Ben, un dos principales retos ós que me sometín ó volver a terras estonianas era o de encontrar traballo, e xa poido decir que logo de 10 días e 2 entrevistas de traballo xa o conseguín. Ainda estou pendiente do resultado da primeira, pero como non mo dán ata marzo, decidín seguir buscando e atopeime cunha empresa de RRHH que me fixo unha entrevista telefónica bastante rápida na que valoraron o meu conocemento do inglés e español para ver si pasaba ó seguinte nivel, que sería unha entrevista personal. Xa no mesmo día me dixeron que pasara o primeiro paso e que volvera próximamente para completar máis tests e preguntas de persona a persona.
Unha vez alí, puxéronme 3 test en excel, un de conocementos de inglés, outro de español e outro sobre conocementos de informática xerales. No de inglés tiven algúns fallos, pero paseino, e tamén o de informática, o máis curioso é que no de español tiven 3 fallos de 33 preguntas! XD O certo é que había cousas que me confundían un pouco, por exemplo, recordo unha pregunta que era sobre rellenar o hueco, nunha frase do tipo: "María vive (por/a/entre/en) un parque". Eu creo que respondín "por", pero tiña dudas con "en"... finalmente pensei: "quén pode vivir nun parque? a menos que María sexa unha vagabunda... pero quizáis era moito supoñer. O máis normal sería "vivir "por"..." -pensei-, igual que alguén dí "Juan vive pola Plaza de España" (que non quere dicir que viva nela ó refuxio dos cabalos, bebendo da auga da fonte). En fin... ó final a rapaza díxome que podería haber algún erro ou preguntas pouco claras, xa que non era normal que eu tivera fallos sendo español e podía ser que quen fixera o test non fora nativo.
De todos xeitos, parece que non poido falar moito sobre estas cousas xa que a compañía me fixo firmar un papel de que o que fixera alí tería que quedar alí (por eso tampouco a nombro).
A cousa é que finalmente parece que me colleron para unhas 4 semanas de entrenamiento pagado no que será un servicio de atención e dudas de clientes de Microsoft sobre licencias, devolucións, base de datos, queixas, etc. Ten pinta de ser un pouco rollo, pero para empezar e adquirir experiencia véxoo ben. De todos xeitos xa vos comentarei cando empece. De momento, conocín a un peruano que está casado cunha rusa, o supervisor -que case era máis novo ca mín!- púxome con él como 20 minutos para ver qué facía, pero o home parecía máis preocupado en saber qué equipo de fútbol me gustaba máis e se me gustaría xogar pachangas de vez en cando. Parecía un pouco cansado do traballo e díxome que era repetitivo e que a veces tiña que lidiar con clientes pesados e que se cagaban en Bill Gates e Steven Ballmer (o que sucedeu a Bill Gates no 2008), pero bueno, supoño que en todos os negocios de cara a clientes un ten que aguantar certas situacións. Recordo varias cando estaba no banco que tamén eran surrealistas, coma cando un día me viñera un veciño ensangrentado pedindo que lle sacara diñeiro para un taxi para ir a Lugo capital porque tivera un accidente, outro que me viñera insultando decindo que os banqueiros eran todos uns ladróns, eu incluído (e eso que eu lle daba a razón así polo baixo XDDD), ou aquela señora que coa cuenta con 200 € en rojo se sentou diante miña pedíndome "por favor" que lle dera 50 € e que se quedaba sin contestar mirando para mín con cara de pena ó decirlle que non podía facer eso... ¡¡durante 30 minutos e con cola detrás dela!!! (e o jefe pasando de todo ata que logo de media hora lle deu 20 euros do seu propio peto para que se fora do banco).
En fin.. xa veremos en qué dá a cousa.
Por outro lado, antontes tivo lugar aquí unha festividade extraña, creo que é o que aquí celebran como carnavales, pero dunha forma totalmente diferente. Nesa data - Vastlapäev- non se trata de disfrazarse, senón de celebrar o día salindo da casa cos nenos e deslizarse pola neve con eses carricoches, comendo sopa de guisantes, pata de porco e un postre que sólo se come nesta data (supoño que coma as orellas ou filloas) moi tradicional chamado vastlakuklid. Éstos son unha especie de bollos de crema cun curioso "sombreiro". O outro día fun polo super e andaba un tipo a vendelos, tiña unha cola enorme! (e non, non falo de nada sexuar, cobardes!)
Pois ben, como me é moito máis fácil esto que enviar centos de mails respondendo un a un, vou retomar o camiño inicial do blog, que foi dar a conocer pequenas cousas do que me vai pasando na miña vida fóra de España, pero sen deixar de lado a última etapa máis musical (que se vai ver recortada de todos xeitos, porque aquí xa non disporei do mesmo tempo libre).
Vou empezar pola viaxe de ida do 1 de febreiro; A verdade é que resultou unha viaxe bastante cansada, eu por mín xa me quedaba en Barcelona XD pero quedábanme nada menos que 4'5 ou 5'5 horas de avión, el jet lag me confunde (ademáis de que en Estonia é 1 hora máis). Coma sempre pasa conmigo, atraigo anécdotas extrañas, coma que dous guardias civiles me perseguiran pola terminal ata que me sentei nun sitio. Entón achegáronseme e logo de preguntarme: "eghpic ingris?" "ah eh ehpañol! (cun acentazo andalú) pedíronme documentación e tarjeta de embarque. Miraron que non tivera antecedentes e preguntáronme a onde iba e porqué... cando lles contei a miña historia xa parece que me tomaron como amiguete e ainda tivemos falando un bo rato. Dixeronme que me pararan polas botas! xa que pensaron que sería (ollo) ou militar foráneo ou músico XDDD eu díxenlles que unha das cousas casi podía ser, e preguntáronme qué música facía (pasei de decirlles Herexía, síntoo rapaces, pero un guardia civil andaluz igual non se tomaría a ben que tocara nunha banda "profana" XD), e cando lles dixen.. "ehm.. folk metal, algo parecido a Mago de Oz pero con más guitarra", un deles díxome "hombre! si a mí me gusta eso!", e o outro miroume raro e díxome "pero para tí, qué tipo de música hace "La fuga"?" (???). Logo desexáronme sorte e fóronse amablemente.
Xa me iba achegando para a porta de embarque, e o ambiente xa se iba convertendo en bastante máis báltico ca hispano: Rubias supermodelos serias coma paos e un tipo bebendo unha botella de viño antes de entrar no avión atestiguábano.
Unha vez no avión, tocoume ó lado dun tipo ucraniano que me recordou moito a Viktor "o ucraniano" (os que salides en Vigo por Churruca ou Beer and Bones igual o conocistes). Unha máquina de falar e sacar temas de conversación, unhas 5 horas case ininterrumpidas durante as que me comentou cánto lle gustaba España, da independencia de Cataluña, enseñoume fotos de Lloret del Mar, da súa consulta (era médico-naturista), faloume de cousas saludables que tiña que facer para vivir máis e mellor, deume de comer mitad dunha naranxa (e eso que a mín en crudo non me gustan moito, pero parecía que se non lle sentaba mal), etc. Incluso me dixo que intentaría ver qué posibilidades tiña entre os seus clientes de atoparme algo, xa que moitos tiñan influencias, eran millonarios ou incluso ministros! Tamén me dixo que do meu iba ser difícil, xa que o que está en boga por aquí son as novas tecnoloxías, informática, ingenieros, etc. Un tipo moi dicharachero e amable, que falaba perfectamente español sólo estando 3 anos ahí! pero que non calou ata que botou unha soneca de 20 minutos XD Teño que decir que logo de repetirme nonseicantas veces que a carne tiña componentes cancerígenos, que me fixera vegano, que o alcohol tiña 44 toxinas que me farían envellecer antes e que podía ser incluso peor que a heroína, que ata a pasta e calquera cousa industrial podía ser mala... durante un momento fíxome dudar... unha pena que cando vín que me estaban esperando cunha fonte de salchichas e patacas e un par de cervezas locales xa non me acordara máis delo XD
Ainda así o seu era algo extremo de máis, cando lle dixen que o meu avó durara 100 anos bebendo tódolos días un vaso de viño ó comer, él quedouse como contrariado, e logo de un pouco dixo.. "pero é que o ser humano está feito para durar entre 140 e 150 anos" XD Logo él díxome que para durar eso o secreto eran 3 cousas: fruta, verduras crudas e aceite de oliva, o cal él bebía directamente da botella, a razón de unha por mes! En fin, finalmente deume a súa tarxeta e cando chegou a Tallinn foise con 2 fermosas maduritas ás cales él chamou "os meus ángeles" :D
Polo demáis, logo dun fin de semana instalando cousas e todo eso, o lunes tiven unha entrevista de traballo, de 2 horas! 1 das cales foi dedicada a un examen de inglés. Se o sei, estudiaba algo antes! Ainda así o resultado deume como "apto para labores habituales, responder teléfono e redactar cartas formales con supervisión posterior". O resultado non o terei ata dentro de 1 mes, así que a rapaza xa me dixo que fora mirando outras cousas, porque tamén había moita xente optando a ese tipo de puesto.
Dinme unha volta pola cidade, que non está tan fría como suele estar (entre-1 e -7º) neste tempo, e dentro de pouco atopareime cun amigo que non vexo desde hai 5 anos, Viggo, que pode tamén ter unha oferta para mín no sitio no que traballa (igualito que España, cada un con algo posible onde traballar XD).
Polo demáis xa me vou facer o carnet de estoniano, co cal poderei viaxar GRATIS en calquera medio público por Tallinn, para elo necesito SÓLO un par de días, xa que a burocracia está moito máis informatizada do que un se pode pensar. De feito, voume facer unha foto para o DNI e no sitio onde vou non salirá un papel, senón que vai automáticamente ata a administración vía internet.
Por outro lado xa estiven mirando opcións de ocio, e xa lle teño a pista a un concerto: Finntroll + Metsatöll + 2 bandas locales, por 10 €! Tamén igual que España.. (e eso que os precios nas outras cousas son hoxe en día case idénticos). Vín outro de Stone, a banda de onde salira o Roope Latvala, pero ese xa se vai a máis de 20 €, e logo Sabaton+Eluveitie+Wisdom (18€), Messhugah (25€, pero xa me chegou con velos unha vez), Overkill, Agalloch... pero bueno, de momento estou ó que teño que estar XD
A mín pásanme cousas bizarras, deso non cabe duda desde fai tempo. En Estonia o bizarrismo alcanzou a súa cota máxima entre Skin Heads e historias do inframundo, pero de volta vexo que sigo en plena forma. Hoxe fomos Elías e mais eu a ver os novos locales de ensaio de Vigo -Vigosonic-, situados en Valladares. En teoría eles pensaban que iban ensaiar, ainda que sólo iban él e o batería. Eu acompañaríaos para velos e ratearía algún canapé aproveitando que era a inauguración :P Peeeero cando chegamos xa había grupos ensaiando e a nós máis ou menos leváronnos para ver os locales (que por certo moi ben). Neso chegamos ao maior local, o de grabación, o guitarrista de Lethal Vice tamén se nos uneu na visita. E con certa premura, un rapaz empezounos a falar sobre que querían gastarlle unha broma ós políticos cando visitaran esa sala (?) e que si participaríamos. A cousa, tal e como nola explicou era que nós estaríamos dentro da sala con todo baixo de volumen, mentres que o resto da caste política viguesa nos observaban desde o outro lado do cristal e o rapaz decíalles "esto está tan insonorizado que ata non se oe nin dentro da sala!" e entón abrirían a porta da sala e nós taríamos sin volumen (faltaban as risas de lata (...) pff vaia cutre-broma). De todos xeitos xa sabemos cómo son os políticos nestes actos e seguro que farían o posible por rir ainda que fose falsamente. Nós non estábamos moi seguros de decir que sí que participabamos neso, pero o de Lethal Vice dixo que bueno, que non había problema, e nós ó final pois bueno.. se non era máis ca eso...
A todo esto, mentres probabamos os amplis e baterías, apareceu un home duns 2 metros de alto e duns 30 anos ou máis e empezou a preguntarnos se sabíamos dalgún grupo que necesitara cantante (?) que él cantaba pop-rock ou o que fixera falta (?). Todo empezou a ir cada vez máis raro entonces. O home empezou a insistir ao de Lethal Vice que tocara a guitarra e que o batería de Antrax tocara tamén para cantar él "Highway to Hell" (?). A todo esto a xente iba e viña mirar o rollo. Cando ó final se poñen a tocar, Elías tamén no baixo, él empeza a imitar, pero IMITAR a Bon Scott -cos seus agudos rasgados- dun xeito moi divertido (ainda que a mín recordábame a un Fortu cos agudos sen demasiado entrenamiento vocal previo XD). Todo era moi moi moi raro, cada un de nós miraba para abaixo mentres ría entre dentes. Ademáis tamén "bailaba".. pero para esto non teño símil XD bueno sí, sempre hai algún... vou probar con... "Chiquito intentando bailar AC/DC" XD Xa sei que é difícil de imaxinar, pero así máis ou menos era. Logo, o tipo pideu a guitarra, e empezou a tocar "Highway to Hell", logo pillou a batería e empezou a tocar "Highway to Hell", logo foise e cando volveu e había alguén tocando, cantaba "Highway to Hell"....
Pero chegou o momento, o rapaz que traballaba alí dixo que os políticos viñan e trouxo a un amigo seu para cantar no micro sen cable (os políticos non creo nin que sepan que o micro suele levar un cable). Nós empezamos a tocar sen volumen, e eu xa nin mirei para o cristal porque me daba vergonza XD. Neso abre a porta e conta o "chiste" pero solta alguén... "pero ahora dadle volumen! (???) e nós, que non tiñamos idea do que estabamos facendo empezamos a tocar con distorsión e o batería a darlle realmente ós platos, bombo e caixa. Esto recordoume a un capítulo dos Simpson (todo vai parar ós Simpson) cando Bart, Nelson, Ralph e Milhouse facían playback e despois de cortarlle o playback oíanse as súas voces reales desafinando, pero á inversa XDD
Ainda así, estiveron un rato e fóronse, -"hala broma acabada" pensamos.... jah! XDD volven ós 2 minutos e nós ainda cos instrumentos nas mans.. e alguén solta "pero venga ahora podéis tocar algo de verdad!" E nós... "?!?!?!?" aparte da mente en blanco diante de 20 personas, e cámaras, é que nin tocáramos nunca xuntos, Elías ademáis estaba tocando o baixo cando él toca a guitarra en Antrax en tu Tampax, e ... en fin... a mín xa me deu a risa, e xa vín aló ó lonxe ó guitarra de Antrax e xa lle dixen que tocara él porque eso podía ser moi vergonzoso XDD. Tocaron algo como puideron e ata lles aplaudiron. Como reza o cartel do alcalde Abel Caballero, só lle faltaba decir "e o fixéchedes ben" XDD
Cando salimos dalí, polo menos nos deron pastitas e zumo e uns auriculares (que durarán nada, pero bueno, algo é algo). Eso sí, recapitulemos... ibamos a ver os locales, e eu iba a ver un miniensaio de Antrax en tu Tampax, e acabamos 2 de Antrax e mais eu tocando para políticos e TVs, daquí ó Papa xa non queda nada!! XD Así que estade atentos a xornales e Televigo ou TVG mañá jajaj Estas historias e máis eu... hai un imán ahí desde fai anos XDDD
I'll go back to english for this post, no special reason but my own will. As you have noticed, this blog was quite silent for many days, I am quite unable to write posts when I am staying in my hometown cause I dont have internet there. These days I am in Vigo, so I can manage to write a post with calm. Many things happened in these last weeks, we were attending to many concerts, parties, medieval dinners, viking parties, campings and even a festival in Portugal called Vagos Open Air. But I must say you will not watch any pic or any comment in here about them. I got tired of showing my personal life in blogs and specially in things like facebook, site which you will rarely see any personal pic, and even, I will start probably erasing some of the ones I have already uploaded. This is a temporary measure, I dont know if I will go on with that for a long time or my suspicious mind about internet will fade soon. I didnt like too much either that in a concert lastly one girl came to me asking "hey, you are enumaelis, right?" and that wasnt the first time. It is suppossed I'd be glad and flattered but I am not. Just the opossitte, I felt like I was exposing my life too much to others maybe. On the other side, I started thinking that maybe other friends that appear with me in pics wouldnt like to be recognized by others "thanks to me", or that just they dont like their friends are uploading pics where they appear (always facebook in mind). So from now, apart of the diary of a vi-king thing (parody of the famous spanish book "diary of a skin"), I will write just about tastes and opinions, but much less about events I was and pics I made. Same and even harder in relation to facebook. I dont like that web, sorry, each time less and less.
On the other side, I started the new Enuma Elis album. The first song is almost done and this blog will be the first place to show it. I can advance that will be faster and more compact. Guitars, even sounding bad, will be in a higher sound level and they will be more elaborated. The "progressive new age" will fade away and the "atmospherical thrash-meloblackdeath" will rise. This doesnt mean Enuma Elis will change style at all, just that I will try to develope more the guitar work, but mainly will be the same "progressive dark metal" as before.
The work with Miledh (the half real-half virtual band of pagan-melodeath-epic-galician metal) is going on slowlier than thought but fine. I fear it will be too slow cause the work is right now in my hands and I will not be in pc for a couple of weeks. I can advance that we are working in a nice galician cover song. If everything goes fine, it might have a shocking result, mixing rock, folk, epic and pseudoviking melodeath. These last days we were working also in our 3rd song. Nobody knows how will sound at the end yet.
The Intro for the galician thrash-death-black band Vortex is also almost done. The first impression seemed not to be bad for them. I will upload it here when it is finished as well. Anyway, I will prepare another one for them, so they could choose better. I can advance that it's a very "soundtrack" song of 2 minutes, dark and dense, with a bit of arabic touch.
What else.. oh I got a nice surprise from one old friend that I recall I ment in that post of "3 years of enumaelis at blogspot" I wrote quite in a bad mood when recalling all that stuff, and I am having nearly the same feeling right now (not bad mood, but maybe bothered). I can even copy-paste the text he wrote me:
Hey,how are you? I'd like to get in touch with you again, so I'm asking you the friendship (I' sorry I did not remove "that friend" from my list when you asked it, but I saw your mail chain too late). Actually my friend list it's clean :-)...so I hope you will accept me: I'd like to know how are you doing...and maybe organize a visit!!!Your friend "M."
Oh my friend "M."... seems that some things arrive too late... sometimes even years late... yeah.. I have no comments for you, but there is just an angry-sad feeling that what I had written in that post I ment was just completely true (by the way, "that friend" erased you, not the opositte, Mrs. R. Karppinen was always very careful about keeping friendships... so much as caring about relationships :) ). There are many people that take the time as erasmus as a period where you must "live the day", having "friends of the moment", and later you are just friend for a subsequent visit to the country of your "old friend".... meanwhile "each, on his own".... That was never my intention, and I even never thought about that or something like that when making friends abroad. ... I'm sorry, "old friend" but this is so clear in your letter... the last sentence betrays the rest. And even... only fools would really think that when you need your friends and they keep silent when you need, you would act like nothing happened 2 years after. This is also valid for the other one that also started contact with me just 1 month ago, just for "knowing how I am doing after all this time" and later he is telling me that he could visit me in here with his gf so we could talk calmer... As I've told him, I have no remorses to these people, I am just sad that so many are like that and that I once trusted them, cause I use to trust in those who spend with me a long time. But no remorses dont mean that I am stupid, and as my mom use to say: "each one to his/her house" (each one, take care of yourselves). Oh this is not any kind of public reprimand, otherwise I'd write your name, but I can say that after my post-erasmus I became much stronger and energic with my points of view. I dont let anyone else to laugh at me. I know where and who my real friends are. I know the person(s) who should read this wont do it, but at least I feel released writing about that.
Talking about internationals, I took definitely the decision of quitting from the Erasmus Help in Vigo, being the last one a nice girl from Finland that was the person whom I had more feeling together with Mark, from Estonia. It was nice cause I wasnt having a very good feeling again about erasmus with my previous student from Poland. Seemed that she was very happy with my help searching for flats a couple of days, searching for banks (whole morning walking all Vigo searching for a bank that gave her a good change for almost a difference of cents of pounds... ), taking her friends to good "tapas" places, inviting her and 2 of her friends to a dinner in my flat when I had 2 more guests and starting cooking at 1:00 AM... all for not a single thank word and for quite an indifference all the rest of time (she even didnt tell me when was the day of her leaving). This left me a quite stupid face. It is clear that as voluntary, we dont ask for anything for our "services" but at least some gratitude sample or word would be nice. I remember I brought Eveliina, my old tutor a bottle of coffee liquor, invited her to dinner and I was (and will always be) so pleased that I had someone there when I came by plane to Tallinn, so totally lost and confused. The goodbye with her was also very sentimental :(
2 days ago I was phoned to help a new erasmus coming on 18th august, but I refused. No more erasmus, it is time to do what I must do in life and focus in that.
I told that I will stop a bit the personal stuff, but this time I couldnt avoid it :/ I guess it's a good therapy to write things when you feel like something is not fair.
I wanted to wait a bit more to make a definitive list of my favourites of 2009 cause I was waiting to listen to more stuff that I had kept for quieter times since the period December-February was way busy for me. In those months I barely listened anything new so I was just saving music "for laters" and I found that I had kept "just" some hundreds of albums. I finally made up this list without listening all the stuff I wanted to listen, like for example the latest of Ellipsis, but again, new releases from 2010 are piling up here.
So, finally:
2009 - Top 25
01-Dalriada - Arany-Album 02-Nokturnal Mortum -The Voice of Steel 03-Damned Spirits' Dance - Weird Constellations 04-Ensiferum - From Afar 05-Arkona - Goi, Rode, Goi! 06-Carcariass - E-xtinction 07-Madder Mortem - Eight Ways 08-Kalisia - Cybion 09-Crimfall - As The Path Unfolds... 10-Tyr - By the Light of the Northern Star 11-Coronatus - Fabula Magna 12-Coram Lethe - A Splendid Chaos 13-Kreator - Hordes of Chaos 14-Absu - Absu 15-The Devin Townsend Project - Addicted! 16-Finsterforst - ... Zum Tode Hin 17-Black Sun Aeon -Darkness Walks Beside Me 18-Powerwolf - Bible Of The Beast 19-Candlemass - Death Magic Doom 20-Leprous - Tall Poppy Syndrome 21-Cemetery Of Scream - Frozen Images 22-Be'lakor - Stone's Reach 23-Soulfallen - Grave New World 24-Obscura - Cosmogenesis 25-Witheria - Painful Escape
And, as always, in relation with surprises and letdowns:
I know many of you think the biggest surprise in relation to music worldwide is the joining of the 2 eighties tit-techno-pop stars Sabrina Salerno and Samantha Fox making that cover song of Blondie "Call me"...
...they surely know the song they want to cover, hmmm well maybe not so sure...
... but I finally decided to give another list with the bands just released their first CD or I didn't know their previous work till 2009. You can find out about them clicking over the names:
My Dying Bride - For Lies I Sire Same with their previous "A Line of Deathless Kings", this album got me too bored. Believer - Gabriel I remember very good things about this almost "cult" christian band. This was the coming back to the scene after more than 15 years and seems it would be better they stayed in the shadows. Queensryche - American Soldier I can't believe they are they same band that released that "Operation Mindcrime". They are totally lost after the beginning of the 90's, and with American Soldier they did their worst work ever. Unbearable. Samael - Above After that ... joke? that members of Samael had a different band which name I forgot for trying to return to their rawest sound, they finally released those songs under Samael's name and I think it could be much better that they released that stuff creating another different band. After the probable poor reviews they could return back to Samael and follow the good path. So yes, I am trying to say that I think this album under a different and unknown name would pass totally unnoticed. Trollfest - Villanden I had fun listening their previous work, ok not so much as to play that everyday, but it was crazy and funny. Their album of 2009 was too difficult even to finish. I admit I got stucked in the first minutes and never again. Vader - Necropolis Very poor attempt from one of the kings of the polish death metal. I could notice too few work behind the riffs and few inspiration that their good production could solve just in the surface. Europe - Last Look At Eden They are obviously not anymore the band of the 80's, and probably much better like this, it would sound maybe too unreal. But I dont like the way of pop-rock-hardrock they took. I expected something more about the creators of many timeless great Rock songs. Halford - Winter Songs No comments. Well, yes, just one word: shame. Lita Ford - Wicked Wonderland Omg what happened to this woman to turn into a kind of poor Marylin Manson with those electronics and industrial samplings and her voice sounding like crap (not even talking about the shit songs)??? Brainstorm - Memorial Roots Slow, uninspired, weak, dull. The beginning of the end of Brainstorm? Helloween - Unarmed A joke that just them and their closest fans might like. A lame for the rest of us who grew with those great songs they converted into an album of 1 unbeareable hour. I liked the idea of making their own cover songs but not in this way.
And finally, something that some of you might find interesting to catch one or two or maybe many bands that you didnt know and might like: a 7-link compilation for 2009. I have been listening and thinking about the best method for organizing and I decided to do like this: - first 2 links: my best of 2009. One song per each band, with the order of my top. - next links: divided by styles (I was thinking a lot for making a good division and have been listening all the material I have once and again, which took me several months). Most of those albums were good ones and there are also some good songs in not so good albums. Anyway, I think it is a good chance for knowing music that you might find interesting. If you miss something or find that I didnt ment some famous'09 releases like the ones from Immortal or Dark Funeral or hmm Oranssi Pazuzu or Epica or Illdisposed or Katatonia or Marduk or Leaves' Eyes ... it is just that under my point of view they are not so good. Not for considering them as a letdown, but I didnt find them so interesting (and I gave them more than one chance..)
Best of 2009 I - The top 25 01 - Dalriada - Szent Lаszlв 2 02 - Nokturnal Mortum - Шляхом Сонця 03 - Damned Spirit's Dance - The Angel And The Dark River 04 - Ensiferum - Twilight Tavern 05 - Arkona - Yarilo 06 - Carcariass - Domination 07 - Madder Mortem - The Little Things 08 - Kalisia - Fusion Rebellion 09 - Crimfall - The Crown Of Treason 10 - Tyr - Hold the Heathen Hammer high 11 - Coronatus - Wolfstanz 12 - Coram Lethe - Passione Della Carne 13 - Kreator - To The After Burn
Best of 2009 II - The top 25 14 - Absu - Amy 15 - The Devin Townsend Project - Numbered 16 - Finsterforst - Urquell 17 - Black Sun Aeon - A Song For My Funeral 18 - Powerwolf - Seven Deadly Saints 19 - Candlemass - Dead Angel 20 - Leprous - Dare You 21 - Cemetery Of Scream - Prince Of The City's Lights 22 - Be'lakor - Held in Hollows 23 - Soulfallen - Devour 24 - Obscura - Anticosmic Overload 25 - Witheria - Legions Of Evil
Best of 2009 III - Viking/Pagan/Folk 01 - Alestorm - Keelhauled 02 - Black Messiah - Gullveig 03 - Blackguard - This Rounds On Me 04 - Claim The Throne - Set Sail On Me 05 - Der Galgen - Geschick 06 - Eluveitie - Omnos 07 - Glittertind - Glittertind 08 - Hammer Horde - Triumph Of Sword And Shield 09 - Ignis Fatuu - Nordwind 10 - Irminsul - Vigridsltt 11 - Karlahan - Twilight 12 - Manegarm - Nattsjäl, Dromsjäl 13 - Nachtgeschrei - Muspilli 14 - Obscurity - Varusschlacht 15 - Obsidieth - In Loss Of All 16 - Suidakra - Giilded Oars 17 - Vicious Crusade - Bang the Drum
Best of 2009 IV - Hard Rock/Heavy/Thrash 01 - Amorphis - Skyforger 02 - Burning Black - Secrets To Hide 03 - Cage - Stranger In Black 04 - Chainsaw - At Callanish 05 - Crash The System - Without Chances 06 - Danger Danger - Killin' Love 07 - Debbie Ray - Dirty Darling 08 - Dynazty - Bring The Thunder 09 - Geff - Land Of The Free 10 - Gotthard - Right From Wrong 11 - Heathen - Dying Season 12 - Hellfueled - In Anger 13 - Megadeth - Endgame 14 - Mystic Prophecy - Father Save Me 15 - Nightmare - Eternal Winter 16 - Outloud - We Run 17 - Saxon - Batallions Of Steel 18 - Susperia - Character Flaw 19 - The Trophy - The Way I Am 20 - W.E.T. - Invincible 21 - Winger - Big World Away
Best of 2009 V - Black/Death 01 - Behemoth - Transmigrating Beyong Realms Ov Amenti 02 - Chthonic - Forty-Nine Theurgy Chains 03 - Code - Smother the Crones 04 - Der Weg einer Freiheit - Ewigkeit 05 - Elenium - Towards Dismal Ecstasy 06 - Gorod - Guilty of Dispersal 07 - Hellsaw - A Suicide Journey 08 - Hypocrisy - Valley Of The Damned 09 - Necrophobic - Revelation 666 10 - Onheil - Rain Of Fire 11 - Razor Of Occam - Pattern On The Stone 12 - Strandhogg - Deathworshippers (Ritualistic Plague) 13 - Svarttjern - Code Human 14 - The Sarcophagus - Hymn to Awakening 15 - This Ending - Parasites
Best of 2009 VI - Gothic/Power/Progressive 01 - Compos Mentis - Ghost Song 02 - Dark Age - 10 Steps To Nausea 03 - Dawn Of Destiny - Dying Alone 04 - Deathstars - Death Dies Hard 05 - Diablo Swing Orchestra - A Rancid Romance 06 - Eternal Tears Of Sorrow - Tears Of Autumn Rain 07 - Freak Kitchen - Hip Hip Hoorah 08 - Gwyllion - The Night Awakes 09 - Krusader - Again 10 - Mob Rules - Trial By Fire 11 - Paradise Lost - I Remain 12 - Pathosray - Behind The Shadows 13 - Psychostatus - Chains Of Life 14 - Ram-Zet - 222 15 - Raven - Follow Me 16 - Sirenia - The Mind Maelstrom 17 - Trail Of Tears - In The Valley Of Ashes 18 - Waltari - Below Zero 19 - Whyzdom - Everlasting Child
Best of 2009 VII - Melodeath/Doom/Industrial 01 - Agathodaimon - Ground Zero 02 - Agregator - Ejfel Fele 03 - Avatar - Reload 04 - Count Raven - The Poltergeist 05 - Deals Death - Concrete conflict 06 - Edge Of Serenity - Inside 07 - Elegy - Elegy 08 - Embrace Selegy - Prayer 09 - Ensoph - Shame On You 10 - Fear Of Domination - Fear Of Domination 11 - Ghost Brigade - Suffocated 12 - In Grief - Modern Truth 13 - Isole - Nightfall 14 - Persefone - The Endless Path 15 - Raubtier - En Starkare Art 16 - Swallow The Sun - And Heavens Cried Blood 17 - The Few Against Many - Blod 18 - The Mistral - Careless
Bueno, como algúns sabedes, este Jayogüín voume para a boda do meu primo no norte, así que estarei o finde ausente. Teño unha boa noticia, da que falarei un pouco máis nun próximo post, que é que poido volver finalmente, logo de 3 anos de parón, a facer música por ordenador cos mismos instrumentos -a priori- que tiña antes. Haberá que comprobar que o apaño sigue ben, así que teño moito traballo por facer ahí, ainda que me sinto máis vago ca nunca ó ter que acabar dunha **** vez coas poucas asignaturas que faltan. Entre os meus proxectos figuran 1º - Intro para o grupo de ???groove-thrash-death-rock??? Vortex. 2º - Probas para meter batería nun novo proxecto bipolar entre Marcos e mais eu de corte máis folk-melodeath chamado Miled (o baixista xa se nos vai en breve a traballar ós extranxeiros, así que haberá que comprobar tamén cómo vai o baixo por ordenador). 3º - Seguir co proxecto Enuma Elis (ainda que ahora estaba mirando de facer unha recopilación de temas primeirizos cos últimos de todo que me quedaran no aire a modo de "EE Ten Years 1999-2009" XD). 4º - A proposta máis arriesgada e que me levaría máis tempo facer, unha banda sonora para un videoxogo!
Bueno, xa se verá como pintan as cousas e o tempo libre que vou tendo...
Polo demáis volvo a poñer aquí un link para que leades sobre os inicios do Samhain ou Halloween que fixera o ano pasado (en inglés) recopilando varias informacións na web.
This is already the 3rd aniversary of this blog, and for this time I will stop the usual comediant-inspiration of most of my posts to make an exercise of recovering old thoughts and more personal things. 10th September 2006, I remember those days quite well, I was preparing luggage and being excited about everything. I was thinking as well that it would be too hard for me to send mails telling everything to everyone and posting pics and so on… few days before I read an article in a magazine explaining the boom of the blogging and making a review about the most famous ones. My brain shone for a while and I thought that would be the best way everyone could follow me, and not just about that.. there would be also interaction between them and me and even just between them, knowing some are living far from each others. Inicializando I Inicializando II
That was the beginning of this blog: it was thought like a diary, or a place that my friends could everytime go to see if I had some new or some adventure. I was aware that it was being followed by many many people though I didn’t place a counter, but the many comments per day and mails can be a good prove.
With the developing of my time like international student in Estonia, I started to be more comfortable with this blog thing, and I started to place some more different posts about thoughts or music or nonsenses, always in my native galician, mostly cause I didn’t have always so many news.
While having my last months there, I started being asked by erasmus friends about my blog. I guess if they searched something in google about “erasmus tallinn 2006 2007” my page was in the first lines… So some of them and some of my estonian friends asked me to write something in english. I didn’t have so much time and will, to be sincere. Some posts were quite long and lots of times I wasn’t close to the computer. With my coming back to Vigo, I was thinking about that… “hmm if I did a blog explaining my life to people from Galicia in galician, because I was far and they couldn’t know my stories… maybe now they are not so interested and the will of knowing is now on the side of the ones who are right now far from me…” That way, I started making a post about my trip to Ankara in english language when I was about to leave Tallinn. I started having criticism from my friends in Spain, but I really thought english would be more international and everyone should know a bit. At least that way all would understand something and I could even keep on practising this language. Later I took just english language as the one of the blog, but I realized my spanish friends didn’t like it at all, they stopped watching the page massively cause “english is saturation”. The others from erasmus and estonians and rest of the world stopped as well little by little, maybe cause my posts started to be more about my likes than my life, and as well I cannot post often in summers due I am in my hometown without internet.
I was thinking again, and my solution was that I would use both languages, galician for stuff that I guess just people from Galicia would like to read, and english for concert reviews and musical stuff mostly. This way I must have even less visits in general, but I decided that I wont be influenced again by others about that.
In relation with life… things have changed a lot in these 3 years. The relation with that finnish, Reetta, is over and buried forever. I have never seen such person like her and don’t want to have any kind of relation with that one. I've never wished bad things to anyone but with this one it happened that it is the first time in my life that I really wish she gets everything bad she was spreading in her life towards others and she gets back all the suffering she caused. The only person in my whole life that I can say I will never forgive. I am not the same one after that, and I became much more distrustful about people in general. I was even so sad and disappointed with myself about the stuff with this person that I used this blog to release me after my coming back from Tallinn, and my surprise and anger was higher when I knew about usual visits from Jyväskylä (thanks magical internet widgets), it pissed me off quite a lot. When knowing my erasmus friends were having frienship with her through other channels, it made me more disappointed, because they knew what she did (even not all) and how she made me feel. One day I told the ones who were supporting me in Tallinn when I had bad times because of that “person” and the ones who somehow knew about the situation I had, that they should choose between both, cause I didn’t feel anymore like I knew whom I could trust or not and they knew enough about what happened. Anyway, I explained quite thoroughly and avoiding telling more private stuff than the one they already knew about the reason of my decision in that letter. My surprise was quite high when just 2 about 12 answered me. As I couldn’t guess that, I told that a not-answering is much worst than telling your friend thinks wrong (as a friend who cared would say) and that I started not to know many people there. Later answers were worst: “oh this is a soup opera, cool” by Nadine or “you are a facebook freak” by Ottavio (unbelievable and totally stupid meaningless :O I'm starting to make generalizations about italian guys, and I am not finding almost anything that proves the opositte I think right now about those... people). Anyway, my good ones didn’t answer even a word, not Eray, not Lars, not Luis, not Manu, not Marit (who later confirmed that she prefers being friend of her, even that she stayed at my home and shared stuff with her -blablabla empty words, meaningless support, meaningless friends, I see it clearer than ever-), and that disappointed me quite a lot (I’d need to say thanks from heart to Sirly and Petri). I told them good luck in life, but that having friends who don’t worry about you is like having nothing. So I just erased them from my life. I have them in that msn, but I stopped logging there by other reasons of tiredness. Anyway, I wont be the one who talks to them if I see them online. I dont see anymore either any visit from their countries to the root of this blog, so it confirms me that they are worrying for their own lives and stopped caring about friends from the past, otherwise they would send at least a mail or something to ask how I felt. Never in this 2 last years. I just can see some visit from Chicago from another friend of that finnish, Hasan, seemed not a bad guy when I met him in Tallinn.
My bad times here joined that disappointment with this new one, and it happened something I couldn’t expect. People that werent erasmus, estonian ones that I shared most of my time in Spring-Summer, and people that I met on the way, like Gokçen, even people that I met later, like Evelin, were my main support. I will always be grateful to Gokçen and Evelin, really. I realized erasmus was just another world, and it is kind of what I think now. Many people there are just “living the day”, having “friends of the day”, or maybe “friends that I can visit later in their respective countries”. I don’t know, but my thinking about erasmus changed enough, though it doesn’t mean I change my opinion about that year, which was one of the best of my life, no doubt. But what I didn’t expect is that afterwards… there is few of that communication between those who shared almost one year. Just some few people showed me the opositte, and I hope I never lose contact in future… my favourite couple from Coimbra Joao & Mara, Thomas, Ewelina, Bocki, Yan, Rebecca…
As I said, my opinion changed about many of those who once were my support and I was their support in erasmus, and in the moment of erasing from my worries, I must say that it wasn’t that rough. I just did it. Didn’t feel pity, didn’t feel anything, it was like “not anymore worth to keep here”, I guess they have their lives and don’t worry too much anymore about past, or maybe they are just better friends with that one (even more amazing). But my opinion didn’t change about the estonian ones. Right now I was just checking the myspace and facebook page of Janne, chat company many nights that she had to be working in the lobby of the Academic Hostel. I just know she left to Belgium because of a guy, but I have no clue about her, and I feel a bit sad cause she didn’t update any new from her life since a lot of time and didnt reply my greetings.
Time later I met Airi, and after knowing each other for enough time, she made me and still makes me to forget about all this bad stuff about “friends of the moment” and “mentally disturbed one from Finland & lovers”. And I wish she will go on...
I didn’t say anything about spanish friends cause I didn’t want to talk to them about that stuff. Little by little and time later I started telling tiny things, but I prefered to not to chat, maybe I should release a bit before.
Since that, life is getting better. When I arrived from Eesti, Vigo Univ. logged me automatically in the Erasmus help for newcomers in Vigo. And it was a great year, being tutor of a nice polish girl called Karolina. Last year, maybe because of all that stuff I was suffering and being disappointed, I didn’t want to help anyone or have relation with erasmus. Hopefully, Kaisa from Eesti told me that one friend was going to come here and if I could help him... Not my intention to come back to Erasmus Vigo life, but I couldn’t say no to meet another estonian and help him. Somehow I feel really linked to that country and with their people. And it was finally a great year. I really wouldn’t know what I’d do if Mark and Karolina (another student) werent here. I went out with them even more than with my local friends, that keep going to the fanciest places of Vigo, which I really don’t like at all. Those erasmus were much more alternative and they were eager to go to other kind of places, and like me, don’t like to spend time in queues, dressing elegant and paying expensive drinks.
Then, here comes this year, and I recovered from my little upset about international students, I logged again in the help and tomorrow.. hmm today already, my student is coming. Let’s see how this year is going on, but anyway, I feel better than previous times about that.. and I’d really like to meet again someone from Estonia (I know there is one per year coming to Vigo) so great as Mark. At the moment I already know 2 from this year: Florian from Germany and Kevin from USA, they seem pretty good people.
About life… winds of change are coming. Univ is getting finished, hope soon… and my brother is thinking about changing flat and being finally alone. I would like to make lots of trips after I finish, my friends are already saying that I must step off in Berlin, Poland.. all on the way to Estonia.. hmm I will see, I just know that my visit to Tallinn is a must. Later.. I really don’t know if I should start searching for job there.. who knows… life is unpredictable.
Como xa dixera antes por ahí, a partir de agora voume dar un pequeno descanso no blog, sólamente mandarvos un saludo e sorte para os que esteades en exámenes, e outro especial para os que me comentan por aquí habitualmente Marcos, McMetal (xa nos veremos os 2 polo norte ;) ) outro para Falgarth, Putoloco e Grilo do Demo (xa nos vemos en Death Angel). Non moito máis que dicir. Vémonos en pouco tempo ;)
Déixovos cun pequeno chiste gráfico que me encontrei por ahí sobre beer beer (si si xa, non se pode pensar noutra cousa nas vacacións XD) Click para ampliar
Non sei se vistes o que teño posto no calendar ahí na dereita. Bueno, primeiro decir que mañá teño un día moi apretado, pero será o final do meu traballo e o comezo das vacacións. Probablemente durmirei todo o día que me quede así que non farei ningún novo post. Pero o resto da semana penso seguir activamente co blog, tanto con este coma con Albor Bizarro. Intentarei facer post por día ou cada 2 días de cousas que teño en mente. Outra cousa que estiven facendo foi recopilar guías e trucos para layouts (o diseño do blog), así que me gustaría en cousa duns días facer algún pequena reestructura e ordenación, pero como de momento non teño nin idea de cómo vai, ignoro se será factible ou non ou tería que pasarme un tempo aprendendo antes de nada. A partir do 19 de xunio a miña actividade será mínima durante casi 3 semanas. E logo voltarei para aquí asiduamente. Ainda non teño decidido si voltar para Alfoz todo o verán ou quedarme en Vigo, opción que non descarto para a maioría de Xulio e Agosto -necesito tempo para estudiar e, ainda que aquí fai máis calor, en Alfoz non me dou posto-. Así que é posible que me vexades pouco o pelo por arriba.
Bueno e como non tou de moito humor (xa dixen que o día de mañá vai ser como unha segunda selectividad pa mín .. mima) pois decidín buscarme algún chiste sobre estudiantes, si estades igual, pois de vez en cando non ven mal rirse XD ante a situación fatal...
Esperemos que non haxa que chegar a esto para quitar dunha * vez a carreira... XDD Ahí me vexo eu mañá no medio de todos estes:
" A ver cuántos responden. Esto es lo que se supone que debes hacer: por favor no seas bruto/a y no arruines la diversión. Dale a reenviar, borra mi nombre del asunto y pon el tuyo Cambia todas las respuestas por tus propias respuestas, luego envíalo a toda la gente de tu lista de contactos, INCLUYENDO a la persona que te lo envió. Pon tu nombre en Asunto. La teoría dice que aprenderás muchas cosas sobre tus amigos y ellos sobre ti. Es fácil y entretenido.
1. Nombre completo: (sin apellidos) Marcos sin apellidos
2. ¿Por qué te pusieron ese nombre? polos meus collóns largos
3. ¿Le pides deseos a las estrellas? no, un día encontreime con Beckam e deume corte pedirlle nada.
4. ¿La última vez que lloraste? hoxe á mañá, non quería levantarme da cama que tiña moito sono!!
5. ¿Pan con qué? con Peter?
6. ¿Te gustan los animales? si, considérome un narcisista.
7. ¿Cuántos hijos tienes? dos higos colgando debajo de la rama del higal.
8. ¿Colaboras con alguna ONG? si,reparto metadona na porta do proxecto home.
9. ¿Si fueras otra persona serías tu amigo? no, sería imposible resistir a atracción sexual.
10. ¿Tienes un diario de vida? no, intento vivir a vida a diario.
11. ¿Eres sarcástico? no, simplemente gústame disfrutar das pequenas cousas sen agriarme, como contestar a preguntas tan interesantes e profundas como estas, cando debería estar traballando un pouco.
12. ¿Harías el bungee=puenting? cando sexa funcionario espero facer moito puentes, si.
13. ¿Cuál es tu cereal preferido? a cebada, vaia pregunta!
14 ¿Te desabrochas los zapatos antes de sacarlos? non, eu suelo desatalos (existen os zapatos con broches?).
15. ¿Crees que eres fuerte? espera que adxunto unha foto dos meus bíceps.
16. ¿Tu helado preferido? o lado esquerdo.
17. ¿Cuánto CALZAS? cálzome ata as cachas! (anque xa me calzaba máis... o fígado xa está mamao)
18. ¿Tinto o Rosado? e o blanco que??? depende con que se acompañe
19. ¿Qué es lo que menos te gusta de ti? ser perfecto
20. A quien extrañas mucho? ao sr. civismo, á sra. solidaridade, á srta. humanidade e sobre todo tempos mellores.
21. Te gustaría que a todos aquellos que enviaste este mail te respondan? no, defeito odio estos correos en cadea, POR FAVOR NON REENVIEDES ESTE TIPO DE CORREOS...son porta para spams (ou algo así).
22. Que color de pantalones y zapatos tienes puesto? e logo que me vas pedir que e os vaia quitando lentamente e te chame guarra???
23. ¿Lo último que comiste hoy? unha cría de pijo!
24. ¿Qué estás escuchando en este momento ? El reno renardo http://www.elrenorenardo.com/descargas.html 25. ¿La última persona con quien hablaste por teléfono? con un operador de el número de la esperanza
26. ¿Trago favorito? para beber un só trago prefieron non beber nada
27. ¿Deporte favorito para ver por TV? headbanging!
28. ¿Comida favorita? jeje deixemolo en que me encantan as comidas
29. ¿Final triste o final feliz? Final gore!
30. ¿Tienes mascota? si un par de tartarugas mutantes.
31. Dia Favorito del Año? o 30 de febreiro
32. ¿Besos o abrazos? Home,... que pouca imaxinación, hai cousas máis divertidas
33. ¿Eres una persona alegre? si, máis alegre que un gothic-doom despois de perderse un suicidio en colectivo cos seus colegas
34. ¿Quién crees que te responderá? o que sepa escribir.
35. ¿El que menos crees que lo hara? os analfabetos
36. ¿Qué libro estás leyendo? Playboy
37. ¿Color favorito? o mourán
38. ¿Qué viste anoche en la tele? bffffffffff
39. Rolling Stones o los beatles? El Reno Renardo cantando imagínate
40. ¿Dónde es lo más lejos que has estado de tu casa? segun os meus profes na imnopia 41. ¿que opinas de estre tipo de correos? QUE XA ME CANSEI DE ESCRIBIR 42. Cual es el mejor recuerdo de tu vida? 43. ¿tu mayor gamberrada? 44. ¿cuanto cuesta tu dignidad? 45.¿te arreppientes de algo?
Antes de nada para non ser tachado de criticón á mínima, vou decir que toda proposta que incluya cultura musical aparte de gaiteiradas varias na televisión gallega será recibida de bon grado sen duda algunha pola miña parte. Toque o tema que toque -nunca mellor dito-. Neste caso e logo de Chambo, aquel programa de fai uns cuantos anos presentado pola que agora traballa no programa este dos nenos, temos unha nova proposta desde principios do ano: Banda Curta. A verdade é que intuíndo un pouco, e vendo as pintas do presentador, xa se pode adivinar por onde van ir os tiros maioritariamente: música galega e tintes de nacional e menos tintes aínda de internacional sempre por un derroteiro indie-pop rock de americanas con camiseta de rayas, peinados emo-indies e requisito indispensable: gafapasta e patillas. Así, Banda Curta remóntase a propoñernos na súa maioría actuacións intranscendentes de grupos intranscendentes, xa non para o panorama nacional, senón para o insulso panorama galego de snobindies underground. Atopámonos grupos musicales que eu non digo que non terán a súa audiencia e escena, pero que desde logo están aparte do que é a realidade. A promoción deste tipo de grupos en España sempre foi ben recibida ainda que non teñan un calado social demasiado profundo -agora alguén pensará sobre os festivales (pasados de moda? desaparecidos?) de gafapastas benicassim e similares-... xa xa... é o que chamo eu "underground de marca/de pose". Vou obviar os temas relacionados coa calidade musical da música relacionada, ainda que non hai que ser moi espabilado para adivinar que non é santo da miña devoción. Ben, como seguía, desde logo non todo é gaiteirada aquí en Galicia, pero non todo é esto tampouco:
por moito que nolo queiran meter polos ollos. A decisión de escribir sobre esto veu de ontes sábado. Estaba eu vendo por casualidade dito programa, que non ten ningún tipo de interés en principio para mín logo de ver nun dos primeiros por onde iban os tiros, e resulta que engancho cunha reportaxe. Unha reportaxe de rock! vaia!! Quédome un rato máis e aparece pola pantalla un colaborador do presentador Luís Pardo, vestido coas oficiales gafapasta e patillas que decían por si mesmas "son un entendido experimentado retro-rockero", un tal Ricardo Alonso. Parece que un señor que leva traballando na Radio Galega desde fai 10 anos e conductor dalgún tipo de programa de rock.
Ben, como unha reportaxe de rock é unha reportaxe de rock, quedeime para ver de qué trataba. Máis sorpresa ainda! Rock Bizarro! Ainda que un leve sorriso xa se me empezaba a asomar, a miña expectación sólo se fixo maior ... de quén poderían falar? Non é moi habitual tratar rock na TV... e rock bizarro, vamos!
Pois o tema é que empezaron a poñer de fondo un video de Kiss, e limitáronse a ese grupo, e a decir "uh si, era moi bizarro, foron os primeiros en levar plataformas e pintarse a cara, e tamén se quitou o frenillo da lengua.. e bla bla..." 2 minutos dicindo chorradas do tipo, mentres, eu e meu irmao con cara de asombro... ...listo, acabaron con kiss... ...virán máis grupos, non?... ... parece que non :O
Nós pensando que ó ser "bizarro" se poñerían a falar sobre "The crazy world of Arthur Brown" ou incluso algo menos popular que Kiss pero máis ou menos conocido coma Alice Cooper, non sei... porque algo me dá que grupos do estilo de Mercyful Fate, Lacrimosa, Dir En Grey ou novas tendencias vai ser moito para "tal entendido". Pero dá igual, o campo é tan amplio que se pode facer un reportaxe como se queira do que se queira. Pero non, falaron de Kiss, un grupo que cantaba "uuuuh nena estoy hecho para amarte" -do máis bizarrisimo que se poida encontrar sisi- e ainda encima nin historia, nin nada. 2 minutos "de recheo" sin información nova, nin explicación decente algunha. (Os únicos que poderían encontrar información nova -de que hai un grupo de vellos que se pintan que se chama Kiss- son a xente que non ven este tipo de programas musicales e se van a bailar a súa pachangada e non se preocupan de que existe máis música).
A mín gustaríame saber quén fai os guións para este tipo de programas musicales ou quén dice que este sabe e este non para falar neles.
Pero humhum eso non é todo, qué vos pensábades!? Logo deses "2 minutos dedicados ó rock bizarro" o colaborador ese chamado Ricardo Alonso, nunha reviravolta de inxenio, empeza a falar de Rock Bizarro hoxe en día, e quédase tan a gusto despachando a "ese grupo ridículo" que se chama Lordi. Non salimos do noso asombro. Cambio do videoclip mañido de Kiss de "blahblah loving you baby" pola actuación de Lordi en Eurovisión -ben baixiño, non vaia ser que a selecta audiencia se contamine con semellante bazofia- e entre ambos empezan a botar pestes sobre ese grupo "de máscaras" que teñen cero imaxinación "porque non fan nada novo copiando o que outros fixeron antes e musicalmente nulos". FLI-PAN-TE.
Ou sexa, non sólo o experto Alonso, ó cal lle costa pronunciar "Joutttarrr dan jel", fala un par de nimiedades sobre Kiss a modo de "reportaxe didáctico", senón que os 5 minutos de gloria que Banda Curta lle dá os emplea en poñer a caldo a un grupo de hard rock coma Lordi. Incrible. E non é que eu defenda a Lordi. Simplemente me parecen un grupo de hard rock basado nos 80 moi decente vendo o resto de cousas que pululan por ahí. E digoo dunha forma bastante obxectiva, xa que os conocín bastantes anos antes do fenómeno Eurovisión, no que, xa dito de paso, toda Finlandia os conocía e tiñan numerosas ventas antes desa data cos singles "Devil is a Loser" e "Would you love a Monsterman". Paréceme patético. E ainda encima decía o home este: "e amenázannos con sacar unha recopilación dentro de pouco que se chama Zombie Compilation!! Agárrate!!" Eing??? Pero qué dice o tipo este? Como si lle importara moito a él que Lordi sacara ou non unha recopilación ou un disco doble ou triple. Seguro que lle vai a vida neso.. vamoooooos!! Que se dedique ó que guste de pseudorock de flequillos e pantalóns de pitillo e que deixe ó rock-metal de verdade para outros. Ésta é a xente que temos nos programas de música de radio e tv. No fondo é un reflexo da cultura musical que os galegos e os españoles tamén temos. Xente snob que pretende meternos polos ollos o seu "auténtico rock" e cultura local, unha pescadilla que se morde a cola e que non permite que outros estilos nin outros grupos de calidade dispoñan da mesma pasarela para facerse oír. Pero é que nin sequera dan pé con bola en explicar o que é e foron os fenómenos musicales noutras épocas a nivel global -xa non pedimos que nos falen de pseudointelectualismos varios de rock bizarro-. Un mundo aparte da realidade, tal e como pasa co cine español.
A repetición do programa, se o dades aguantado, é este mércores 6 de maio ás 0:45, ou sexa, xoves xa na TVG. Eu toume pensando volver a ver eso porque me parece demasiado irreal, a ver se os meus oídos me traicionaron.
Sorprendente pero certo. Temos oficialmente o primeiro país que saleu da crise: Finlandia ou Suomi. Fai pouco estaba a rebatir nunha web sobre Finlandia e sobre que eles dan un % moi elevado do seu soldo para o goberno en forma de impostos. E ademáis fano conscientemente e de boa gana. A miña teoría é que esto non pasará nunca aquí pola forma de ser e da cultura da picaresca e racanear nos impostos tradicional do individuo hispano. Non solo eso senón que ademáis non está mal visto pola sociedade e así nunca teríamos unha universidade gratuíta neste país coma teñen eles -principal tema desa discusión naquela web-. Hoxe atopeime cun artículo que me vén de perlas en El Economista: Finlandia parou a recesión e fixo fronte á crise. Claro, a xente dirá: "é que eles teñen unha economía moito máis forte! teñen máis medios para parar unha crise". E eu digo: sí e no. A crise financieira é algo global, afectou a todo o mundo por igual e máis ou menos co mesmo grado de antelación a todos os países. Pero estou de acordo co artículo -de feito colleu tal cual o meu pensamento- de que o mellor motor para revolucionar unha rexión é sufrir unha gran crise, no medio da cal os gobiernos, como as empresas e os propios cidadáns poden estar preparados para asumir tal situación desfavorable, posibles recortes e axustes verdadeiramente necesarios.
Vou comentar o caso finlandés, sin duda un caso curioso de cómo se deben facer as cousas e se precisan de políticas firmes e comúns, e acordos macroeconómicos que deberían de estar asentados de antemán entre as principales forzas políticas, como comentaba naquel post de crises e capitalismos.
Finlandia en 1989 choca cunha crise de proporcións enormes, tras o colapso comunista e da Unión Soviética, os cales eran os principales clientes comerciales. Prodúcese unha caída do PIB do 13% en sólo 3 anos, o paro aumenta nun 17%, hai crise financieira, descenso dun 50% da bolsa, devolucións de préstamos, aumento da deuda pública ata o 60% do PIB e oposición dos sindicatos a calquera reforma para aliviar a crise. Certo parecido coa situación que vivimos agora, non? eu diría que case peor.
Ademáis temos que contar que Finlandia ten unha extensión de 338.127 km cuadrados -recordemos que España ten 492.000- sendo un dos países máis grandes de Europa en canto a territorio e ten 5'3 millóns de habitantes -densidad poblacional de 16 hab. por km cuadrado; en España temos 80 hab/km2-.
Postos en situación, non parece un país moi propicio nin na mellor situación para pasar unha tesitura tal, non? Pois ben, a clase política finlandesa, vendo o que se lles aveciñaba púxose rápidamente a pensar e actuar. Alcanzan un acordo improbable en España "gobernase quen gobernase non se cambiaría o programa económico para salvar ó país". Adoptáronse medidas macroeconómicas rápidamente e a situación comeza a dar un chimpo en 1994, baixando os tipos a un 6% e lográndose a paridad estable coa Unión Europea en 1996. Non fai tanto, non? Finlandia non foi sempre o país superdesarrollado que é hoxe.
As claves Durante a década dos 90, os cambios en política científica e tecnolóxica aceleráronse. Recortanse os presupuestos en diversas partidas, pero non a inversión en tecnoloxía. Unha das maiores aportacións do goberno de Finlandia ó futuro do país foi a creación dun sistema público de apoio á innovación, simple e fácil para as empresas, que operan dunha forma estructurada, centralizada e efectiva, na que hai un completo respeto polos contratos e leis establecidas e goberno. En canto ás universidades e aquí foi o que me levou a escribir este post, recordando a conversación na outra web sobre Bolonia, son as responsables de producir novo conocemento. As 20 universidades públicas, as 29 politécnicas e os institutos de investigación. O 53% das empresas de Finlandia teñen acordos de colaboración con universidades, frente a media europea do 7'5 %. Ben, agora pensade sobre as chorradas que dicen sobre o plan Bolonia en canto a que as empresas se van apoderar das universidades e facer canteiras de estudiantes. Ojalá nos dén unha mínima noción do que é a vida laboral!! da que non temos nin pajolera idea cando salimos de cursar os nosos 6, 7, 8 ou 9 anos de universidade pública. Estamos nunha situación tal de desventaxa frente a Europa que quen diga que non se necesita un cambio estaría tolo. Bolonia pode que non sexa o mellor porque ten puntos oscuros e efectos de arrastre pouco visibles, pero que un acercamento ós sistemas europeos e á vida laboral por parte das nosas podres e carcomidas universidades é algo de perogrullo. É un plan, que en principio non está mal pensado. O malo é a forma de levar a cabo tal plan e que a universidade necesita algo máis que un cambio superficial. O sistema interno e relacións internas é algo que se debería controlar moito máis -e así non ter, como temos na universidade de Vigo un sistema de empresa familiar, na que os apelidos se repiten entre profesores, os amantes, as ex-parellas e os fillos e netos e relacións entre eles se perpetúan en pro dun conformismo degradante e denigrante para a nosa formación e sentido común-.
Volvendo ó tema de Nokia, recordo telo estudiado nalgún caso práctico cómo foi o principio de tal empresa. Todo surxira debido a que a xeografía e clima de Finlandia non son nada propicios para facer instalacións de telefonía e cables. Sería costosísimo, debido á grande dispersión xeografica dos seus escasos habitantes tamén. O que fixeron foi invertir moitísimo en I+D en canto ó que telefonía móvil se refire para non depender de cableados e facer un gasto gigantesco. Gracias a Nokia, Finlandia desarrollou un crecimiento económico incrible, tanto pola súa capacidade productora como exportadora, como pola súa capacidade de movilizar o conglomerado finlandés das telecomunicacións. Nokia chegou a ser o producto dunha nación, e é o exemplo de cómo as empresas privadas tomaron todo o coñecemento xerado nas universidades e grupos privados de investigación para transformalos en productos competitivos en todo o mundo.
Seguindo co tema finlandés, a participación do sector privado no gasto en I+D foi do 72,3 % en 2007, superando con creces ó sector público (9%) e ás universidades (18,7 %). Os resultados deste sistema son espectaculares. O gasto en I+D en Finlandia foi en 2007 de 6446 millóns de €, situando ó país coma o 2º país en términos de porcentaxe sobre PIB, cun 3,47 % seguido de Suecia cun 3,63 %. Recordemos que a irrisorea media española está en 1,22 %.
A prosperidade económica finlandesa débese á existencia de múltiples empresas de primeiro nivel competitivo internacional -a todos nos vén á cabeza Nokia cando pensamos en empresa finlandesa-. Este nivel de competitividade é debido á alta productividade das empresas, que depende da súa enorme capacidade de innnovación, nun sistema compartido polo sistema público e o empresarial. Todos os cidadáns comparten un elevado nivel de educación e formación que se basa nun sistema educativo de primeiro nivel mundial. Tanto educación primaria como secundaria e universitaria.
O sistema educativo que deu o éxito a Finlandia básase nun conxunto de valores compartidos por xestores públicos, pais, profesores e alumnos, que persigue o coñecemento, premia o mérito e o esforzo, valora o traballo e a responsabilidade e favorece a orientación hacia o futuro e a tecnoloxía. E ese é desde logo a base da pirámide que levou a Finlandia á prosperidade: os valores da sociedade. A miña pregunta ó aire sería: ¿sería difícil instaurar valores na sociedade española?¿se sí, canto se tardaría? Logo aparte: ¿estaría conforme na bipartita sociedade española que se tomasen como intocables certos acordos macroeconómicos polo ben da nación ainda que eso perxudicase intereses partidistas ou implicase certas incomodidades -momentáneas, coma certa subida de impostos, etc- para a poboación?
O que está claro e pendiente de conseguir para gobiernos do sur de Europa, especialmente España, posuidora dun dos peores sistemas educativos -creo que Grecia estaba sensiblemente peor por algunha noticia que lín non fai moito-, deben considerar como prioritaria a creación dun sistema educativo de elevada calidade -que non temos, nin nunca tivemos- que prepare ós cidadáns para afrontar o futuro con algunha garantía -cousa que vexo moi moi negra-.
Igual vos acordades do que é o informe PISA, o informe sobre calidad educativa dos países que fai un tempo poñía a España con notable... suspenso. Ben, mirando os resultados dese informe vese cómo será o futuro do mundo: aqueles países que están quedando nos primeiros lugares -nestes momentos Finlandia, Canadá, Hong Kong, Nova Zelanda e Australia- son irremisiblemente os que teñan as empresas con mellores profesionales, gobernos con mellores dirixentes, mellor actividade social e empresarial.... e crearán un sistema educativo de primeiro orden sobre o que o seguirán baseando o seu futuro.
Un saludo para Luisérgiko. Dá gusto debatir sen que ninguén che diga que o que pensas é unha merda ou o outro non vale nada sen ningún tipo de argumento coma fan outros por ahí...
Recursos: -El Economista: entrevista a Juan Martínez Barea (director da cátedra Sánchez-Ramade de Iniciativa e Innovación do Instituto Internacional de San Telmo de Sevilla)-Casos prácticos da asignatura Estratexias de Márketing de 5º ADE
Ben, estou de volta á normalidade logo dun máis ca aburridillo finde en Alfoz. Todo o mundo parecía estar ocupado, así que case que incluso botei en falta estar en Vigo. Máis que estar na cama e pasar algún apunte e ver pelis e a tele... -por certo, facía que non vía a tele un tempo seguido, vaia animalada o tempo de anuncios que poñen!!! ou o incrementaron ou sería cousa de que non a vía fai tempo... pero pareceume anormal :S- Alomenos ahora sei dónde está a roda de recambio do coche, probablemente o máis productivo que fixen en 4 días.
Logo de mandarlle de volta un mail a Carlos, deume por poñer aquí outra das cousas que me levan rondando a cabeza desde fai tempo: Tráta sobre o das redes sociales tipo facebook, estiven pensando incluso en quitarme, por veces dame certa paranoia de que demasiada xente vé qué faigo e qué non e cousas que a mín non me interesan demasiado que outros teñan mirando... Logo tamén está o de si rechazo algunha invitación de amigo de outra xente... si virá o efecto "non eres meu amigo/non confio en tí porque non eres meu amigo en facebook". Non sei se estamos chegando ata ese punto coas tecnoloxías, e realmente asústame.
Fai un tempo tiven un mal rollo. Decidín que quen era amigo dunha persona -chámalle X- non me gustaría que estivese mirando qué faigo ou non, entonces expliqueino razonadamente, e sen ningún problema eu dixenlles a eses poucos que eu os borraría de tal rede social, ainda que non significaba que eso implicase que eu non quixera voltar a falar con eles. Simplemente non desexaba que eles visen as miñas actualizacións porque eran amigos de dita persona da que prefiro non falar. E obviamente tal feito facía que a miña confianza nesa xente fose pouco bollante. Expliqueilles máis ou menos o caso e o que X fixera. Algúns deles decidiron borrar a dita persona ó ver o que eu decía, porque tal vez sabían o que pasaba, e coma min, non confiaban nela logo de saber algo máis... Outros directamente non me falaron co que supuxen que o silencio otorga e sen máis miramentos borreinos, ainda que sigo tendo contacto con eles por outras vías.... E outros recrimináronme cousas... certas cousas que eu considero paranoias e tonterías derivadas da socioloxía dixital e tecnolóxica e que non lles encontro moita lóxica -vaia rima extraña que me saleu-. Algún insinuou que se eu non era amigo en facebook non era o seu amigo... Algún comparoume que eu non quixera que souberan tanto sobre o que faigo -mira que todo o mundo sabe máis ou menos o que faigo por este blog, pero é o que EU quero que se saiba, e non que alguén colgue fotos miñas de fai x anos- , bueno comparoume que eu quixera borralos de ahí debido á sua amistade con X con Stalinismo e comunismo ortodoxo e paranoias varias sobre a vida democrática. E outro empezoume a desvariar sobre a importancia que a xente dá ás redes sociales e que facebook vai perder popularidade en poucos anos e contoume unha historia sobre alguén que levaba unha doble vida virtual e real.. supoño que este individuo pretendía decirme que me tomaba moi en serio o que a marca facebook era, cando por sí mismo xa se delataba bastante "creyente" do fenómeno facebook botándome unha parrafada insulsa e datos de participación en facebook nos últimos anos -que me importan moitiiiiiiiisimo-. A todo esto, eu nunca lle falara sobre a marca Facebook, sólo dixera a esta xente que non me interesaba que eles viran certas actualizacións da miña vida se se consideraban cercanos á persona X, pero que sen problema falaría con eles sobre calquera cousa por outros medios. Antes de Feixbukx eramos tamén personas, non? (xa sei que eu tamén teño as miñas paranoias, pero eses días tiña moita mala leche contenida e íbame medrando hasta que reventei... pero non me retracto en absoluto de botar da miña vida certa xente que non me aporta nada máis que malos ou desconfiados pensamentos).
Sabedes qué? 2 deses que borrei de Feixbuk fai tempo, agora xa máis de medio ano, do grupo dos que non me contestaron e obviamente tomei o seu silencio como resposta, agregáronme recientemente ó mismo facebook outra vez. Qué faigo? A resposta máis sensata sería falar con eles, pero penso que son eles 2 quenes primeiro me deben unha resposta logo de que despois de meses non me contestaran á miña petición cun "si" ou un "no". Alguén ten algunha opinión sobre qué facer?
Argh que merda de vida sociovirtual teño XD
Non sei, por veces penso que debería borrar con todo, ou facerme unha conta que realmente esteñan uns poucos que queira eu, e non outros ollos que nin me van nin me veñen. É algo parecido ó msn. Teño a tantísima xente agregada que paso directamente de conectarme. Sólo o feito de que me salgan 10 ventanas preguntandome o mismo agobiame moitísimo. De vez en cando veñenme mails de xente que me "increpa" que non me conecte, coma se eu tivera a obligación de sempre estar e deixar saber que estou. A tecnoloxía empézame a agobiar, pero por outro lado sei que é o único medio para saber de xente coa que non falo ou sabería deles nunca máis... ... a ver qué pasa nun futuro... É algo así como "no puedo vivir contigo, pero no puedo vivir sin tí". Pero o certo é que teño días de decir que apago con todo.
Petri_Haggren.jpg)
