miércoles, abril 15, 2009

Peluqueira transforma ladrón en esclavo do sexo

Ésta é unha noticia salida de Rusia fai pouco tempo:

Resulta que un ladrón que foi a unha peluquería a roubar foi reducido por unha das peluqueras, que sabía de artes marciales e foi levado para unha habitación -supostamente para esperar que se chamase á policía e o levase- pero cál sería a súa sorpresa cando a peluquera o colleu e empezou a darlle caña sesuarrr
Como boa anfitriona, alimentouno con Viagra os 3 días de secuestro, atouno a un radiador con esposas de piel rosas e deulle cera por un tubo. De feito o tipo tivo que ir directo a un hospital.
Ben certo que hai veces que non sabes ónde te metes!!!
Mi madriña vaia peluquera!!

"A hairdresser from the small Russian town of Meshchovsk has subdued a man who tried to rob her shop, and then raped him for three days in the utility room, Life.ru reports.

The incident occurred on Saturday, March 14. The working day was coming to an end at a small hairdressers, when a man armed with a gun rushed in and demanded the day’s earnings.

The frightened employees and customers agreed to fulfill his demand, but when the shop’s owner, 28-year-old Olga, was handing the money to the robber, she suddenly knocked him down on the floor and then tied him up with a hairdryer cord. The 32-year-old Viktor couldn’t have known that the woman was a yellow belt in karate.

Olga locked the unlucky robber in the utility room and told her colleagues that she was going to call the police – but didn’t do so. When everybody left home, she approached the man and ordered him to ‘take of his underpants’ threatening to hand him over to the police if he refuses to cooperate.
After that Olga raped her hostage for three long days. She chained Viktor to the radiator with pink furry handcuffs and fed him Viagra.

She eventually let the man go on Monday, March 16, saying: “Get out of my sight!”

Viktor went straight to hospital as his genitals were injured, and then to the police.

Olga was resentful when she was taken by the police.

“What a bastard,” the woman said about Viktor. “Yes, we had sex a couple of times. But I’ve bought him new jeans, gave him food and even gave him 1.000 roubles (around $ 30) when he left.”

After that she wrote a notice to the police claiming the man tried to rob her shop.

Both Olga and Viktor may now face prison terms. The woman could be convicted of rape, while the man of robbery.
"
Source

"After his release, the exhausted robber filed charges against the perverted woman. The frenulum of his penis was torn as a consequence of rape session.

In response, she filed charges against the robber.

The robber admitted that the hairdresser really did feed him royally.

“I actually don’t know what will happen to them. But it’s a pity that they could not meet in the cell. They would be a great couple,” one of the police officers said."

Source

De crise, oportunidades e Suomi


Sorprendente pero certo. Temos oficialmente o primeiro país que saleu da crise: Finlandia ou Suomi. Fai pouco estaba a rebatir nunha web sobre Finlandia e sobre que eles dan un % moi elevado do seu soldo para o goberno en forma de impostos. E ademáis fano conscientemente e de boa gana. A miña teoría é que esto non pasará nunca aquí pola forma de ser e da cultura da picaresca e racanear nos impostos tradicional do individuo hispano. Non solo eso senón que ademáis non está mal visto pola sociedade e así nunca teríamos unha universidade gratuíta neste país coma teñen eles -principal tema desa discusión naquela web-.
Hoxe atopeime cun artículo que me vén de perlas en El Economista: Finlandia parou a recesión e fixo fronte á crise. Claro, a xente dirá: "é que eles teñen unha economía moito máis forte! teñen máis medios para parar unha crise". E eu digo: sí e no.
A crise financieira é algo global, afectou a todo o mundo por igual e máis ou menos co mesmo grado de antelación a todos os países. Pero estou de acordo co artículo -de feito colleu tal cual o meu pensamento- de que o mellor motor para revolucionar unha rexión é sufrir unha gran crise, no medio da cal os gobiernos, como as empresas e os propios cidadáns poden estar preparados para asumir tal situación desfavorable, posibles recortes e axustes verdadeiramente necesarios.

Vou comentar o caso finlandés, sin duda un caso curioso de cómo se deben facer as cousas e se precisan de políticas firmes e comúns, e acordos macroeconómicos que deberían de estar asentados de antemán entre as principales forzas políticas, como comentaba naquel post de crises e capitalismos.

Finlandia en 1989 choca cunha crise de proporcións enormes, tras o colapso comunista e da Unión Soviética, os cales eran os principales clientes comerciales. Prodúcese unha caída do PIB do 13% en sólo 3 anos, o paro aumenta nun 17%, hai crise financieira, descenso dun 50% da bolsa, devolucións de préstamos, aumento da deuda pública ata o 60% do PIB e oposición dos sindicatos a calquera reforma para aliviar a crise. Certo parecido coa situación que vivimos agora, non? eu diría que case peor.
Ademáis temos que contar que Finlandia ten unha extensión de 338.127 km cuadrados -recordemos que España ten 492.000- sendo un dos países máis grandes de Europa en canto a territorio e ten 5'3 millóns de habitantes -densidad poblacional de 16 hab. por km cuadrado; en España temos 80 hab/km2-.
Postos en situación, non parece un país moi propicio nin na mellor situación para pasar unha tesitura tal, non?
Pois ben, a clase política finlandesa, vendo o que se lles aveciñaba púxose rápidamente a pensar e actuar. Alcanzan un acordo improbable en España "gobernase quen gobernase non se cambiaría o programa económico para salvar ó país". Adoptáronse medidas macroeconómicas rápidamente e a situación comeza a dar un chimpo en 1994, baixando os tipos a un 6% e lográndose a paridad estable coa Unión Europea en 1996.
Non fai tanto, non? Finlandia non foi sempre o país superdesarrollado que é hoxe.

As claves
Durante a década dos 90, os cambios en política científica e tecnolóxica aceleráronse.
Recortanse os presupuestos en diversas partidas, pero non a inversión en tecnoloxía. Unha das maiores aportacións do goberno de Finlandia ó futuro do país foi a creación dun sistema público de apoio á innovación, simple e fácil para as empresas, que operan dunha forma estructurada, centralizada e efectiva, na que hai un completo respeto polos contratos e leis establecidas e goberno.
En canto ás universidades e aquí foi o que me levou a escribir este post, recordando a conversación na outra web sobre Bolonia, son as responsables de producir novo conocemento. As 20 universidades públicas, as 29 politécnicas e os institutos de investigación. O 53% das empresas de Finlandia teñen acordos de colaboración con universidades, frente a media europea do 7'5 %. Ben, agora pensade sobre as chorradas que dicen sobre o plan Bolonia en canto a que as empresas se van apoderar das universidades e facer canteiras de estudiantes. Ojalá nos dén unha mínima noción do que é a vida laboral!! da que non temos nin pajolera idea cando salimos de cursar os nosos 6, 7, 8 ou 9 anos de universidade pública. Estamos nunha situación tal de desventaxa frente a Europa que quen diga que non se necesita un cambio estaría tolo. Bolonia pode que non sexa o mellor porque ten puntos oscuros e efectos de arrastre pouco visibles, pero que un acercamento ós sistemas europeos e á vida laboral por parte das nosas podres e carcomidas universidades é algo de perogrullo. É un plan, que en principio non está mal pensado. O malo é a forma de levar a cabo tal plan e que a universidade necesita algo máis que un cambio superficial. O sistema interno e relacións internas é algo que se debería controlar moito máis -e así non ter, como temos na universidade de Vigo un sistema de empresa familiar, na que os apelidos se repiten entre profesores, os amantes, as ex-parellas e os fillos e netos e relacións entre eles se perpetúan en pro dun conformismo degradante e denigrante para a nosa formación e sentido común-.


Volvendo ó tema de Nokia, recordo telo estudiado nalgún caso práctico cómo foi o principio de tal empresa. Todo surxira debido a que a xeografía e clima de Finlandia non son nada propicios para facer instalacións de telefonía e cables. Sería costosísimo, debido á grande dispersión xeografica dos seus escasos habitantes tamén. O que fixeron foi invertir moitísimo en I+D en canto ó que telefonía móvil se refire para non depender de cableados e facer un gasto gigantesco.
Gracias a Nokia, Finlandia desarrollou un crecimiento económico incrible, tanto pola súa capacidade productora como exportadora, como pola súa capacidade de movilizar o conglomerado finlandés das telecomunicacións. Nokia chegou a ser o producto dunha nación, e é o exemplo de cómo as empresas privadas tomaron todo o coñecemento xerado nas universidades e grupos privados de investigación para transformalos en productos competitivos en todo o mundo.

Seguindo co tema finlandés, a participación do sector privado no gasto en I+D foi do 72,3 % en 2007, superando con creces ó sector público (9%) e ás universidades (18,7 %). Os resultados deste sistema son espectaculares. O gasto en I+D en Finlandia foi en 2007 de 6446 millóns de €, situando ó país coma o 2º país en términos de porcentaxe sobre PIB, cun 3,47 % seguido de Suecia cun 3,63 %. Recordemos que a irrisorea media española está en 1,22 %.

A prosperidade económica finlandesa débese á existencia de múltiples empresas de primeiro nivel competitivo internacional -a todos nos vén á cabeza Nokia cando pensamos en empresa finlandesa-. Este nivel de competitividade é debido á alta productividade das empresas, que depende da súa enorme capacidade de innnovación, nun sistema compartido polo sistema público e o empresarial.
Todos os cidadáns comparten un elevado nivel de educación e formación que se basa nun sistema educativo de primeiro nivel mundial. Tanto educación primaria como secundaria e universitaria.

O sistema educativo que deu o éxito a Finlandia básase nun conxunto de valores compartidos por xestores públicos, pais, profesores e alumnos, que persigue o coñecemento, premia o mérito e o esforzo, valora o traballo e a responsabilidade e favorece a orientación hacia o futuro e a tecnoloxía. E ese é desde logo a base da pirámide que levou a Finlandia á prosperidade: os valores da sociedade.
A miña pregunta ó aire sería: ¿sería difícil instaurar valores na sociedade española?¿se sí, canto se tardaría?
Logo aparte: ¿estaría conforme na bipartita sociedade española que se tomasen como intocables certos acordos macroeconómicos polo ben da nación ainda que eso perxudicase intereses partidistas ou implicase certas incomodidades -momentáneas, coma certa subida de impostos, etc- para a poboación?

O que está claro e pendiente de conseguir para gobiernos do sur de Europa, especialmente España, posuidora dun dos peores sistemas educativos -creo que Grecia estaba sensiblemente peor por algunha noticia que lín non fai moito-, deben considerar como prioritaria a creación dun sistema educativo de elevada calidade -que non temos, nin nunca tivemos- que prepare ós cidadáns para afrontar o futuro con algunha garantía -cousa que vexo moi moi negra-.

Igual vos acordades do que é o informe PISA, o informe sobre calidad educativa dos países que fai un tempo poñía a España con notable... suspenso. Ben, mirando os resultados dese informe vese cómo será o futuro do mundo: aqueles países que están quedando nos primeiros lugares -nestes momentos Finlandia, Canadá, Hong Kong, Nova Zelanda e Australia- son irremisiblemente os que teñan as empresas con mellores profesionales, gobernos con mellores dirixentes, mellor actividade social e empresarial.... e crearán un sistema educativo de primeiro orden sobre o que o seguirán baseando o seu futuro.


Un saludo para Luisérgiko. Dá gusto debatir sen que ninguén che diga que o que pensas é unha merda ou o outro non vale nada sen ningún tipo de argumento coma fan outros por ahí...

Recursos: -El Economista: entrevista a Juan Martínez Barea (director da cátedra Sánchez-Ramade de Iniciativa e Innovación do Instituto Internacional de San Telmo de Sevilla) -Casos prácticos da asignatura Estratexias de Márketing de 5º ADE