miércoles, septiembre 30, 2009

Comunicación internacional non verbal

Como estou un pouco vago para escribir todo outra vez, collerei e modificarei levemente a miña resposta cando estaba a discutir sobre este tema das fillas de ZP noutro foro e de paso sirve como comentario ó anterior post:

Que poden ir pola calle así ou por onde queiran? ninguén o pon en duda. Pero que se vaia a certos actos nos que se require unha certa seriedade pola importancia intrínseca do evento sí que non me parece ben -máis ben pareceme ridículo-.
Imaxinadesvos tamén por exemplo que en lugar de dar a man ó Obama, as rapazas lle chocaran a man cunha palmada tipo "qué pasa hermano! psssssyeh!". Por suposto hai unha libertade de expresión a facer eso, pero baixo o meu punto de vista queda coma unha falta de respeto, e coma esa, pode haber centos de cousas, entre as que incluiría a vestimenta.
¿Porqué falta ó respeto e a quén?
Pois falta de respeto a un valor socio-cultural de seriedade. Ainda que un sociólogo podería falar mellor ca mín de esto, a nivel global tense concebido como seriedade, cortesía, respeto, ou chámalle x, por exemplo a un traxe e corbata no mundo occidental (bueno, e incluso no asiático tamén) para os homes.

Normalmente intento emparentar todo o que vexo con parte dos meus estudios, e mirando esto foi un flash casi instantáneo en canto a diferencias culturais en negocios internacionais. Pode que vos choque que esto se poida estudiar, pero así foi XD
Cando un grupo empeza a ter relacións internacionais ou expandir mercados, é casi obligatorio observar os protocolos e cultura dos países ós que vai (ainda que tan sólo sexa para unha mera reunión), e foron numerosos os casos de empresas que se levaron batacazos por facer caso omiso a tales temas. Considero que aclimatarse a un entorno diferente (neste caso das nenas, axustarse ó protocolo de vestimenta para visitas de importancia) é de caixón, penso que se debería de modificar un pouco a "nosa maneira" de facer as cousas, se non queremos caer en faltas de respeto (que ó fin e ó cabo é o que eu trato de comentar con respecto a foto de ZP). E diría que eso se pode facer sin perder a nosa personalidade nin moito menos ( se as rapazas levaran unha muñequera de cuero, un colgante, ou o que sexa que non fose especialmente cantoso, ahí eu xa non diría nada!)

A ver, exemplos (sacados dos meus apuntes, e moi curiosos algúns):

Gestos
  • Apuntar con el índice a la mejilla y girar el dedo significa elogio en Italia. El mismo gesto, pero en la sien, significa “estar loco” en la mayoría de los países europeos y de América Latina.
  • Los griegos y los búlgaros inclinan la cabeza hacia delante para decir “no”, mientras que los yugoslavos y los hindúes mueven la cabeza de una lado a otro para decir “sí”. Los árabes voltean la cabeza hacia arriba para decir que no.
Sonrisas
  • Filipinos, tailandeses y malayos sonríen continuamente por cortesía. Los indonesios sonríen antes de dar una mala noticia para reducir el efecto negativo en la otra parte. Muchas veces los japoneses no se ríen por algo gracioso, sino para dar salida a situaciones de incertidumbre, vergüenza, tensión o pena.
Miradas
  • Los árabes miran a los ojos todo el tiempo y de forma intensa como para descubrir qué hay detrás de la persona a la que miran. Los escandinavos aprecian el contacto ocular como señal de sinceridad.
  • Los británicos suelen mirar a la otra parte después de iniciar la conversación o para indicarle que es su turno de hablar.
  • En México o Japón la mirada directa se considera un gesto agresivo y una falta de respeto.
Contacto físico
  • Los escandinavos, los norteamericanos y la mayoría de los países asiáticos evitan el contacto físico con sus interlocutores.
  • En las culturas latina el contacto físico -el abrazo- se produce entre personas del mismo nivel social que han desarrollado una relación personal.
  • Los árabes y los rusos son los más proclives al contacto físico, colocando el brazo o tocando el hombro de la otra persona los primeros, y mediante besos y abrazos efusivos los segundos.
Manos
  • No debe usarse la mano izquierda para pasar objetos o comida en países como Singapur, Malasia, Corea del Sur, Arabia Saudí, Indonesia o India, pues se considera que está sucia, ya que es la que se utiliza para limpiarse después de ir al baño.
  • Las señas para llamar a alguien moviendo la mano con los cuatro dedos juntos y la palma de hacia arriba es aceptable en Europa y Estados Unidos, pero es un signo de grosería en Japón, Singapur o Tailandia, al igual que lo sería en España hacerlo con la palma hacia abajo.
Posiciones
  • Para los europeos del Norte y los asiáticos la postura más correcta es sentarse erguido con los pies juntos sobre el suelo. En muchos países asiáticos cruzar las piernas está mal visto.
  • Los norteamericanos prefieren mostrarse más informales en las reuniones y tienden a sentarse adoptando una postura cómodo y relajada.
Cando vaias por exemplo a unha mezquita e o tio que esteña á porta che diga que o sitio para os zapatos é ese, e que se a túa acompañante non ten velo, pois que él lle pode prestar un, e se non o quere levar non podedes entrar, ¿tamén habería que lanzar as mans ó ceo con sonora aclamación "esto é un escándalo, Pereira!" "estanme a coartar a miña libertade de visitar unha mezquita cos meus tenis favoritos!!"??? (Caso personal de cando estivera de visita en Ankara)
Eu creo de verdade que hai certos actos, certas situacións e certas ceremonias formales -visitar ó presidente de EEUU non é coma visitar ó veciño, ó igual que se tes unha cea de traballo con futuros clientes non é igual que si te vas de tapas cos colegas- nas que un ten que moderarse no vestir, ainda que tan sólo sexa por respeto -que xa é bastante-. Non creo que atente contra ningunha liberdade personal nin dereitos humanos.

Miña opinión.