lunes, diciembre 29, 2008

De estrellas del metal...

Por moitos é conocido que Leo (ex-Saratoga e ahora Stravaganzza) paréceme un repunante (nunca mellor dito Simónciño). Sólo 5 minutos del chega para aburrirme, ainda que non discuto que chegue alto e que blah e blah... simplemente faiseme difícil de aturar (tal vez máis ainda despois de oír o desastre de versión que fixo de Eloise, xa lle gustaría a el ser Tino Casal... e logo cos seus nulos intentos de emular un growl -o que non vale, non vale, non todos somos Daniel Heiman, Christian Ãlvestam ou Bjorn Strid-). Ademáis con cousas como Stravaganzza e no novo Edgar Alan Poe, unha especie de ópera rock española no que canta este home, -esperpento e horror con "sonido español", con voces españolas, todo español e como mentes os de Iguana Tango- ... a miña opinión non cambia moito.
Por certo, se esas son as mellores voces que temos en España... la cosa está malita...
Curiosamente, xusto fai uns días encontreime nun foro a un tipo que puxo esta foto do Leo dándolle un meneito reggaetonero nalgunha disco. Unha foto curiosa do que dicen que é un dos máis famosos jevimetaleros españoles... por supuesto sólo conocido en España e nalgún que outro lugar de Sudamérica (...)

Nese mismo foro chamoume moito a atención un rapaz (diferente do da foto) que decía esto, curioso, o que teñen "las estrellas del metal" (...):

"Un colega de cierta ciudad se propuso traer a Stravaganza o alguna pollada así donde canta el "quiero ser como Sebastian Bach" Leo de Saratonga a tocar a una sala, hasta ahí todo normal, caché bastante normalillo (tenían un solo disco) y buen rollete.
Hasta que le llega una lista de exigencias del amigo Leo del tipo de:

- quiero una chocolatina marca "smarts" pero energetica
- un kinder noseque de chocolate blanco
- m&ms de color amarillo
- caramelos light de gominola sin azúcar marca ·x·

y una lista de chorradas para dársela de roquestar pa cagarse. Con lo fácil que hubiera sido pedir una ouija, farla y nenas."
Por Ahortator