Microreviews Marzo'11 IV

Kalevala (Rus) - Ведьма (2010)
Folk Metal
Myspace
Terceiro disco desta banda rusa de Folk Metal moi melódico, guiado pola voz de Kseniya, ex-vocalista de Nevid' e Buterfly Temple e acompañada por un background de folk bastante accesible e incluso "bailable" con case omnipresente acordeón ou no seu defecto gaita ou teclados facendo melodías; e guitarras "básicas" a modo de acompañamento en lugar de facer riffs propiamente ditos que de vez en cando sacan algún solo bastante "heavy".
A pesar de que a rapaza canta de maneira parecida a todos os grupos de pagan-folk eslavos, hai certas cancións que a súa forma de cantar me recordou a certos grupos de pop-rock rusos (que me parecen horribles na maioría dos casos) que non me acabou de convencer -oír a 3ª canción por exemplo, Воротись Домой (Returned home)-. Ainda así, en xeneral, é un álbum que se oe fácil e ten melodías pegadizas.
PD: a canción décima Улетай на Крыльях Ветра (Fly on the wings of the wind) é unha versión doutra, pero non atopei por ningún lado que eles mesmos digan que é unha cover; creo que é dunha canción de new age ou algo así. Alguén máis a coñece? 6/10

Evocation (Swe) - Apocalyptic (2010)
Death Metal
Myspace
Evocation é unha banda sueca nacida a principios dos 90 xunto con toda aquela nova hornada de grandes grupos de "swedish death metal" do tipo de Grave, Entombed, Dismember, Vomitory, Desultory, Hypocrisy, At The Gates, Therion, Carnage... supoño que os que se sabedes o que facían estes grupos por aquela época, non iredes moi desencamiñados para adivinar o que ofrecen Evocation. O curioso é que parece que Evocation foron unha das bandas que eran promesa daquela, pero non sacaron un disco propiamente dito ata fai poucos anos. A mín personalmente, sonábame o nombre, pero xa non sei se era doutro grupo que se chamaba igual, porque penso que non lles oíra os seus 2 anteriores discos.
De todos xeitos, unha vez oín este Apocalyptic, penso que lle vou dar un vistazo ós traballos previos, porque hai xente que incluso os poñen mellor ca este moi bo disco de old school swedish death. 9/10

Thaurorod - Upon Haunted Battlefields (2010)
Symphonic Power Metal
Myspace
Thaurorod son un grupo finlandés de power con toques progresivos na onda de Sonata Arctica, Stratovarius e o power metal germano épico do tipo de Freedom Call, etc. Tal vez o que os poida diferenciar un pouco é o feito de que ocasionalmente introducen outros elementos doutros xéneros coma os blastbeats -en Cursed in the Past quedeime de pedra porque non me esperaba eso para nada- algún growl, ou estructuración de algunhas cancións máis propia do Metal progresivo. O problema neste caso non se trata sobre as ganas de facer algo diferente e orixinal dentro do saturado Power Metal, o problema vén en canto a que Thaurorod non é que compoñan riffs nin melodías realmente memorables nin que cautiven ó ointe, e por eso será un disco que se quede máis ben no olvido a pesar de que se nota un esforzo por facer algo novo. 5/10

Varg - Blutaar (2010)
Viking Pagan Metal
Myspace
Éste é o primeiro álbum que lles oigo a estes alemanes, ainda que xa tiñan outro sacado no 2007. A súa música pódese definir como un Metal pagano e guerreiro basado no death melódico. A ausencia de calquera tipo de teclado dálles un aire máis directo que seguramente funcione moi ben nos concertos, o que unido a unha máis ca decente producción fai que, en principio nos encontremos ante un álbum que podería ser interesante. Digo en principio, porque logo da intro e de un corte pegadizo coma é Viel Feind Viel Ehr, a cousa pouco a pouco vaise diluíndo no montón de grupos que practican un estilo similar. Varg non fan demasiado por diferenciarse e eso nótase a medida que transcurre o disco a pesar dos seus ocasionales brillos. 6/10

Unsun - The End of Life (2010)
Pop Sinfónico - Gothic Metal
Myspace
Casi pensando que me iba encontrar cos mellores anos de Within Temptation (aparte do Enter) estaba cando me dispoñía a oír este novo disco de Unsun. As críticas "especializadas" poñen a este disco polas nubes do Gothic Metal e penso que o maletín por parte da Century Media debeu ser cuantioso. Ou eso ou é que realmente hai moita xente que non tén claro o que é o Gothic Metal. Para empezar eu casi nin considero este disco nin Metal, diría máis ben que é Pop con guitarras eléctricas. Ten eso algo de malo? Pois en principio non, eu gosto de mamar nos peitos da cabritiña popera coma o máis fan de Modern Talking, pero é que esto non é bon Pop, é Pop de deglución fácil e cagada de confeti.
Salvo algún detalle pseudoprog no que o señor ex-Vader, Mauser dá algunha seña de que esto podería chegar a ser algunha vez algo con rabia detrás da fotogénica imitadora de Sharon den Adel (dito sexa, moza súa, é o que ten ter unha banda, é Marcos? XD), The End of Life limítase a ser un álbum para quinceañeras "góticas" de paraguas de telaraña e corsés de charol, con estribillos facilóns -cando non son aburridos hasta decir basta-, guitarras profundas e básicas a modo de acompañamiento con algún mínimo arreglo interesante, baterías simples ainda que potentes (si o problema aquí non é de producción, eso está claro) e algún que outro detalle sinfónico que non ten queixa.
Exceptuando un par de cancións, moi frouxo. 2/10

Sinister - Legacy Of Ashes (2010)
Death Metal
Myspace
Acórdome perfectamente do día en que Xan, un amigo moi raro, amante do Black Metal máis impío, do Death Metal máis guarro, e de Estopa, do que non volvín a saber máis desde fai uns 7 ou 8 anos, me dera unha cinta de casette do Hate, de Sinister. Esa fora a primeira toma de contacto para mín cando iba ó instituto con esta banda holandesa que xa leva desde o 88 dando caña. Daquela estaba descubrindo a parte máis extrema de mín mesmo e ansiaba escoitar cousas novas, e de entre todo o que iba descubrindo, a pesar de oírme unhas cantas veces aquela cinta, Sinister non me dixo absolutamente nada! Pero de nada de nada. Pareceume un grupo do montonazo sen ideas atraíntes, orixinales ou salientables. Non tiñan nada que facer ó lado do movemento de black-death sueco que estaba a descubrir... era broza que pasaba desapercibida... era... bueno, xa o deixo XD
O que me chamaba a atención era que na Grindzone o puxeran ben e que tivera certa fama underground... non o entendín nunca.
Ah que iba falar deste novo! Pois máis do mesmo. Pasoume tal cual hai 15 anos. Estiven lendo tantas cousas boas deste novo que pensei que cambiaran algo, pero nada. 2 veces oído, 2 veces que pasou polas miñas orellas coma se nada, incluso na segunda puxen máis atención e sólo puiden sacar uns poucos riffs que teñen un pase, pero que non farán historia en absoluto.

Por certo aquel rapaz, Xan, tamén me deu a coñecer cousas decentes, coma as, daquela, recientes demos de Moonsorrow! Andeandará hoxe ese home!? 3/10

Retaliation - Seven (2010)
Death Metal
Myspace
Os germanos Retaliation -non os suecos con 20 anos de historia- sacan o seu primeiro disco no 2010 facendo un death metal agresivo, moi técnico e traballado, e rápido na maior parte do tempo (vaia pantorrillas debe ter o batería para facer ese doble bombo!!). As cancións son moi variadas, a veces demasiado,... tanto que non sabes a ónde van parar -e esto ten os seus pros, pero tamén os seus contras,... menos mal que o disco non sobrepasa demasiado os 40 minutos-.
Mezclan con arte e sobrada técnica Death Metal con Melodeath, Brutal Death e, como digo polo do variado intrínseco de cada un dos cortes, poderíase decir que teñen un aire Prog-Death. Sexa como sexa, os tipos son uns máquinas, ainda que o que faigan non sexa nada novo. Faltaríalles romper con algo máis de orixinalidade, xa que de bos riffs van sobrados, e entón serían un grupo moi a ter en cuenta, pero non lle pidamos moito máis a un primeiro disco.
A ver en qué dán para o seguinte, penso que o poden facer moi ben se se estructuran un pouco máis e intentan darlle un pequeno toque de orixinalidade. 7/10

Made of Hate - Pathogen (2010)
Melodic Death
Myspace
O death melódico foime pouco a pouco importando cada vez menos a medida que se empezaba a sobresaturar a escena con máis e máis grupos clónicos que non decían nada. Hei de recoñecer que Made of Hate era un máis que nadaba na mediocridade de pseudocopias que fai uns anos aparecían por calquera rincón de Europa.
Con este segundo disco, os polacos conseguen desmarcarse da enorme copia sen escrúpulos que foi "Bullet In Your Head" e o seu pasado como Archeon con respecto aos primeiros de Children of Bodom, o seu primeiro traballo. Para nada me esperaba algo digno de escoitar de "Pathogen", e tal vez por eso me deu incluso mellor impresión. A huella de Children of Bodom segue máis que latente, pero desta vez cun toque máis propio, tanto nos riffs coma na voz, agora máis grave, salíndose sabiamente do que é a tendencia de pseudoLaihos con voz entre rasgada, punk e hardcore.
Os 37 minutos do álbum chegan para menear a cabeza e degustar cancións que xa lles gustaría sacar a Laiho e Co. despois do Hate Crew Deathroll. 7/10

Furor Gallico - Furor Gallico (2010)
Folk-Celtic-Metal - Melodeath
Myspace
Xuro que a primeira vez que vín o nombre deste grupo lín "Furor Fállico" XD non é por nada malo, simplemente a cabeza (sucia! sucia!) se me foi para ahí (a cabeza non para!).
O que nos podemos encontrar neste primeiro álbum desta recua de tíos italianos (nada menos que 8!) é un folk metal variado que colle inspiración nos grupos que triunfan no folk-melodeath nos últimos anos coma Cruachan ou Eluveitie, grupo que case poderían firmar a primeira canción "venti di imbolc" logo da intro.
Polo resto, temos un bon folk metal con melodías celtas, usando arpas, flautas, bouzouki ou violín e mezclandoo con trasfondo de death melódico, moita variedade vocal; entre gutural, rasgada, algún que outro coro, voz "limpia" que pode recordar a un Hansi Kürsch mezclado con Mike Scalzi de "The Lord Weird Slough Feg"... O caso é que fan unha boa mezcla e con suficiente gusto como para poder disfrutar dun bon álbum de Celtic Metal.
Desde logo superior á última caca de Eluveitie. 7/10

Massive Slavery - Global Enslavement (2010)
Melodic Death-Technical Death
Myspace
Death Técnico americano, Deathcore, algún guiño ó black, algunha que outra licencia "moderna" e sobre todo Death Melódico feito con gusto, xeito e talento é o que nos podemos atopar neste primeiro disco dos canadienses Massive Slavery. Non son un gran amante desta mezcla que describín, e posiblemente se a lera nalgunha páxina de "reviews" destas que abundan e que poñen todos os discos a partir do 7'5/10 para arriba, fuxiría coma do demo deste álbum, pero facédeme caso que se vos gusta o death melódico e técnico variado este disco merece unha escoita. Cancións coma Wider We Open Our Eyes, The Denial of Man's Regression ou Shade of Corruption certifícano. 7/10

Diario dun vi-king IX: Myspace feito e subidas o par de cancións que grabáramos

Pois eso, xa temos un myspace (oeee xa somos un grupo de verdade! :D), e as 2 cancións que grabáramos aquel día foron subidas alí, así os que non oírades nada, xa podedes botarlle un vistazo. Houbo moitos problemas para grabalas, Marcos tivo o seu tempo estrujándose a cabeza e eu tiven o meu facendo ecuacións (literalmente) para cadrar as baterías, que ainda segue habendo algún fallo, pero bueno, é o que hai, se tal, para outra ocasión volvemos a regrabar todo e preferiblemente con baterías reales que recordo que me mareara moitísimo aqueles días co ordenador para poñer todo no tempo buff. O caso é que ainda que sone a banda rookie, pode valer para ter unha idea do estilo (ou mellor dito, amalgama de estilos) que facemos XD
Hala, e ahora toca poñernos a parir XD

http://www.myspace.com/mileth_official

PD: O de _official é porque xa había un "/mileth", pero bueno, así xa queda claro cál é a nosa páxina cando nos salgan os fans XDD

Vaia se comenzou con bo pé o Vigosonic XD

A mín pásanme cousas bizarras, deso non cabe duda desde fai tempo. En Estonia o bizarrismo alcanzou a súa cota máxima entre Skin Heads e historias do inframundo, pero de volta vexo que sigo en plena forma.
Hoxe fomos Elías e mais eu a ver os novos locales de ensaio de Vigo -Vigosonic-, situados en Valladares. En teoría eles pensaban que iban ensaiar, ainda que sólo iban él e o batería. Eu acompañaríaos para velos e ratearía algún canapé aproveitando que era a inauguración :P Peeeero cando chegamos xa había grupos ensaiando e a nós máis ou menos leváronnos para ver os locales (que por certo moi ben). Neso chegamos ao maior local, o de grabación, o guitarrista de Lethal Vice tamén se nos uneu na visita. E con certa premura, un rapaz empezounos a falar sobre que querían gastarlle unha broma ós políticos cando visitaran esa sala (?) e que si participaríamos. A cousa, tal e como nola explicou era que nós estaríamos dentro da sala con todo baixo de volumen, mentres que o resto da caste política viguesa nos observaban desde o outro lado do cristal e o rapaz decíalles "esto está tan insonorizado que ata non se oe nin dentro da sala!" e entón abrirían a porta da sala e nós taríamos sin volumen (faltaban as risas de lata (...) pff vaia cutre-broma). De todos xeitos xa sabemos cómo son os políticos nestes actos e seguro que farían o posible por rir ainda que fose falsamente. Nós non estábamos moi seguros de decir que sí que participabamos neso, pero o de Lethal Vice dixo que bueno, que non había problema, e nós ó final pois bueno.. se non era máis ca eso...

A todo esto, mentres probabamos os amplis e baterías, apareceu un home duns 2 metros de alto e duns 30 anos ou máis e empezou a preguntarnos se sabíamos dalgún grupo que necesitara cantante (?) que él cantaba pop-rock ou o que fixera falta (?). Todo empezou a ir cada vez máis raro entonces. O home empezou a insistir ao de Lethal Vice que tocara a guitarra e que o batería de Antrax tocara tamén para cantar él "Highway to Hell" (?). A todo esto a xente iba e viña mirar o rollo. Cando ó final se poñen a tocar, Elías tamén no baixo, él empeza a imitar, pero IMITAR a Bon Scott -cos seus agudos rasgados- dun xeito moi divertido (ainda que a mín recordábame a un Fortu cos agudos sen demasiado entrenamiento vocal previo XD). Todo era moi moi moi raro, cada un de nós miraba para abaixo mentres ría entre dentes. Ademáis tamén "bailaba".. pero para esto non teño símil XD bueno sí, sempre hai algún... vou probar con... "Chiquito intentando bailar AC/DC" XD Xa sei que é difícil de imaxinar, pero así máis ou menos era.
Logo, o tipo pideu a guitarra, e empezou a tocar "Highway to Hell", logo pillou a batería e empezou a tocar "Highway to Hell", logo foise e cando volveu e había alguén tocando, cantaba "Highway to Hell"....

Pero chegou o momento, o rapaz que traballaba alí dixo que os políticos viñan e trouxo a un amigo seu para cantar no micro sen cable (os políticos non creo nin que sepan que o micro suele levar un cable). Nós empezamos a tocar sen volumen, e eu xa nin mirei para o cristal porque me daba vergonza XD. Neso abre a porta e conta o "chiste" pero solta alguén... "pero ahora dadle volumen! (???) e nós, que non tiñamos idea do que estabamos facendo empezamos a tocar con distorsión e o batería a darlle realmente ós platos, bombo e caixa. Esto recordoume a un capítulo dos Simpson (todo vai parar ós Simpson) cando Bart, Nelson, Ralph e Milhouse facían playback e despois de cortarlle o playback oíanse as súas voces reales desafinando, pero á inversa XDD

Ainda así, estiveron un rato e fóronse, -"hala broma acabada" pensamos.... jah! XDD volven ós 2 minutos e nós ainda cos instrumentos nas mans.. e alguén solta "pero venga ahora podéis tocar algo de verdad!" E nós... "?!?!?!?" aparte da mente en blanco diante de 20 personas, e cámaras, é que nin tocáramos nunca xuntos, Elías ademáis estaba tocando o baixo cando él toca a guitarra en Antrax en tu Tampax, e ... en fin... a mín xa me deu a risa, e xa vín aló ó lonxe ó guitarra de Antrax e xa lle dixen que tocara él porque eso podía ser moi vergonzoso XDD. Tocaron algo como puideron e ata lles aplaudiron. Como reza o cartel do alcalde Abel Caballero, só lle faltaba decir "e o fixéchedes ben" XDD

Cando salimos dalí, polo menos nos deron pastitas e zumo e uns auriculares (que durarán nada, pero bueno, algo é algo).
Eso sí, recapitulemos... ibamos a ver os locales, e eu iba a ver un miniensaio de Antrax en tu Tampax, e acabamos 2 de Antrax e mais eu tocando para políticos e TVs, daquí ó Papa xa non queda nada!! XD
Así que estade atentos a xornales e Televigo ou TVG mañá jajaj
Estas historias e máis eu... hai un imán ahí desde fai anos XDDD

Microreviews Marzo'11 - III

Como non teño internet estes días, e tardarei ata telo outra vez, ahí vai unhas cantas microreviews máis que xa tiña escritas e só tiven que darlle ó botón de postear.
A parte boa de estar sen internet é que tiven tempo para pensar e facer algo co novo de Enuma Elis, e pode que finalmente sí poida estar acabado o próximo mes. Xa irei desvelando máis cousas co tempo ;)

Bergthron - EXP. Autarktis (2010)
Dark-Avantgarde Metal
Myspace
Non é para nada un disco fácil de dixerir o destes alemanes. O estilo tampouco é fácil de identificar, por veces recordoume a uns Atrocity antigos, tal vez pola voz, e doutras a uns Septic Flesh sen orquestación... incluso por veces pódense intuír certos toques progresivos, pero non me gustan ningunha das dúas comparacións porque non son nin de cerca o que ofrecen Bergthhon.
O certo é que me quedei un pouco sen palabras para definir o que fan este misterioso grupo (parece que a información que se pode atopar sobre eles é case inexistente), solamente decir que Expedition Autarkis é un disco para descubrir e digno de oír se o que che gusta é a música complexa, extrema e bizarra. 8/10

Doomshine - The Piper at the Gates of Doom (2010)
Doom Metal
Myspace

Doomshine son uns alemanes que empezaron a principios do 2000 facendo doom tradicional na vea épica no estilo de Candlemass e Solitude Aeturnus.

The Piper And The Gates of Doom é un disco xenial de Doom, con voz clara e riffs memorables e monumentales con certo toque heavy. A mín recordáronme moito ós italianos Thunderstorm -que tamén fixeron un gran disco de Doom este ano-. Xunto con Doomshine, revélanse coma uns grandes seguidores e fans dos dous grupos clave do xénero xa citados e uns bos compositores. 8/10

Hymir (Nld) - Nyctophobia (2010)
Symphonic Black Metal
Myspace
Primeiro disco destes holandeses que practican un black metal cheo de orquestación. A mín recordoume especialmente a dúas bandas: Old Man's Child e Dimmu Borgir. O álbum está completamente autofinanciado e non teñen discográfica (ou alomenos non a tiñan cando o sacaron). En canto á música, o primeiro que chama a atención é a gran producción, todo sona moi ben e compacto. Nyctophobia ademáis está cheo de boas melodías e ten variedade suficiente como para facer unha escoita do máis amena. Sin duda por encima dos últimos discos de Old Man's Child. 8/10

Paraside City - Minstrel's Creed (2010)
Hard Rock
Desde Helsinki sale esta banda que casi colle como nome o famoso éxito dos Guns'n Roses, ainda que a súa música non se pode categorizar coma clon dos de Axel Rose. Paraside City recolle básicamente do Glam-Hard Rock ochentero con estribillos pegadizos. Cancións moi deglutibles e fáciles de asimilar que non suelen chegar ós 4 minutos, non pretenden outra cousa que facer Rock festeiro e divertido, e consígueno.
Estoume atopando montón de bandas novas que lles dá polo Hard con base ochentera e que o fan moi ben últimamente.. ou será que me estou ablandando eu e volvendo ás raíces de cando era pequeno? 7/10

Demonic Resurrection - The Return to Darkness (2010)
Symphonic Melodic Black-Death
Myspace
Demonic Resurrection é unha das bandas de metal máis conocidas na India e, desde que saleu no documental "Global Metal" pode que sexa unha das máis conocidas tamén afora das súas fronteiras.
"The Return to Darkness" é un bon album que mezcla elementos de moitos estilos e faino dunha forma amena. Desde Black Metal melódico ata o Death Melódico con bos cambios de ritmo, teclados que lle dán un aire sinfónico, interludios atmosféricos, variedade vocal... A mín recordoume un pouco a uns Skyfire menos acelerados. Desde logo nótase o traballo detrás de "The Return to Darkness" e non lle tería que envidiar nada a ningún grupo do norte de Europa, ademáis sonando igual ou mellor. O punto malo: fáltalle algo, o mítico, moitos grupos son visiblemente bos no seu campo, percíbese unha laboriosa dedicación na música, pero fáltalles chegar a enganchar riffs memorables. Este álbum podería ser épico, e finalmente quédase nun bon máis. 6/10

Gloria Morti - Anthems of Annihilation (2010)
Black-Death Metal
Myspace
Terceiro disco desta banda finlandesa que practica un Death Metal moi contundente con ramalazos Black e con teclados e pianos sutiles nun segundo plano. As voces son maioritariamente uns moi conseguidos growls que alternan con rasgados e os riffs conteñen a súa boa dose de agresividade que contrasta con certos arranxos sinfónicos e minimalistas de piano e orquestación. 7/10

Kiske-Somerville - Kiske-Somerville (2010)
Hard Rock
Oficial
"Joé, Kiske sigue en plena forma" foi o primeiro que pensei cando oín o seu novo disco, que entre grupos que formou e separou xa non sei en qué apartado da súa carreira musical se poderá incluír esto, si nun proxecto dun sólo disco, si un disco personal seu cunha puntual colaboración ou qué.
Place Vendome, Supared, Michael Kiske (banda)... todo foron grupos nos que o home intentou facer cousas pero todos sonaban ao mesmo, e para colmo eran mediocres por decir algo. Agora encóntrome con esta unión do alemán coa cantante norteamericana Amanda Somerville producto da compañía Frontiers Records. E, penso que éste poida ser o mellor disco no que cante Kiske de forma protagonista (aparte de Helloween, claro). Non é que sexa unha revolución musical nin moito menos, pero ten cancións con gancho e ben feitas. Cando mirei quén as compuxo, non me extrañou que me sonara a un disco de Kiske diferente. Os creadores da maioría do disco son Matt Sinner e Magnus Karlsson, ambos de Primal Fear... 6/10

Claim the Throne - Triumph and Beyond (2010)
Melodic Death - Folk Metal
Myspace
Hei de admitir que cando vin un disco dispoñible destes australianos tomeino cun pouco de guasa, xa que o que lles oíra anteriormente era o EP "Aletales" que daba un pouco de vergonza e temíame o peor cun disco enteiro así. Pero sorprendentemente, "Triumph and Beyond", cos seus máis e os seus menos non foi algo tan pésimo coma me esperaba, de feito ata ten melodías e riffs viciosillos dentro do que podemos considerar o Folk Metal cañero e épico. E foron esas partes máis melodeath ó estilo de Suidakra-Ensiferum as que salvan dunha boa maneira este álbum coma "They Shall Live On" ou "Rat Infested Hut". O que xa non vexo tan ben son as partes "ale ale beer beer" nas que parecen unha copia de Alestorm cunha voz de "angry dwarf" que produce certo sonrojamiento. Ainda así, Claim the Throne consiguen facer un disco variado, que tendo certas cousas que non me convencen pódese oír perfectamente se eres fan dos grupos citados e similares.
A destacar a balada "The lake", moi bonita e fatalmente estropeada por esa voz de "enano enfadado" que terían que quitar pero xa! para próximos traballos.
7/10

Crystal Viper - Legends (2010)
Heavy Metal
Myspace
Crystal Viper son unha banda polaca que practica un Heavy Metal influenciado pola escola alemana ochentera tal coma Accept, Doro, Zed Yago ou Running Wild. Por algún motivo tamén me recordou a un álbum que solía oír fai 10 anos ou así dun grupo italiano que se chamaba White Skull, o "Publica Glory, Secret Agony", un gran álbum. Non sei qué sería desa banda, quedouse bastante desaparecida.
Poida que o que chame máis a atención, -e posiblemente o feito que máis me recordou a White Skull- sexa que Crystal Viper ten unha cantante feminina, Marta Gabriel, pero nada de powergorgoritos nin operístico, canta con forza e cunha voz lixeiramente rasgada, coma debería ser nun grupo do estilo. Había cantantes masculinos nos 80 que sonaban máis blandurrios ca Marta. Non son os máis orixinales, pero teñen algúns riffs e estribillos que merecen unha escoita, sobre todo para aqueles que disfrutaron a ola germana ochentera de Speed-Heavy Metal. 7/10

Os Grandes Grandes Grandes videos metaleros: Azotth - Imaginary World (2009)

Azotth son unha banda chilena de Power-Gothic-Pop Metal. A parte de Power con toques góticos pódese ver na música, pero a parte de Pop... esa parte está máis ca representada pola súa cantante feminina.. e xa veredes o porqué:

Mi madriña!! Se rompe!!
A verdade é que é a estrella indiscutible do video, a más juapa, a más sensual, a más increibelbelbel, a más divina... e demóstrao de sobras!
Que si miraditas para o lado, que si me ajarro o pelo y muevo la sintura, que si complicidad coa cámara mientras me toco y me doy gustirrinín... dios! esto é un video de metal ou unha sesión de fotos para FHM??

Unha cousa está clara; gústase!... e sobre todo, gústalle o seu pelo! (logo tamén apostaría a que lle gusta Cristina Aguilera máis ca o Metal, pero eso xa é percepción propia XD)

Lastimosamente, a canción é tan mala e o vídeo tan cansino, que de todas as veces que o vín, desde a primeira vez fará 2 anos, ata hoxe, ainda non sei cómo acaba. Hoxe propúxenmo, pero tampouco o logrei, ainda que non me extrañaría que á mulleriña lle dera un tirón no pescozo de tantos giros bruscos para a esquerda XD

E agora unha recopilación dos mellores movimientos "oh si nena, posa para mí" XD. Xa sabedes rapazas, a partir de agora nos concertos jevis nada de headbanging!
Hala, a practicar diante do espello XD

Microreviews Marzo'11 - II

Panychida - Mìsíc, les, bílý sníh ~ Moon, Forest, Blinding Snow (2010)
Pagan Black-Melodeath
Myspace
Fans de Suidakra, aquí tedes outro grupo no que fixarvos. A todo aquel que lle gusten os xermanos, e a mín non é sólo que me gusten, senón que considero que están moi infravalorados, recomendaríalle este disco de Panychida, grupo checo do que non sabía da súa existencia ata meses atrás.
A súa mezcla musical está entre o Black e o Death máis melódico e épico pasado polo filtro folk, onde de vez en cando utilizan intrumentos coma a gaita ou guitarras acústicas. Disco recomendable. 8/10

Dark Moor - Ancestral Romance (2010)
Symphonic Power Metal
Myspace
Outra entrega dos españoles máis internacionales en canto a Power Metal se refiere hoxe en día. Son uns dos poucos que aguantaron o paso do tempo con respecto a aquela hornada de grupos de power -a cada cual peor- con temáticas caballerescas de espada e fantasía que apareceu en España a finales dos 90 e principios dos 2000, producto dunha moda que, coma en todo, chegara anos tarde a este país.
Recordo que os primeiros discos de Dark Moor non estaban mal de todo, pero coa marcha de Elisa C. Martín deixeinos bastante olvidados. De feito pode que éste sexa o primeiro que consigo oír enteiro sen a cantante de Dreamaker.
A cousa non é que cambiara excesivamente polo que recordo, seguen a facer ese Power Metal, tal vez con menos toques "neoclásicos" e máis orquestales-BSO, e conseguen facer un bon traballo nese campo, ainda que a influencia de Rhapsody segue a ser máis que palpable en cortes coma "Alaric De Marnac", "Mio Cid" ou "Gadir".
A última "A Music In My Soul" extrañamente me recordou máis a Sonata Arctica... Sexa como sexa, o disco pareceume que ten as súas partes boas e as súas malas, entre a que sen duda sobresale "Just Rock", unha vergüenza de canción, con todas as letras. A "Canción del Pirata" e "Ritual Fire Dance", xunto ca anterior, fixéronme pensar que non había suficiente material decente e orixinal para introducir no álbum, e o medio tempo sonatartico de 7 minutos "A Music in my Soul" fíxome ademáis pensar que non sabían de qué máis falar sobre historia e cultura española -coma se non houbera-.
Conclusión 30% válido, 70% desechable. 3/10

Blackstar Halo - Illuminated (2010)
Heavy Metal
Myspace
Primeiro disco destes finlandeses que practican un Heavy con algún que outro teclado, polo que tamén se poderían considerar coma Heavy-Power Metal. Xa van unhas cantas veces que levo oído o álbum e non consigo saber a qué cantante me recorda o de Blackstar Halo, ou será o grupo? Tenme un aire familiar que non consigo descifrar... tal vez se parece ó de Disturbed? ou ó dalgún outro grupo de Rock Modernete?
Respecto á música, respírase madurez compositiva (pensaba que era un grupo totalmente novo, pero cambiaron do antigo nome Downfall a este novo, xa me extrañaba que non sonaba a "primeiro disco") e estilísticamente van desde o Heavy Metal máis melódico ata o Power ou Hard Rock incluso introducindo algunha que outra esporádica voz rasgada e algún riff máis propio do que ahora chaman "Modern Rock-Metal". Por encima da media. 7/10

Holy Blood - Shining Sun (2010)
Pagan Metal
Myspace
¿Un grupo do que calquera tildaría musicalmente por "pagan metal", cantando sobre batallas celestiales, a bondad de dios e relixión católica ortodoxa? En principio é algo incongruente, eso foi o que pensei cando fai uns anos os descubrira coa canción "The Spring", que fóra de calquera catalogación, era unha peza con certo gancho folkmetaleiro.
Logo de varios cambios de formación, Holy Blood sacan este "Shining Sun" en 2010, que a pesar de que se pode encontrar con títulos en inglés, está completamente cantado en ucraniano.
O disco ábrese cunha viciosa canción coma "My fate", do mellor do disco, que recorda moito ós seus anteriores traballos, e, por decir outro grupo, pódenos vir á mente uns Alkonost. A partir dahí entramos no mundo de Folk-Pagano de Holy Blood; moita melodía na que se alternan punteos de guitarra con flauta e teclados e rasgados na maior parte do tempo que se acompañan ocasionalmente con coros e voz feminina tal e como practican moitos grupos de pagan eslavo.
Se se lle pode achacar algo a Holy Blood é que por veces pecan de saturar demasiado a súa música con moita melodía, e esto fai que algunha que outra canción se faiga máis pesada no medio de tódalas outras. Ainda así, non é un mal disco. 7/10

Heavenside - Небо не оставит тебя (2010)
Gothic Metal
Myspace
Despois da morte do cantante de Forgive Me Not, o grupo desfíxose e o guitarrista Mikhail “Michael” Guzz montouse Heavenside, algo así coma un Forgive Me Not Vol.2. O estilo segue a ser esa especie de Sentenced versión rusa, sen moitas variacións do que facía no seu anterior grupo.
A mín resultoume algo monótono, e deixoume a sensación de xa telo oído, a pesar de que o disco sona ben e compacto. Supoño que xa que non dán un paso cara adiante respecto á música de Forgive Me Not, o que lles falta é facer cancións con máis gancho. 4/10

The Wretched End - Ominous (2010)
Black-Death-Thrash Metal
Myspace
The Wretched End é un supergrupo liderado por Samoth, ó que acompañan Nils Fjellström ás baquetas (anteriormente en Dark Funeral) e Cosmo (ex-Windir) facendo as voces, guitarras e baixo.
Nunca confiei moito nos grupos de estrellas, pero ainda houbo algún coma Lock Up que conseguiron facerse o seu público. Este novo proxecto de Samoth está enfocado hacia un Metal Extremo que parte dun Thrash Metal moi agresivo, que pode recordar a uns Slayer tardíos, non tan a piñón fijo e máis groovies, con retazos de Black e Death Metal. Obviamente, este disco non está feito por principiantes, e eso nótase. Hai grandes momentos para o Headbanging e partes absolutamente demoledoras. Eso sí, non hai moita traza de orixinalidade e a voz de Cosmo acaba cansando un pouco, pero o que fan, está ben feito. 6/10

The Order of Apollyon - The Flesh (2010)
Black-Death Metal
Myspace
Primeiro disco destes ingleses, que mezclan dunha forma correcta elementos tando do black coma do death facendo que o seu debut sone coma unha mezcla entre Keep of Kalessin e Belphegor. Personalmente penso que non é nada do outro mundo, sona potente, decadente... pero fáltalles un chisco para sobresalir de entre a marabunta de grupos de black metal que salen hoxe en día.
Como nota curiosa, nas súas filas contan con dous ex-Aborted e un ex-Cradle of Filth. 6/10

Taking Dawn - Time to Burn (2010)
Heavy Metal - Hard Rock
Myspace
Outro grupo de xente nova que presenta un Hard Rock influenciado nos 80. É curioso, porque penso que moitos deles nin sequeran naceran cando houbo aquela masificación do Glam-Hard Rock-Heavy Metal.
Estes non son de Suecia, son americanos, e o seu estilo bebe moito daqueles tipo Cinderella, Ratt, Motley, Skid Row, Hanoi Rocks, en fin, os míticos.. ainda que no fondo, podemos oír certos riffs cun toque dos discos ochenteros de Ozzy. Nótase que os seus pais eran jevirolos ochenteros e que éstes rapaces se criaron a base de Hard'n Heavy ochentero (oes, sempre mellor que se se criaran con White Zombie, Marylin Manson, Coal Chamber e Limp Bizkit). Non é un mal disco. 6/10

Distorted Wonderland - Distorted Wonderland (2010)
Hard Rock
Myspace
Cando os componentes de Overnight Sensation, Olof Lindgren e Axel Karlsson cantaron os acompañamentos corales para o disco autotitulado de Hardcore Superstar en 2005 decidiron facer algo do estilo por conta propia, cousa que se materializou cando Overnight Sensation se desfixo.
Fruto delo, naceu Distorted Wonderland, unha banda de Hard Rock moi no estilo de Hardcore Superstar e Chrashdiet, con grandes riffs de guitarra moi ochenteros, estribillos moi pegadizos e todo feito con bon gusto. Póden recordar a unha mezcla entre Ratt e Motley Crue, pero a mín Distorted Wonderland parécenme incluso mellores en certos aspectos. Un dos discos do ano 2010 en canto a Hard Rock, e eso non está nada mal para un disco debut. 8/10

Abyssphere - Тени и Сны (2010)
Melodic Doom-Death-Gothic
Myspace
Cando oín a xenial primeira canción deste segundo disco dos rusos Abyssphere, pensei que iba a oir unha especie de Misanthrope máis doomy, pero a medida que se van sucedendo as cancións máis ben me recordou a uns Draconian sen a voz feminina. Nos momentos máis "góticos" con voz clara tamén me recordaron aos seus compatriotas, os extintos Forgive Me Not. A verdade é que Abyssphere fan un compendio de varios grupos, que unido a unha boa composición e feelin' debería de gustar a calquera aficionado ó Doom-Metal con toques góticos e sosegados. 7/10

Diario dun vi-king VIII - A grabación da demo de Mileth

Aquí van unhas instantáneas do noso período de grabación para a Demo de Mileth, todo nunhas escasas horas e cunha porcentaxe media de 0'8% de grados de alcohol no corpo durante esa fin de semana. Aínda seguimos coa "postproducción" porque había moito que retocar XD e aparte houbo moitos problemas debido ó meu programa que non segue o sistema universal de medición de tempo BPM -argh- e tiven que facer piruetas para cadrar todo.
Supostamente o Xoves ten que estar listo, veremos cómo vai quedando e se tal, subo por aquí algo.
Decir tamén que acollemos na banda a Raquel como teclista, e xa somos 6! Qué tempos aqueles nos que íbamos a ensaiar 2 co ordenador XD

En canto a Enuma Elis, estiven parado desde xaneiro debido a traballar con Mileth e Herexía, así que o máis probable é que retrase a nova Demo.

En Herexía, collemos a Chema, de Vargtimmen como baixista-cantante, e vamos ensaiando a 3ª canción, que case que pasa a ser a primeira porque temos en idea retocar as outras 2 debido a diversos avatares XD Esta terceira leva por nome "O Renacer dos Mártires" e é unha peza de pouco máis de 4 minutos que mezcla un pouco de black melódico noventero cun pequeno toque de death do estilo polaco. Ou vamos, eso é o que intentei eu cando a fixen. O caso é que tanto ós do grupo coma os de Vortex, que viron un dos nosos primeiros ensaios facendo esa canción, lles molou, e eso chega :D