viernes, octubre 26, 2012

Críticas a críticos: Manowar - The Lord of Steel por David Rodrigo (Coon)

Hai numerosas webs .com que se fixeron cargo dunha crítica polémica coma é a do último de Manowar. Porqué polémica? pois porque penso que a gran maioría de xente que oeu o susodicho disco creu que é unha auténtica bazofia, pero nas webs comerciales necesitan manter o nivel de puntuacións altas de 8,9 e 10 sobre 10, intentando "perdonarlle os fallos" a discos malos coma éste, para logo decir cousas tipicoides coma que "los grandes reyes del metal han vuelto por lo grande".
Tal é o caso de Rafabasa, ou Metaltotal, por exemplo. Tanto a Alberto Bernardo coma a J. José Jiménez, lles facía ben unha boa limpeza de oído ou senón non esaxerar tanto para as súas respectivas webs o que clama ó ceo: é un dos peores álbumes en calquera nivel, técnico, creativo, sonoro ou compositivo de Manowar. Senón o peor. E non opino eu sólo eso, por unha vez non me sinto (tan) solo XD

Sen embargo atopeime cunha crítica no portal de Metaltrip que me chamou máis a atención que esas dúas. Ademáis é un portal que polo que vín adáptase perfectamente a esta sección, posto que a nota máis habitual que levo observado é un 8'5 nunhas 20 ou 30 críticas que lín, e despois TODO dahí para arriba. Vamos, auténticas ANTIcríticas. 
Ahí vai ésta:
"Creo que lo mejor es dejar las cosas claras desde el principio: nunca he sido fan de MANOWAR. Es más, siempre me ha parecido un grupo muy sobrevalorado, que goza de un estatus muy por encima de lo que se merece su trayectoria musical. Siempre he dicho, y mantengo, que con su discografía haría dos discos bastante majos (ni siquiera excelentes) y que no están mal para hacer el bandarra en el local de turno, cerveza en mano.
Pero me gusta ser justo y debo decir que con su anterior “Gods Of WarMANOWAR hicieron un disco que me pareció bastante bueno por si mismo (lo que, para mi, lo convirtió en su mejor disco hasta la fecha) y que con su flamante nuevo “Lord Of Steel”, los americanos se han superado a sí mismos y, por primera vez, puedo decir que MANOWAR han hecho un trabajo a la altura de su leyenda.
Y es que, quitando algún momento puntual y algún exceso de minutaje aquí y allí, “Lord Of Steel” nos ofrece una verdadera tormenta de puro Heavy Metal. El disco no tiene intención de hacer prisioneros y su comienzo con “Lord Of Steel”, “Manowarriors” y “Born In A Grave” es una evidente declaración de intenciones. Una interminable colección de riffs y solos, una potente batería y el mejor Adams de siempre (nunca me ha gustado, pero desde hace algunos años parece que al fin ha dejado el hobby de estrangular gatos y se ha puesto a cantar, con un éxito razonable) nos esperan en cada esquina de este disco, presentándonos cortes como “Touch The Sky”, “Righteous Glory” o el single “El Gringo”.
No todo es tan reseñable, sin embargo. Cortes como “Black List” o “Annihilation” no consiguen mantener el nivel del disco y me recuerdan a esos MANOWAR que tan poco me han gustado siempre. Por suerte, es algo anecdótico y “Lord Of Steel” acaba siendo un disco potente y con las ideas claras, para mi gusto, el mejor que han firmado."
Puntuación: 8'5

Na miña contracrítica vou empezar polo final, que é un comentario deixado polo autor logo de ser increpado por esta cagarruta de review que fixo.
Como podedes ver no link, dí:
"Entiendo que la mayoría tendréis una opinión contraria a la mía con respecto a este disco, ya que probablemente la mayoría de los que lo escucheis seréis fans de Manowar, cosa que yo NO soy. Para mi, discos como The Triumph Of Steel, Warriors Of The World, etc. son caricaturas que me dan más pena que otra cosa. Soy consciente de que es una opinión personal y de que mi punto de vista está lejos de ser el mayoritario, e intento dejarlo claro en la review en todo momento.
Si por algo nos hemos caracterizado siempre en Metalcry es por dar nuestra opinión de forma sincera sobre cualquier disco y, aunque es posible que me haya precipitado un poco con la nota de este trabajo, creo que si he reflejado mi opinión sobre él de forma fidedigna. Por favor, no lo toméis como otra cosa más que una opinión personal."

XD Qué gran razonamiento: todos os equivocáis porque sois fans y yo NO. Pero a seguinte frase é de traca: que discos coma Triumph Of Steel son caricaturas que dán máis pena que outra cousa!!??? Mima. E decindo esto quédase tan ancho... desde logo, todo un "crítico" de discos de Metal... Por babor, se Metaltrip fora unha empresa miña, ese home estaría ó día seguinte na calle XD Vale que non todos temos os mesmos gustos, pero non aceptar que Manowar foron un pilar indiscutible no Heavy Metal, e incluso outros estilos cos seus discos ochenteros, e ainda que non sexa ochentero, inclúo ahí o Triumph of Steel, é de barbarians... Desde logo, de xente cun corto ou sesgado bagaxe neste mundo das guitarras eléctricas (hoxe síntome tamén ilustrado, debe de ser que fai pouco recordei ó que criticaba a Armiferum porque levaban un keytar). De feito, eu creo que tería que empezar a crítica decindo eso, nada liviano do estilo de  "me parece un grupo sobrevalorado" ou "estatus por encima de lo que se merecen"... que empece:
"La discografía de Manowar es una caricatura penosa en la que sólo sobresalen un par de discos pasables, Gods of War y éste genial The Lord of Steel" XD
Sería épico, e probablemente máis do 90% da xente que a leería pensaría que é un imberbe musical e pararían de ler (bueno eu seguiría, que no fondo ainda me río un cacho).

O da nota "que se lle escapou" tirando por arriba tamén tén delito... mellor non comento esto XD

Pero o máis curioso desde logo é que despois de deixar como ridícula a discografía manowariana, chega o The Lord of Steel é mólalle un montón!!....
...
jajajajajajajajajajajaj 
...
ehmm ...
jajajajajajajajajajajajaj

Non teño palabras...

Volvendo coa crítica, dí que tén un par de discos "bastante majos", ¿serán de verdade polo que dí ... "gods of war" e "the lord of steel"??? XD Flipante.

E logo temos a frase sin desperdicio:
"Una interminable colección de riffs y solos, una potente batería y el mejor Adams de siempre (nunca me ha gustado, pero desde hace algunos años parece que al fin ha dejado el hobby de estrangular gatos y se ha puesto a cantar, con un éxito razonable) nos esperan en cada esquina de este disco"
Para enmarcar, e que demostra que realmente non se oeu demasiado Manowar na súa vida. Penso que todos os que oímos The Lord of Steel e conocemos a Manowar (e non é necesario ser fans), coincidiremos en que este último é un dos máis pobres a nivel de riffs, con continuas repeticións e temas simplóns a máis non poder, abundando os refritos sen gracia, cunha batería dupah dudupah que causa tanta risa coma o crítico este, e un Eric Adams que xa se lle nota que non é o mesmo. Normal, tamén son máis de 30 anos no negocio. 
E polo resto, penso que non estarei sólo en que, aparte de ser unha crítica bastante mediocre, que pouco comenta do disco en sí, está escrita por alguén que non ten demasiada idea, e que probablemente se gane os seus pases vip, viaxes a festivales, entrevistas cos seus ídolos e promos con trapalladas coma ésta en Metaltrip... en fin... Indignante...
8'5!!!