lunes, mayo 02, 2011

Críticas a críticos: Moonsorrow – Varjoina Kuljemme Kuolleiden Maassa (2011) por Sergio Fernández

Hoxe inauguro unha sección (que non quede o de inaugurar XD) polémica e punzante, como me gustan a mín.
Tódolos días abro o periódico este grande que é internet, e voume para a sección de Sociedad y Cultura a ver qué novos acontecimientos suceden na nosa vila metaleira, e a sección de críticas é unha que me fai especial gracia naquelas webs de dominio comercial que se dedican a elo. Normalmente as notas e comentarios están hinchados coma zeppelines, supoño que por diversos motivos: contentar ás compañías/grupos que lles pasan promos gratuítamente, medo a fans enfervorizados (posto que os que non son fans suelen pasar bastante se non están de acordo con exageracións pola parte positiva...), entradas para concertos de pase de prensa + fotógrafo (ou quen "faiga" de fotógrafo pofesioná por unhas horas...)....
Teño un par de conocidos que traballando na radio dun pequeno pueblo, nun programa semanal no que o único que fan é leer as noticias que se encontran nun par de webs e poñer algunha novedad que se descargan, xa forman parte da "media" pofesioná, e conseguense as súas entradas gratis para concertos en diversos lugares, incluso afóra das fronteiras, polo que vín! En fin, máis dunha vez comentamos entre os amigos que debíamos montar unha web, un programa de radio, ou un fanzine cutreiro sólo para que nos dén "ventaxas", que as amortizamos sobradamente XD pero cando non hai tempo nin número suficiente de xente...

Ó que vou: como para ter unha web e xente comentando nela, non é necesario que sexan precisamente expertos sobre o que escriben, vou comentar casos curiosos de "críticos", posto que todos os que escribimos nun medio público estamos (sí, incluído eu XD) expostos a críticas, cos que me reconcome a idea de que non é que teñan moita idea do disco que comentan.

Hai auténticos casos sangrantes por ahí, e quén sabe se algún día lles pasa coma a Pedro Giner, gran crítico e visionario da Heavy Rock que será recordado por sempre pola súa crítica a Metallica XD. En calquer caso, hai xente que o curra pouquísimo, e opta por decir catro nimiedades, 2 párrafos longos contando a historia da banda -para facer máis bulto- e cousas que non aportan demasiado en canto a sentido crítico (o que eu sempre digo -e dígoo porque o lín nalgunha web, verídico-, dun tío que para comentar discos decía: esta canción empieza con un solo de guitarra, luego el cantante entra con un grito y dá paso a un buen riff. La siguiente canción es un poco más lenta pero no mucho más, tiene un buen riff y un buen solo....blabla... eso é unha crítica? arff)

Por certo, vou colgar aquí algunha web da que me suelo fiar dos seus comentaristas, e que teñen suficiente criterio como para poñer algo como "mediocre" se é necesario e o creen así, cousa que parece que non todos se atreven:
http://www.fromthedustreturned.com/
http://pagandreams-zine.blogspot.com/
http://www.angrymetalguy.com/
En Metalstorm, dependendo do crítico, hainas moi boas, ainda que sucede o mesmo que en moitas páxinas, hai que restarlle uns poucos puntos a cada nota, é decir, se lle dán un 6 a un disco é que a cousa xa está moi mal XD O mesmo pasa con Friedhof Magazine, depende da persona que escribe, pero hainas boas en xeral (non me refiero a "boas" cando coinciden co meu gusto, senón cando se nota que houbo escoitas e mínima investigación detrás, aclaro).
E ainda que non sexa un blog propiamente de críticas, as que colga Furia Asgardiana tamén se notan curradas, ainda que para o meu gusto son larguísimas XDD

Imos coa primeira "crítica a crítico":

Fuente: Rock Total

MOONSORROW – “Varjoina Kuljemme Kuolleiden Maassa”

Spinefarm, Universal

Puntuación: 7/10

Lo bueno y lo malo de MOONSORROW es que si has escuchado un disco parece que has escuchado todos y es que su pagan folk metal es tan similar entre canciones que uno o los odia o los venera. Lo habitual en estos casos es lo segundo dado que a pesar de todo ello, la calidad de sus composiciones y su fuerza y personalidad están por encima de todo.

Si ya les conoces, pocas sorpresas en lo que se refiere a su nueva entrega “Varjoina Juljemme Kuolleiden Maassa” un disco denso, oscuro, donde las voces de Ville vuelven a impregnar de rabia y aires black a su propuesta.

Poco se alejan de lo hecho anteriormente, oscuridad sonora, tristeza y dureza para bosques y guerras vikingas, coros folk y muchos pasajes nórdicos instrumentales, temas largos que hacen encontremos “tan solo” siete cortes, que no son más que una aguerrida forma de adentrarnos en sus misterios y abruptas canciones llenas de matices y melodías black con folk, todo impregnado de teclados, acordeones y mucho metal.

Poco o nada que añadir, la nueva y oscurísima propuesta de los de Finlandia supone otro acierto más de la oscuridad folk metal tan particular de estos extravagantes a la par que exquisitos músicos que igual en este lanzamiento han adornado de mayor contundencia a sus canciones.

Sergio Fernández

Ben, non fai moito que falei deste disco e xa expuxen o que penso, pero aquí, o señor Sergio deixa unhas cuantas perlas que teñen delito. Empezando pola primeira frase: "Lo bueno y lo malo de MOONSORROW es que si has escuchado un disco parece que has escuchado todos y es que su pagan folk metal es tan similar entre canciones que uno o los odia o los venera"... qué??? este home oeu algo de Moonsorrow? Se hai algún grupo que vaia cambiando disco a disco, entre Blind Guardian, Therion, Paradise Lost, Lake of Tears e poucos máis, eu penso que incluiría a Moonsorrow. Pouco ten que ver o ambiente máis folk-vikingo dos seus dous primeiros discos coa densidade dos últimos. Incluso as demos eran máis blackeiras que o Suden Uni e Voimasta...

Poco se alejan de lo hecho anteriormente, oscuridad sonora, tristeza y dureza para bosques y guerras vikingas, coros folk y muchos pasajes nórdicos instrumentales.
Supoño que Grilo terá algo que decir en canto ó das guerras vikingas neste último disco.

Poco o nada que añadir, la nueva y oscurísima propuesta de los de Finlandia supone otro acierto más de la oscuridad folk metal tan particular de estos extravagantes a la par que exquisitos músicos que igual en este lanzamiento han adornado de mayor contundencia a sus canciones.
Eing?? eu non sei, pero lendo os outros 3 párrafos estábame dando a impresión de que lle parecía un disco do montón e que era probable que non lle chamara a atención, pero acaba decindo que é un "acierto" a "oscurísima propuesta" de "la oscuridad del folk".. ??? XDD e por supuesto, un 7/10. Aposto a que ó tipo non lle gustou nada o disco e dixo "como está tendo tan boas críticas, igual quedo mal si lle dou unha nota baixa, ademáis non quero que os meus compas de Rock Total me boten da web, porque estropearía o récord de 7, 8, 9, 10 para todos os discos.
En fin...