black metal XD vaia trve do carallo que son XD ... porque me decían "intenta algo máis death" e non sabía por ónde salir. O outro guitarrista en cambio está moi influenciado polo Thrash-Groove sepulturero e máis recentemente polo melodeath, así que pode resultar unha mezcla curiosa. O único sobre o que teño dudas é sobre a creación. Penso que ou debería haber un acordo case simbiótico entre varios ou deixarlle un % maior do proceso de creación a un, e logo os outros opinar. Máis ou menos eso é o que facemos en Mileth.
Creando sobre a marcha como o fixemos pode resultar un final de colagge. Como diferentes cousas empastadas para que sone ben, e que realmente poida que sone ben en riffs separados, pero tal vez haxa que buscar máis unión entre as partes para crear algo sólido. De todos xeitos, estamos empezando, e haberá que ver por onde vai a cousa.
O que sí, o outro guitarrista, dixo que a un ritmo de 1 ensaio por semana, tardaríase normalmente coma 1-1'5 anos en facer un concerto. Eu fíome del, así que é probable que eu me vaia antes deso (esperemos acabar a carreira, e logo veremos onde vamos, pero en Vigo véxoo complicado). Así que non tocará desta vez facer concertos, e, a verdade, non me vexo. Non me gustaría dar un ensaio-concerto, preferiría levalo ben co grupo que fora, a verdade.

Por último, hai novidades en canto a Enuma Elis. A idea xeral do disco está prácticamente rematada e dividida en capítulos. Estaba diante dos meus ollos a medida que o facía, e só tiven que unir cabos para cazar e ordenar as palabras e as ambientacións.
Sobre o disco poido decir que vou facer caso omiso a todos os consellos que a xente me suele decir (que moitas veces son contradictorios XD). Vou liberar unha vez máis o subconsciente e deixalo actuar, creando cun orden abstracto en certas partes, e intencionadamente organizado para un par de cousas -Ainda que non moito XD-. No fondo, se quero plasmar o que está na miña cabeza, ten que ser desestructurado e abstracto na maior parte.
De momento poido adiantar o nome dalgunhas cancións: "Visións - O Espello Deformador" de 2 partes, "Ira Contida (Tralas Rosas da Perdición)", que poidestes oír no anterior post, "Subconsciente Rebelión", "Insomnio", "Capita Mortua", "Katarsis"... estará por decidir o número, pero variará entre 9 e 11 cancións, e a media de duración promete ser coma o anterior "Obscura Epica", alternando entre as de 7-10 minutos e de 1-2-3, no que combino todo o ben que poido os estilos que máis me gustan (ainda que moi distintos) intentando facer algo que sone máis ou menos diferente e compacto.
O diseño levarao nun 100% Airi esta vez cunhas poucas directrices miñas que teño en mente, así que non poido decir nada sobre cómo vai ser, sólo que vai ser diferente (ou eso pretendo).
Tamén pensarei, ainda que esto non será ata última hora, se facer unha das cancións a modo de guitarras reales e voz real. Agora que meu irmán se comprou un aparato que simula un ampli no ordenador e parece que se pode grabar, mirarei a ver se poido darlle uso. No tema das voces, alternaría un servidor cun máis profesional co que xa teño falado. Sería unha gran nova se se dese realizado, e todo un paso cara adiante en canto a sonido.
Coma último detalle do novo lanzamento, que non se estrenará nas vosas salas e disqueras preferidas (ou sexa, no meu blog XD) ata posiblemente o segundo trimestre do 2011, decir que o título está tamén escollido: "Sons & Demos".
E como me sabe mal deixar este "diario" sen ningún documento gráfico ou sonoro, e sabendo que é probable que deixe esta sección durante un tempo ata novas máis interesantes, déixovos un extracto de "Visións - O Espello Deformador", concretamente os 2 últimos minutos da 1ª parte da canción. Xa me diredes se vos gusta ou no ;D

Bizarradas Musicales: De Infernali

Xusto este mes se reeditou unha das bizarradas que me tocou oír xa fai moito tempo, por aló do 97!
Non sei qué amigo me deixara este álbum no que participaban eminencias do metal extremo nórdico facendo algo máis Ambient. Esas estrelas non eran outros que Jon Nödtveidt e Dan Swano, que colaboraba nunha canción. Pois ben, sería curioso ver qué farían estes homes fóra do seu mundillo habitual, e... a decepción foi monumental. Non é que sexa un amante do dark ambient/industrial ambient, pero poido oír cousas por ahí sen problema.

Por suposto olvidádevos de Dissection e Edge of Sanity, eu diría que máis ben vos metérades a xogar á un xogo de acción na Super Noentiendo ou Mega dryf con esto de fondo.
A min recórdame ás cancións techno que eu mesmo facía co Impulse Tracker para ir probando dunha forma rápida instrumentos e efectos (que tamén empecei sobre esa época) XDD

Non sei moi ben qué tería na cabeza Nödtveidt ó facer este disco... Por ahí lín que era un proxecto compartido co seu compañeiro de habitación, un tal Damien ou Damian. Non sei qué se fumarían os dous nos ratos libres, pero esto é bastante avergonzante. E logo está a colaboración de Dan Swano, algo que queda como nota curiosa e do que supoño que tempo despois se retractaría XD

1. Into The Labyrinths Of Desolation 5:08
2. Ave Satan 04:31
3. Orcus Cursus 04:37
4. Sign Of The Dark 05:40
5. Revival / Paroxysmal Winds / Forever Gone 06:27
6. Atomic Age 04:09
7. Liberation 01:51
8. X 01:41

-"Into the Labyrinths of Desolation" podería ser un comenzo digno para un álbum de ambient.
-"Ave Satan" é coma se alguén se lle ocorre facer en midi unha versión satánica da banda sonora de Mortal Kombat con toques da BSO de "Viernes 13".
-"Orcus Cursus" é unha peza ambiental que... non está mal (por non decir outra cousa)
-"Sign Of The Dark" é a canción cantada por Dan Swano, a mín recórdame a algún grupo de pop electrónico ochentero (Depeche Mode, Black,...) tamén mezclado coa banda sonora de Mortal Kombat...pero a de supernintendo.. ou case que a de Game Boy? XDD
-"Revival / Paroxysmal Winds / Forever Gone" pode fácilmente evocar a Sorgens Kammer, a do Stormblast orixinal que fora plagio doutra.
-"Atomic Age".... e aquí chega Paco Pil ou Chimo Bayo. Dá ganas de soltar un "bombas bombas" polo medio da canción. Podería valer perfectamente como banda sonora do Final Fight ou Streets of Rage.
-"Liberation" e "X" son pezas testimoniales da decadencia do mundo... despois de escoitar este bodrio.

Descarga
Pass: www.mediaportal.ru

E xa sabedes "Remastered and re-released by Metal Mind Records in October 2010 in a digipack edition limited to 2000 hand-numbered copies."

A correr se non queredes quedarvos sen ela!

Bizarradas musicales: Mezclas impensables

Coma moitas veces, por medio de comentarios de outros e casualidades interneteriles, un acabase encontrando cousas que nunca pensaría que existirían. O caso que toca hoxe son esas mezclas frikis provocadas por horas de aburrimiento, mezclando "voces" surrealistas e impensables e música metal, case sempre relacionado co death metal-grindcore-hardcore-punk polo que levo visto. Igual tades un pouco perdidos con esto que vos dixen, pero o mellor é sempre poñerse con exemplos e listo.

De primeiro temos a Slothian, grupo que mezcla os deformes berros e comentarios daquel simpático e inolvidable personaxe dos Goonies con Grindcore:

http://www.myspace.com/slothianband

Segundo eles (mellor dito él):
"
When the planets were in glu glú and the prophets cum on the chiqui chiqui bang bang. Where the retarded goom grew as soon as the sun sent in the soul... ya. In the early beginning... y eso. I am tríki to say that the galactic cowboys are my friends, and Sloth and Gordy created the slumber abnormal impurity of ancient butifarra´s clown. "All is full of shit" said the Master Gugufresa (Sloth) when he turned to eeehhhh...? So, the Retardeath Metal was created, and the gods cried a lot of Kalimotxo´s tears, between the throne of eternal frost and hate, and the golosinas castle of depravation. Soy sunbornal

"

(sí, é un tío español, ó igual que o seguinte)

Chiquigrind
Como podedes intuír, Chiquito con Grindcore, jaarl!

http://www.myspace.com/chiquigrind

Según o grupo:
"After a silence, and after discovering the great world Grind escene, in 2006 I decided to create an extreme project... So, Chiguigrind was born!!! After the pain!!! Quietorl!!!"

Caninus
Este grupo surxe da furiosa unión entre 2 pitbulls e o death-grind máis pesado! Impresionante! Oíde "Victim of Pain"!

http://www.myspace.com/caninus

Segun eles:
"
The band, Caninus (pronounced K - 9 - us ) began listening Terrorizer, Death of Napalm, Corpse Cannibal, Sorcery, Incantation and Malevolant Creation. The band(orchestra) was generated in New York in 1992, but not until recently, when Caninus(orchestra) began receving national glory and approval of a celebrities from Andrew W.K. to Susan Sarandon. After the few line up changes (replacements) during 90-s', Caninus has strengthened their line up in 2001. A little from members of the profit also have gone, the few have gone to prison, some are alive albeit in the bottom of Grand Central terminals of Station. One ex-Caninus member can be noticed in the documentary film concerning the mole people "Dark Days". The majority grindcore and fatal metal strips (orchestras) have the singers, trying to sound similarly to the broken (upset) deranged animals anyhow so they have decided to use a real thing. Vocals are executed by two pit bull terriers. Both were rescued days before euthanization from refuges. Caninus - all strict vegans.
It has come time really to allow the animals to have their say."

Hatebeak
Aquí poderemos conocer ó que probablemente sexa o único loro frontman dun grupo de grindeath!

http://www.myspace.com/beak666

Segundo eles (ainda que é unha páxina dun fan):
"Ok. This is a fan site for HATEBEAK. If you don't know the story, this is a death metal grindcore band that has an avian vocalist. It's sick as hell and definately worth the listen. Hatebeak is on Reptilian Records, and has a split on Relapse Records. Here is the discography so far:
Hatebeak and Longmont Potion Castle (Reptilian Records split)
Hatebeak and Caninus (Reptilian Records split)
Hatebeak and Birdflesh (Relapse Records split)
To be released on Reptilian Records soon: Number of the Beak (Reptilian Records full)"

Fai tempo encontrárame con outro "grupo" chamado Eugenio))) que mezclaba chistes de Eugenio con drone-doom ó estilo de Sunn O))) pero deberon de eliminar o myspace.

Bizarradas musicales: Xardas

Xardas é un grupo alemán que por ahí definen como: Progressive/Symphonic/Modern Melodic Death Metal/Metalcore. Toma ya!
A cousa é que poñendose a buscar datos sobre estes individuos non se pode atopar absolutamente NADA! Sólamente se sabe que nalgúns blogs está dispoñible para a súa descarga un disco seu do 2010 chamado "Mirror Of The Soul". Cando un vé o listado de cancións intúe que a cousa non será moi duradera... 2 +2 +3+... =30 minutos?:
1. Intro 2:01
2. A Cut 2:53
3. Ships 3:20
4. Falling 2:53
5. Promise 3:13
6. Revolution 2:50
7. Creed 3:56
8. My Dreams 4:08
9. Outro 0:58

Descarga: Xardas - Mirror of the Soul

Hei de dicir que cando me propuxen oílo, non puiden decir que estivera nin ben nin mal... había cousas que sonaban bastante ben, cantante femenina, cantante de black-metalcore (existe eso?) e moitos sintetizadores... ah pero ahí chegamos a Revolution. Revolution? Crematory? Non, non é! ou sí? nah, non sona mal... quizáis unha versión... deixémolo tar... algo así como pop-techno-metal.. non tá mal..
Peeeeero hoxe oíno outra vez co meu irmán, e propuxémonos saber algo máis deste grupo. O que fixemos foi coller extractos das letras de cada canción... e sorpresa!!!
Todas!! Todas!! Todas as cancións son... xa non versións, senón que son cancións existentes pasadas por filtros e "aceleradas" informáticamente!!!
E eso non é o peor... a mín non me sonaban mal cando as poñía... porque non me recordaban a ningunha canción en especial, sempre che veñen cousas de outros pero eso xa me pasa moi a menudo con todo o que escoito (salvo o caso de Crematory que mencionei)... aih pero cando soubemos cales eran as orixinales... xa poden vir os Menagüer e acabar connosco!
Emocore!!?!?!
Jaarlcore para nenitas bailongas?!?!
Ademáis non se cortan en cambiarlles os títulos a algunhas delas (supoño que para non dar moito o cante)
Vamos cos cuerpos dos delitos:

"Falling" por Xardas:


"Falling Behind" de Dead by April


"Ships" de Xardas


"Take One Last Breath" de Abandon All Ships (mirando este video é imposible de reprimirse un ó ver o "headbanging harcorero-teenager" XDD sempre pensei que, ó igual que no Nu-Metal, eses saltitos e muelles de pernas abertas son debidos á incapacidade e frustración de non poder facer auténtico headbanging con greñas (debe ser que as súas mamás non lles deixan levar o pelo largo)



Así temos que:
1. Intro 2:01
2. A Cut 2:53 é versión acelerada de "A Cut Above" de Avery Watts
3. Ships 3:20 é versión acelerada de "Take One Last Breath" de Abandon All Ships
4. Falling 2:53 é versión acelerada de "Falling Behind" de Dead by April
5. Promise 3:13 é versión acelerada de "A Promise" de Dead by April
6. Revolution 2:50 é versión acelerada de "Revolution" de Crematory
7. Creed 3:56 é versión acelerada de "Greed" con G de "Gañanes" de Crematory
8. My Dreams 4:08 é versión acelerada de "Sweet Lilith of My Dreams" de Eternal Tears Of Sorrow
9. Outro 0:58
Con este panorama o máis probable é que tanto a Intro como a Outro sexan tamén versións aceleradas de algúnha outra canción...


Xardas, heivos dar Mirror polo cú! Aparte de copiar e acelerar cancións existentes cambiándolles incluso os nombres para parecer orixinales, acabastes por vilipendiar a miña virilidade metaleira! Mal raio vos parta!

Así No: 29S

Así non, merecemos outros SINDICATOS

Así nos vai...

What did we learn in (erasmus) history lessons?

So!.. the period of my life attached to all that involves Erasmus is over. My year 2006-07 in Estonia and the 3 posterior ones helping in the Erasmus Vigo as tutor for newcomers has ended since they phoned me 2 times to pick some new erasmus students for this 2010 autumn and I had to tell the office to erase me from every list since I didnt apply this time for that voluntary stuff (you should fill a form to be erasmus helper, but this time they just phoned me without doing that).
When I first was erasmus I didnt know exactly what that meant or how would it be. After 4 years I have had enough "lessons" about this and got many conclusions. Good and bad, as I guess in every experience in life that lasts for more than few days.
I have learnt a lot in my experience in Estonia (many people even adviced me to start writing a kind of book, and it wasnt joking!), not just about studies and different ways of teaching (that were also quite interesting, in spite of what many close friends thought or might think), but also about life, human relationships, about cultures, and also about myself. The shock with all those things at the same time was so strong that I have had a long period time for recovering, assimilating, thinking and finally learning.
When you are Erasmus, there is not just the fact that you are going to study abroad. There is a plenty of new things that strike on you in many ways. Some people choose the easiest way, and dont care too much, avoiding any kind of thinking and therefore also learning, some others just seem to not to care about the new chance and challenging situation and they spoil quite a lot their time, though they might tell you -and in fact they believe- they squeezed to the maximum their experience (but maybe just doing the same things they do in their usual lifes more times or more extremely), others try to live at the maximum they can, forcing even situations that might finish as fake moments of fun, seems they accept the future fact that there will be nothing else than the day-by-day fun, and they are just living like that happily, and others try to get involved in the new culture and situation in a natural way, not forcing a personality they are not to be accepted, not caring too much if something goes wrong but without playing down the importance to the new relationships in the usual life, school, in the new culture they are discovering...
All these types of people are very different (and there must be more), and I met every kind. And many times you find out that so different ways of living this potential challenge called erasmus, may involve different, unexpected, misleading behaviours, interpretations or reactions.

Even that here in the Universidade de Vigo was not the same at all, I also assimilated and, more than learning, I kind of settled conclusions. Today I feel like sharing some of them. So this is what I learnt about erasmus in these 4 last years and that might be useful for future Erasmus people, though it's just a point of view, my point of view (of course this is valid just for people who really want to get involved and live in a highest grade their life as Erasmus; if you are going to spend all days yearning for the booze and the nightlife, there is no need for you to read anything of this):

1. First, you are going to a place that you've probably never stayed. Get information about the customs and traditions, at least the main ones and learn a bit about general issues of the country you are going to spend your Erasmus time (usual wheather, social stuff, languages, a bit of history even,...).
2. Try to learn the basic words of the regional language, local people use to appreciate a lot those little things. Just a "hello", "thanks", "my name is", might mean a smile in the face of the local ones that are talking to you. Even that you were speaking all time in english. Would be great that with time you could share some more words in the local language.
   
3. Try to be humble and respectful and even dont talk too much at first, better listen when speaking to local people (I always remember a teacher that once told us "if you talk a lot, you will listen few, and listening is the base for learning (...)"). It's quite hateful when a foreigner comes and he/she thinks he is more "advanced", "clever", "modern". If you behave in that arrogant way in a place you are new, that tells few about you to everyone, and you will probably leave a bad impression (though I know this is a personal issue, but I believe so).
   
4. You are going to meet many people that are in the same situation as you are: coming probably alone, and meeting each others at the same time. This might be a start for making new friends, from different countries, different cultures... Do not waste it going and talking always with the people of your own country, just because it's easier to talk with them or you feel basicly closer to them. There is a great chance to learn and make interesting friends that in other way you would never met. I personally dont get the point of making ghettos abroad, unless you are in a kind of danger or I dont know. This also depends on each one, but as I told to one spanish Erasmus that was doing like that in Estonia: "there are lots of spanish people in Spain, dont meet just them always, there are many interesting people". He didnt care at all about my advice, and later told me that "he didnt want to meet estonian people cause he wont see them again, and he would like to meet all the posible spanish, cause he "understands" better the way of being of people of his country". Stupid, cause then "dont go out of your country to make an erasmus, go to another university of your own country", I think.
5. As I told, you are going to meet many people, and you will become very friend with some of them probably. Dont trust 100%. There are many people that goes there "living the day", having "friends of the moment" (what I told at the beginning), afterwards, when they are going back to their respective countries, they wont care about your problems in many cases. But they might contact you in the future to visit you in your respective town and country (...). I have had a terrible case talking about this, and couldnt believe it. People that I shared living, partying or chatting almost everyday, totally left me when we were already in our respective countries and I most needed advices, and moral supporting. Seems that this didnt stop them to write me later that "they would like to visit me and my town, and therefore we could talk again as in old times". As someone said once when"at the very end, if you have some problem, the only ones that will worry and care about you will be your family", I can tell you that "your real friends are the ones that after many years and quarrels are still your friends, they will care about your problems before the ones that you are meeting for some few -though intense, but few- time".
   Many people live their erasmus time on their way, as I told, they can be the friendliest, kindest and talkative people there, just dont trust they might be the same once they are back to their usual lifes. One very dear person to me in my erasmus told me once "I am a different person in the erasmus than now in my country, here I have my own life and own problems, that was just like another kind of world".
6. Do not start relationships. It just wont work.
7. Do not fear to make activities by your own or joining local people, even that they are not involved in university. It is probably even more interesting and you might really get even better friends than the ones that are Erasmus.
8. Do not stuck doing the same. This is your year, you have the chance of making lots of things and most of them are stuff that you won't/can't do in your country. I have had a period that I just was waking up very late, going to school, and boozing/partying. Later I realized that there was much more world, I changed it, and it was much more interesting, I lived it on another level.
   
9. Do not trust italian guys (I was recalling them when writing the 3rd point) , in general. My Erasmus friends in Estonia, my local estonian friends, my friends in the Vigo's Erasmus and students, me personally, and even my friends that met italians in some other way that is not Erasmus, agree. I have had too bad experiences with them -again in general-, I can talk good about 2 (I can say even the names, Ricardo and Alessandro, maybe Andrea as well but he is half portuguese) about 20 italian males I met in Estonia, and none or maybe just one that I met in 3 years in the help for Erasmus in Vigo-. The list of reasons is too big and they dont deserve my writings. Sorry if you are italian and you are reading this, but it's my point of view, we have been lots of times embarrased or angry about their behaviour anywhere.
   
10. If you have a tutor, show a bit of gratitude with him/her. It's a voluntary job, he/she is spending his/her time to help you and not getting paid or anything similar. When I became tutor, I thought about how lost and confused I arrived to my destination and how helpful was to me that there was one person that was waiting my arrival to take me to a hostel at night in a town I knew nothing. That was so comforting, that I almost spilled tears when I saw my tutor in the airport (aitäh Eveliina if you read this). This is the main reason I became also tutor, they gave me that chance and I imagined how awful the newcomers might feel alone and lost in a new place. When I mean gratitude, I dont mean buying anything, sometimes a sincere "thanks" is enough. I still remember the polish girl that I helped in the autumn semester'09; taking her to univ, helping with bus cards, university, banks, phone, taking her to bars and pubs that I thought she would like to take also her erasmus friends (sometimes even places that are not so known between tourists, tho later Erasmus turn those places touristic -Bar Brasil-, cause I guess they like them and call others to go), and she never thanked me for anything or even told me the day she left. She even came back here months later and didnt call me. That shows quite few from her part to me. The next erasmus student I had was a normal person, but at that time I was already a bit upset with this Erasmus help, and was one of the main reasons of my fast leaving without thinking too much this year. Seems many younger people are not that aware or appreciate others' efforts or are grateful at all... I am realizing about that not just in this Erasmus world, but in general. I already see it in the ones 5-6-7 years younger than me.
11. In relation to the University of Vigo, I've also learnt that there are loads of lacks in relation to the help to Erasmus and the International Relations Office. They are given a good budget from the University, and they are doing quite few activities (I'd say quite nothing), and the visits and trips are just crap if I compare the activities I had in a "relatively" average university as the TTU. Finally I can say that Tallinn beats almost in every and even in an overwhealming way to the University of Vigo (organisation, trips, dedication, work, treatment...). I talked many times about this in this blog, but once again I will say that I feel envy of the estonian organisation for students and also for tutors, cause they had vote in the decisions and they did more than just taking students from the station and taking them from flat to flat (as they just order us as tutors from the International Relations Office of Uvigo). I have never been invited also to show opinion about trips or work for them or even join students in their visits to museums or those short stupid trips of 6 hours to close towns where they "release" students to visit "what they want" and walk around like headless chicken (all trips I had were for days and with organized activities).
12. If you are coming to the University of Vigo, know that many teachers dont know A WORD of english, so, it's better you learn at least the basic spanish. I have done even homeworks for friends that otherwise would fail the subject, and the reason was just that the teacher wanted everyone, erasmus or not, to write and talk in spanish in his classes (obviously cause he had no idea about other language). So, besides, I also found out that passing subjects is quite more difficult in this university apart from language issues. Many teachers dont care you are foreigner or not and they are asking quite the same level for everyone, and it is not easy. The average of years spent in university in Vigo -and I'd say Spain in general- is much higher than in the average of european universities as far as I've been told and seen. Though of course that doesnt mean we leave university much wiser, in fact we are one of the worst countries in relation to superior studies in Europe.
13. I personally learnt to appreciatte more my own culture and see that many times those others you think they are much more developed, modern, pollited, kind, whatever, are not really like that and every culture has its lacks. Many times the shock is higher when you think that "x" culture is richer. Anyway I found their own good things in each one, and except that nationality I told before, I met good people in each, and sometimes, that they think or act differently than you doesnt mean necessarily that they act badly. Right now I value my own culture, the galician, my own language, and my own people much more than before.
    

I know I have written many points that are not very positive, but this is how I feel about this world. I have seen the best and the worst about this experience and lived quite intense in the past years all in relation to this, and I got my conclusions and my learning, that will be really useful for the rest of my life, as I'd like everyone learn and live through this exceptional experience that is to be an International Student. Do not hesitate if you have the chance.

Volven Empyrium

We are incredibly happy to announce that EMPYRIUM, the most renowned Prophecy act ever, has decided to reunite and to record new music! Here's the official statement of Schwadorf on the reunion: "Since the rumours start to spread we think it's about time to make this official: EMPYRIUM is alive again! Our first new sign of life will be the song 'The Days Before The Fall' on the Prophecy Prod. compilation 'Whom The Moon A Nightsong Sings' but we have plans for more! The spirit is back and it really feels right to us to start writing songs with EMPYRIUM again. We are not in a rush though so don't expect a full lenght today or tomorrow but we have the patience and faith to make this new songs outstanding and unique. Just as EMPYRIUM ever was...."

Fuente

Tal vez o auge de bandas últimamente do tipo de Alcest, Les Discrets, Amesoeurs, Agalloch (que ainda que do tempo de Empyrium, parece pasar por un bon momento de popularidade nos últimos anos), Wolves in the Throne Room, etc. que fan unha especie de "melancholic dark-black metal" ou incluso como oín chamar aos máis "modernillos", "shoegaze black", volven á actividade Empyrium, unha das míticas formacións de culto que se desfixeran xa fai uns anos, publicando o seu último traballo "Weiland" no 2002.
A pregunta para mín é clara: ¿farán o estilo dos primeiros discos, aquel dark-doom-folk-black metal, ou retomarán o dark-neofolk-ambient de cuidadas guitarras acústicas, piano e violín dos últimos traballos? Sexa como sexa, será interesante volvelos a oír.

Empyrium - The Ensemble of Silence (de "Songs of Moors and Misty Fields", 1997)


Empyrium - Many Moons Ago... (de "Where at Night the Wood Grouse Plays", 1999)

Diario dun vi-king V: Os novos comenzos dos comenzos

Decidín chamar desta maneira a nova temporada musical que me compete por diversas razóns; por un lado por fín me puxen a compoñer a miña vuelta ós ruedos con Enuma Elis. Este vrao comecei totalmente de cero, é decir, pasei completamente dos riffs e melodías que tiña gardados para un futuro desde o 2005-2006. Por outro lado, o traballo con Mileth foi escaso, por non decir que prácticamente nulo nestes últimos meses. Unha pena o parón porque xa tiña a maquinaria engrasada para seguir por aló de Xulio, pero por unhas razóns ou por outras... Marcos e mais eu só nos xuntamos 1 vez, quizáis 2 para continuar o proxecto e novas cancións. Sí, ainda menos veces que cando vivíamos lonxe :( Agora supoño que o traballo está na miña parte para alomenos facer bases de batería e teclados para a 3ª canción, que baixo o meu punto de vista promete máis que as anteriores, e tamén para unha versión dun grupo galego, que pode saír moi ben ou moi mal XD
Por outro lado, non é definitivo e non nos xuntamos aínda, pero parece que conseguín atopar unha rapaza para suplantar a Ida. Nunca a oín cantar incluso, pero parece que ganas non lle faltan. Supoño que en canto consiga os permisos outra vez para tocar na sala de ensaio xa nos poñeremos todos ó día, que falta me fai a mín tamén. Supoño que será cousa de que necesito algo máis de presión para poñerme co de sacar baterías, ainda que me resulte a veces un pouco abstracto cando non sei moi ben cómo pode sonar ou por onde vai ir a canción exactamente.

Algo que me fixo certa gracia é que neste vrao, sen ter nada sacado oficialmente, só 2 cancións propias e unhas 4 versións e, o máis importante quizáis, sen batería nin teclados reales, propuxéronnos actuar en dous concertos! Un en Cabral, unha especie de festival de rock con algún tinte folk, e outro en Foz, nun pub novo chamado Leyton Underground. Fun alí por primeira vez este vrao e o escenario é mínimo, pero tivo gracia a cousa :D

Qué máis... ah pouco antes deste vrao tiven unha oferta que sólo un parvo rexeitaría; un dos mellores grupos de gothic metal a nivel galego (por non decir de España) propúxome unirme a eles logo de oír o material de Obscura Epica, pero hai moitas razóns polas que eu non podería formar parte deles :( a primeira que se me vén á cabeza é que eu non son tan bon guitarrista. Non poido facer o que eles fan, fixo que me equivocaría e volvería a equivocar, e sería unha presión enorme ahora mismo, co meu nivel poñerme diante dun público (levan anos e anos dando concertos). Logo, eu non teño equipo, o meu ampli é casero de todo e incluso cada vez que fun ós ensaios do proxecto dos meus amigos de black-death tiven que pedir un mellor a outro amigo. Ademáis agora mesmo a cousa non está como para gastar en amplificadores. Non ata que empece a ter ingresos seriamente. Logo tamén o vexo como un proxecto moi profesional a todos os niveles, prefiro non comprometerme cunha banda tan reputada, a saber dónde estou en medio ano ou máis se non hai traballo!
O que sí é que me halagou moitísimo que eles pensaran en mín, sobre todo na parte de que tamén querían que colaborase nalgo de composición. Cando lles dixen que habería montón de guitarristas moito mellores ca mín para elexir e con máis idea da música teórica e técnica (cousa da que adoezo case que totalmente) eles dixéronme que pode que os houbera pero non moitos con ideas creativas e novas.. o que me encheu moitísimo... pero teñolles moito respeto a esa banda como para que eles me perdan o respeto no primeiro ensaio jajaj
Un saludo por si algún deles lee esto e... gracias!!!!!!
Sorte co novo disco, sonaba de vicio o que levabades feito!!!

Por último, o proxecto de black-death vai indo. Este vrao tamén fun por primeira vez ós ensaios, e a pesar de ser sólamente voz, batería e a miña guitarra, e ser 100% improvisación, non estivo tan mal. Chega a ser outro día menos inspirado e sería un caos maior do que xa foi :D
Tal vez eles levaran unha sorpresa positiva de que eu soubera tocar a guitarra (creo que me oíran unha vez e non era con moita soltura aquel día jajaj) e que o que tocara tirase máis a black metal. Supoño que intuirían que empezaría a tocar algo máis "heavy-gótico" (por Enuma Elis) ou "folk-vikingo" (por Mileth), pero desatei o lado máis trve e parece que lles gustou o suficiente como para invitarme a máis ensaios. De todos xeitos, parece que un deles quere algo máis "death" e están buscando a algún que lle dé máis a ese pao para facer o contrapeso conmigo (non son moi dado a sacar riffs de Death Metal, e .. realmente.. ¿moitos grupos de Death non utilizan riffs Thrash pero con afinación moito máis grave? Agora venme á cabeza un dos grupos preferidos do batería, Vader... e... se moitos deses riffs os poñen en máis agudo sería thrash ou black metal... ou no?
De todos xeitos a cousa está en que houbo un par de riffs que nalgunha improvisación que saquei lles gustou e dixéronme que traballara sobre eles. Cando cheguei á casa, a verdade é que non me acordaba de case nada, pero esta semana empecei a grabar algun riff parecido en pequenos videos para ensinarllos e que eles decidan por onde empezar a facer algo.
Boto en falta controlar unha segunda guitarra :( estaría ben que houbera alomenos un baixo...

Volvendo co tema de Enuma Elis, ainda que o futuro demo-disco non estará rematado nin de coña ata o 2011, vouvos presentar a primeira canción rematada (versión demo). É algo personalmente retador e desafiante, xa que a última canción, Lúa de Decembro fora feita hai xa 5 anos como regalo-dedicatorio de despedida ós amijos na miña partida a terras do norte. Eu mismo tiña a curiosidade de qué me saldría logo de tanto tempo.
Algo desafiante é tamén saber cómo focalizar a demo. Anteriormente sempre foi un concepto-unha demo, nun principio tiña pensado o mesmo para a próxima, nun ambiente menos progresivo e cun pouco de máis mala leche. Pero o feito de meterme nun grupo de black-death é liberador en parte, posto que ansiaba de botar fóra melodías máis malévolas e máis dobles bombos e blastbeats. Ainda así pretendo que neste novo traballo haxa máis partes rápidas. Baixei o volumen xeneral de caixa e bombo e subinllo ós platos, tamén lle subín ás guitarras. Nesta nova canción que vades oír (creo que coa calidade xusta que me ofrece goear) poderedes oír ata 4 guitarras (2 pola esquerda, 2 pola dereita) en algunhas partes (baixandolles o volumen a partes iguales, claro). Tamén veredes que é unha canción máis "canción" que as previas. Quero decir que sería ata cantable e os cambios son máis asumibles, posto que son repetidos e graduales. Ainda así non me puiden resistir a facer algo moi propio de mín, como é que o principio non concorde en absoluto co final :P
Por aquí podedela oír (preferiblemente con cascos, creo que tal e como faigo que se oia, aprecianse mellor as guitarras dentro do que cabe) mentres que relato a súa historia.

Ben, todo parteu dunha noite de xunio en Alfoz que me deu por coller a guitarra española. Estaballe dando voltas anteriormente á Intro que lle fixen a Vortex (que veredes despois) e saleume un riff moi thrasheiro. Mirei se eso podería servir para algún dos proxectos dos que máis ou menos estou, pero non... e coma sempre, pa Enuma Elis. Literalmente escupino dentro do programa e añadinlle un piano que difícilmente se nota, pero que lle dá ben nos puntos nos que se toca. E ahí quedou. A verdade é que non sabía moi ben qué facer con ese riff, añadiralle unha batería e un baixo copiandoo e deixeino. Non sabía se sería un principio, un cambio de ritmo na metade ou incluso se podería ser algo que eu seguise nun futuro. Deixeino repousar, e unha noite de insomnio, coma 3 semanas despois volvín a coller a guitarra e toda a inspiración que me fallara durante meses veume. Tanto foi o conto que me deron as 8:30 da mañá e, logo de estar coma unhas 9 horas no ordenador coa guitarra a lombos, case rematei a canción. O que era coma 1 minuto e medio convertino en case 7. E o que empezara coma algo moi thrash acabouse transformando nalgo moi Enuma Elis. Algo de orquestación por ahí (ainda que máis de fondo que de costumbre), algo de violín por este trozo, e algo progresivo nese outro sen que se tergiverse moito a estructura. Algo que tiña en mente desde que me dixen de facer unha nova demo. Tan só me quedaba darlle o toque final, con algo moi típico meu, como dixen antes, de facerlle un remate que tivera pouco que ver co comenzo, con algún punto en común pero non demasiado. De feito, a canción comenza bastante cañera e acaba sendo cuase melancólica.
Algo que me fixo gracia, nun dos múltiples días que a estaba repasando no sala de estar, foi cando entrou pola porta coma un pequeno lóstrego o fillo duns veciños que terá coma 3 anos. Coma moitas outras veces, iba directo a coller os meus xoguetes de cando era pequeno, que están no salón nunha caixa-silla, pero aih que non se esperaba encontrar cun guedelludo que estaba con música metálica a un volumen decente... entón o pequeno parou en seco a súa carreira... mirou para mín... mirou para os altavoces... mirou para mín... botou as mans ás orellas e mirando para o suelo pronunciou unhas palabras que me fixeron rir durante un cacho.. "ruido... ruido... " Logo colleu os muñecos de Biomán e Arganboys e foise a fume de carozo :D

As reaccións que tivo por parte dos primeiros que a oíron foron de todo tipo. Desde xente á que penso que segue sen convencerlle o meu estilo (é normal, imposible contentar a todo o mundo), xente que segue a oír o pobre sonido "de ordenador" en lugar das cancións, xente que me dixo que hai partes que están ben e outras non tanto, xente que cree que é demasiado larga, xente que me dixo "é moi Enuma Elis" con cara de "e qué se lle vai facer", xente que cree que sona a compacta, xente que cree que sigo recargando moito certas partes con moitas melodías... e bueno algún habería que lle gustou :D a verdade é que non lla levo ensinado a demasiados, así que esto é en parte primicia mundial :D

Algún se preguntará porqué se a acabei xa fai tempo non a trouxen ata mediados de setembro ata este "diario"... a razón é que estiven a valorar e a pensar sobre a idea xeral da demo. Finalmente decidinme por sacar á luz poemas de rima libre, un pouco caóticos e moi metafóricos, escritos fai uns anos e darlles música. Así que teóricamente será un disco instrumental con letra. Ata ahí poido adiantar. O que sí que poido contar é que creo que esta canción se adecúa ben cun deles chamado "Ira Contida (Tralas Rosas da Perdición).
Bueno, espero que vos guste, e se queredes comentar algo, positivo ou negativo, deixadeo por aquí ;)

Por último (prometo que último) tamén resaltar que este vrao estiven traballando para Vortex, o grupo de Thrash/Death/Black de Vigo facéndolles unha Intro, e que "debutei oficialmente" nun directo, ainda que non cheguei a tempo para oíla, pero espero que nalgún dos próximos o poida facer. A intro está pensada coma alguns pasaxes de grupos Death coma Nile, Behemoth, Melechesh... (jajaj vamos tirar polo alto :P XD) con certo toque arábico-maligno, orquestal e ambiental. Non me acaba de convencer cómo sóna fóra do programa (sona bastante diferente, tamén a música que creo normalmente), sona como moi saturado e non permite oír algúns intrumentos que considero importantes... que quedan en segundo plano ou incluso nin se perciben! Ainda así parece que a eles lles gustou e non dudaron en poñela no seu último concerto. Quedei en facerlles unha nova para que poidesen elexir entre ambas, pero se vexo que están contentos con esta... teño suficiente choio coas bases de Mileth e novas cancións de Enuma Elis.


Xa había que non escribía, e creo que escribín por todo o tempo en blanco uff
Seguimonos lendo.