Decidín chamar desta maneira a nova temporada musical que me compete por diversas razóns; por un lado por fín me puxen a compoñer a miña vuelta ós ruedos con Enuma Elis. Este vrao comecei totalmente de cero, é decir, pasei completamente dos riffs e melodías que tiña gardados para un futuro desde o 2005-2006. Por outro lado, o traballo con Mileth foi escaso, por non decir que prácticamente nulo nestes últimos meses. Unha pena o parón porque xa tiña a maquinaria engrasada para seguir por aló de Xulio, pero por unhas razóns ou por outras... Marcos e mais eu só nos xuntamos 1 vez, quizáis 2 para continuar o proxecto e novas cancións. Sí, ainda menos veces que cando vivíamos lonxe :( Agora supoño que o traballo está na miña parte para alomenos facer bases de batería e teclados para a 3ª canción, que baixo o meu punto de vista promete máis que as anteriores, e tamén para unha versión dun grupo galego, que pode saír moi ben ou moi mal XD
Por outro lado, non é definitivo e non nos xuntamos aínda, pero parece que conseguín atopar unha rapaza para suplantar a Ida. Nunca a oín cantar incluso, pero parece que ganas non lle faltan. Supoño que en canto consiga os permisos outra vez para tocar na sala de ensaio xa nos poñeremos todos ó día, que falta me fai a mín tamén. Supoño que será cousa de que necesito algo máis de presión para poñerme co de sacar baterías, ainda que me resulte a veces un pouco abstracto cando non sei moi ben cómo pode sonar ou por onde vai ir a canción exactamente.
Algo que me fixo certa gracia é que neste vrao, sen ter nada sacado oficialmente, só 2 cancións propias e unhas 4 versións e, o máis importante quizáis, sen batería nin teclados reales, propuxéronnos actuar en dous concertos! Un en Cabral, unha especie de festival de rock con algún tinte folk, e outro en Foz, nun pub novo chamado Leyton Underground. Fun alí por primeira vez este vrao e o escenario é mínimo, pero tivo gracia a cousa :D
Qué máis... ah pouco antes deste vrao tiven unha oferta que sólo un parvo rexeitaría; un dos mellores grupos de gothic metal a nivel galego (por non decir de España) propúxome unirme a eles logo de oír o material de Obscura Epica, pero hai moitas razóns polas que eu non podería formar parte deles :( a primeira que se me vén á cabeza é que eu non son tan bon guitarrista. Non poido facer o que eles fan, fixo que me equivocaría e volvería a equivocar, e sería unha presión enorme ahora mismo, co meu nivel poñerme diante dun público (levan anos e anos dando concertos). Logo, eu non teño equipo, o meu ampli é casero de todo e incluso cada vez que fun ós ensaios do proxecto dos meus amigos de black-death tiven que pedir un mellor a outro amigo. Ademáis agora mesmo a cousa non está como para gastar en amplificadores. Non ata que empece a ter ingresos seriamente. Logo tamén o vexo como un proxecto moi profesional a todos os niveles, prefiro non comprometerme cunha banda tan reputada, a saber dónde estou en medio ano ou máis se non hai traballo!
O que sí é que me halagou moitísimo que eles pensaran en mín, sobre todo na parte de que tamén querían que colaborase nalgo de composición. Cando lles dixen que habería montón de guitarristas moito mellores ca mín para elexir e con máis idea da música teórica e técnica (cousa da que adoezo case que totalmente) eles dixéronme que pode que os houbera pero non moitos con ideas creativas e novas.. o que me encheu moitísimo... pero teñolles moito respeto a esa banda como para que eles me perdan o respeto no primeiro ensaio jajaj
Un saludo por si algún deles lee esto e... gracias!!!!!!
Sorte co novo disco, sonaba de vicio o que levabades feito!!!
Por último, o proxecto de black-death vai indo. Este vrao tamén fun por primeira vez ós ensaios, e a pesar de ser sólamente voz, batería e a miña guitarra, e ser 100% improvisación, non estivo tan mal. Chega a ser outro día menos inspirado e sería un caos maior do que xa foi :D
Tal vez eles levaran unha sorpresa positiva de que eu soubera tocar a guitarra (creo que me oíran unha vez e non era con moita soltura aquel día jajaj) e que o que tocara tirase máis a black metal. Supoño que intuirían que empezaría a tocar algo máis "heavy-gótico" (por Enuma Elis) ou "folk-vikingo" (por Mileth), pero desatei o lado máis trve e parece que lles gustou o suficiente como para invitarme a máis ensaios. De todos xeitos, parece que un deles quere algo máis "death" e están buscando a algún que lle dé máis a ese pao para facer o contrapeso conmigo (non son moi dado a sacar riffs de Death Metal, e .. realmente.. ¿moitos grupos de Death non utilizan riffs Thrash pero con afinación moito máis grave? Agora venme á cabeza un dos grupos preferidos do batería, Vader... e... se moitos deses riffs os poñen en máis agudo sería thrash ou black metal... ou no?
De todos xeitos a cousa está en que houbo un par de riffs que nalgunha improvisación que saquei lles gustou e dixéronme que traballara sobre eles. Cando cheguei á casa, a verdade é que non me acordaba de case nada, pero esta semana empecei a grabar algun riff parecido en pequenos videos para ensinarllos e que eles decidan por onde empezar a facer algo.
Boto en falta controlar unha segunda guitarra :( estaría ben que houbera alomenos un baixo...
Volvendo co tema de Enuma Elis, ainda que o futuro demo-disco non estará rematado nin de coña ata o 2011, vouvos presentar a primeira canción rematada (versión demo). É algo personalmente retador e desafiante, xa que a última canción, Lúa de Decembro fora feita hai xa 5 anos como regalo-dedicatorio de despedida ós amijos na miña partida a terras do norte. Eu mismo tiña a curiosidade de qué me saldría logo de tanto tempo.
Algo desafiante é tamén saber cómo focalizar a demo. Anteriormente sempre foi un concepto-unha demo, nun principio tiña pensado o mesmo para a próxima, nun ambiente menos progresivo e cun pouco de máis mala leche. Pero o feito de meterme nun grupo de black-death é liberador en parte, posto que ansiaba de botar fóra melodías máis malévolas e máis dobles bombos e blastbeats. Ainda así pretendo que neste novo traballo haxa máis partes rápidas. Baixei o volumen xeneral de caixa e bombo e subinllo ós platos, tamén lle subín ás guitarras. Nesta nova canción que vades oír (creo que coa calidade xusta que me ofrece goear) poderedes oír ata 4 guitarras (2 pola esquerda, 2 pola dereita) en algunhas partes (baixandolles o volumen a partes iguales, claro). Tamén veredes que é unha canción máis "canción" que as previas. Quero decir que sería ata cantable e os cambios son máis asumibles, posto que son repetidos e graduales. Ainda así non me puiden resistir a facer algo moi propio de mín, como é que o principio non concorde en absoluto co final :P
Por aquí podedela oír (preferiblemente con cascos, creo que tal e como faigo que se oia, aprecianse mellor as guitarras dentro do que cabe) mentres que relato a súa historia.
Ben, todo parteu dunha noite de xunio en Alfoz que me deu por coller a guitarra española. Estaballe dando voltas anteriormente á Intro que lle fixen a Vortex (que veredes despois) e saleume un riff moi thrasheiro. Mirei se eso podería servir para algún dos proxectos dos que máis ou menos estou, pero non... e coma sempre, pa Enuma Elis. Literalmente escupino dentro do programa e añadinlle un piano que difícilmente se nota, pero que lle dá ben nos puntos nos que se toca. E ahí quedou. A verdade é que non sabía moi ben qué facer con ese riff, añadiralle unha batería e un baixo copiandoo e deixeino. Non sabía se sería un principio, un cambio de ritmo na metade ou incluso se podería ser algo que eu seguise nun futuro. Deixeino repousar, e unha noite de insomnio, coma 3 semanas despois volvín a coller a guitarra e toda a inspiración que me fallara durante meses veume. Tanto foi o conto que me deron as 8:30 da mañá e, logo de estar coma unhas 9 horas no ordenador coa guitarra a lombos, case rematei a canción. O que era coma 1 minuto e medio convertino en case 7. E o que empezara coma algo moi thrash acabouse transformando nalgo moi Enuma Elis. Algo de orquestación por ahí (ainda que máis de fondo que de costumbre), algo de violín por este trozo, e algo progresivo nese outro sen que se tergiverse moito a estructura. Algo que tiña en mente desde que me dixen de facer unha nova demo. Tan só me quedaba darlle o toque final, con algo moi típico meu, como dixen antes, de facerlle un remate que tivera pouco que ver co comenzo, con algún punto en común pero non demasiado. De feito, a canción comenza bastante cañera e acaba sendo cuase melancólica.
Algo que me fixo gracia, nun dos múltiples días que a estaba repasando no sala de estar, foi cando entrou pola porta coma un pequeno lóstrego o fillo duns veciños que terá coma 3 anos. Coma moitas outras veces, iba directo a coller os meus xoguetes de cando era pequeno, que están no salón nunha caixa-silla, pero aih que non se esperaba encontrar cun guedelludo que estaba con música metálica a un volumen decente... entón o pequeno parou en seco a súa carreira... mirou para mín... mirou para os altavoces... mirou para mín... botou as mans ás orellas e mirando para o suelo pronunciou unhas palabras que me fixeron rir durante un cacho.. "ruido... ruido... " Logo colleu os muñecos de Biomán e Arganboys e foise a fume de carozo :D
As reaccións que tivo por parte dos primeiros que a oíron foron de todo tipo. Desde xente á que penso que segue sen convencerlle o meu estilo (é normal, imposible contentar a todo o mundo), xente que segue a oír o pobre sonido "de ordenador" en lugar das cancións, xente que me dixo que hai partes que están ben e outras non tanto, xente que cree que é demasiado larga, xente que me dixo "é moi Enuma Elis" con cara de "e qué se lle vai facer", xente que cree que sona a compacta, xente que cree que sigo recargando moito certas partes con moitas melodías... e bueno algún habería que lle gustou :D a verdade é que non lla levo ensinado a demasiados, así que esto é en parte primicia mundial :D
Algún se preguntará porqué se a acabei xa fai tempo non a trouxen ata mediados de setembro ata este "diario"... a razón é que estiven a valorar e a pensar sobre a idea xeral da demo. Finalmente decidinme por sacar á luz poemas de rima libre, un pouco caóticos e moi metafóricos, escritos fai uns anos e darlles música. Así que teóricamente será un disco instrumental con letra. Ata ahí poido adiantar. O que sí que poido contar é que creo que esta canción se adecúa ben cun deles chamado "Ira Contida (Tralas Rosas da Perdición).
Bueno, espero que vos guste, e se queredes comentar algo, positivo ou negativo, deixadeo por aquí ;)
Por último (prometo que último) tamén resaltar que este vrao estiven traballando para Vortex, o grupo de Thrash/Death/Black de Vigo facéndolles unha Intro, e que "debutei oficialmente" nun directo, ainda que non cheguei a tempo para oíla, pero espero que nalgún dos próximos o poida facer. A intro está pensada coma alguns pasaxes de grupos Death coma Nile, Behemoth, Melechesh... (jajaj vamos tirar polo alto :P XD) con certo toque arábico-maligno, orquestal e ambiental. Non me acaba de convencer cómo sóna fóra do programa (sona bastante diferente, tamén a música que creo normalmente), sona como moi saturado e non permite oír algúns intrumentos que considero importantes... que quedan en segundo plano ou incluso nin se perciben! Ainda así parece que a eles lles gustou e non dudaron en poñela no seu último concerto. Quedei en facerlles unha nova para que poidesen elexir entre ambas, pero se vexo que están contentos con esta... teño suficiente choio coas bases de Mileth e novas cancións de Enuma Elis.
Xa había que non escribía, e creo que escribín por todo o tempo en blanco uff
Seguimonos lendo.
jueves, septiembre 23, 2010
viernes, septiembre 17, 2010
Apelotonamento de concertos para o final de 2010
Moitas veces entre amigos nos últimos anos comentábamos o separado que está Galicia no referente a concertos de metal e xiras de grupos con respecto á peninsula ibérica. O percorrido das bandas desde tempos inmemoriables de Piratas e Muniesas sempre era Madrid-Barcelona-Bergara e nalgúns casos Bilbao e Sevilla, co cal toda a parte Noroeste da península quedaba como mínimo a 500 km. de tódolos tours.
A cousa cos anos non cambiou demasiado, os grupos seguen tendo esa mesma ruta básicamente e rara vez se descolgan por estas terras.
Desde que me trasladei a Vigo, empecei a ir máis "regularmente" a concertos, pero entre 1998 e 2003-2004, a relación déstes, sobre todo dos internacionales era aínda bastante escasa en comparación con outras zonas. O antigo Anoeta era dos poucos lugares que recordo que trouxera cousas interesantes (Rotting Christ, Behemoth, Epica, Lost Horizon... ) pero non era habitual. Despois "descubrimos" Portugal, e que Oporto realmente non queda tan lonxe e que é unha opción que moitos grupos siguen á hora de escoller itinerarios, polo que agora mesmo, incluso antes que mirar as datas españolas dos grupos "grandes", miramos as portuguesas. Os anos seguintes ó 2005 foron mellor do que se podería esperar para Galicia, e sobre todo Vigo, que recollía prácticamente todos os concertos dos grupos recoñecidos internacionalmente que se pasaban por aquí gracias á Sala Ah! Pero cando a sala pechou, moitos nos puxemos outra vez a pensar en anos escuros de 1 concerto de peso cada 2 ou 3 meses.
O que sí que non pararon nunca foron os de bandas locais. Hai realmente tantos grupos intentando facer o seu bolo cada fin de semana que case se podería falar de saturación. Esta saturación non conleva demasiadas boas cousas para os propios grupos, baixo a miña perspectiva, porque non se poden esperar que a cada unha das súas actuacións vaian un número decente de persoas se ó mesmo tempo noutros 2-3 locales da cidade hai outros concertos, moitas veces de similares estilos (aparte de que os mesmos compoñentes dos grupos moitas veces son os que pecan de ignorar todalas demáis propostas locales salvo a súa propia. Así vemos que en moitos destes bolos só atopamos ós amigos e mozas dos do grupo e pouco máis.. )
En fin, este é un tema longo e do que outro día me gustaría falar máis detidamente, pero agora iba ó que iba: estou flipando un pouco co número de concertos que se están programando para os próximos días tanto en Vigo como en cercanías. Se ademáis xuntamos concertos locales, é unha auténtica locura. E tanta actuación creo que pode causar un efecto contrario ó que se pretende. Explícome: hai que partir de que todos temos un presupuesto para gastar en concertos. Se de repente se aproxima unha avalancha, o público elixirá uns poucos que lle parezcan máis interesantes, e se se trata de grupos internacionales, e por tanto máis caros, é posible que elixa ir a 1 ou 2, doéndolle nalgúns casos na alma non poder ir a máis, e noutros casos obviando sen máis todo o resto xa que pode que "a escena local non é máis ca eso, e merece a pena gastarse os diñeiros en músicos mellores". Logo está o feito que dixen antes de que parece que moitos dos locales parece que teñan a un público de amigos, e si estes por algunha casualidade pensaban ver algún concerto máis (que en moitos casos é bastante dubidoso vendo algún que outro público deses bolos), probablemente se decanten polo máis "famoso". Se añadimos que todos estes próximos concertos se celebran en días consecutivos, cando non son no mesmo día, eu témome que moitos se van quedar ó final cunha asistencia bastante paupérrima. Os grandes seguro que non, porque xa teñen asegurado o seu público, pero o resto... non o vexo eu...
Atención á lista de vindeiros concertos ata que acaba o ano (e supoño que ainda se unirá algún máis):
A cousa cos anos non cambiou demasiado, os grupos seguen tendo esa mesma ruta básicamente e rara vez se descolgan por estas terras.
Desde que me trasladei a Vigo, empecei a ir máis "regularmente" a concertos, pero entre 1998 e 2003-2004, a relación déstes, sobre todo dos internacionales era aínda bastante escasa en comparación con outras zonas. O antigo Anoeta era dos poucos lugares que recordo que trouxera cousas interesantes (Rotting Christ, Behemoth, Epica, Lost Horizon... ) pero non era habitual. Despois "descubrimos" Portugal, e que Oporto realmente non queda tan lonxe e que é unha opción que moitos grupos siguen á hora de escoller itinerarios, polo que agora mesmo, incluso antes que mirar as datas españolas dos grupos "grandes", miramos as portuguesas. Os anos seguintes ó 2005 foron mellor do que se podería esperar para Galicia, e sobre todo Vigo, que recollía prácticamente todos os concertos dos grupos recoñecidos internacionalmente que se pasaban por aquí gracias á Sala Ah! Pero cando a sala pechou, moitos nos puxemos outra vez a pensar en anos escuros de 1 concerto de peso cada 2 ou 3 meses.
O que sí que non pararon nunca foron os de bandas locais. Hai realmente tantos grupos intentando facer o seu bolo cada fin de semana que case se podería falar de saturación. Esta saturación non conleva demasiadas boas cousas para os propios grupos, baixo a miña perspectiva, porque non se poden esperar que a cada unha das súas actuacións vaian un número decente de persoas se ó mesmo tempo noutros 2-3 locales da cidade hai outros concertos, moitas veces de similares estilos (aparte de que os mesmos compoñentes dos grupos moitas veces son os que pecan de ignorar todalas demáis propostas locales salvo a súa propia. Así vemos que en moitos destes bolos só atopamos ós amigos e mozas dos do grupo e pouco máis.. )
En fin, este é un tema longo e do que outro día me gustaría falar máis detidamente, pero agora iba ó que iba: estou flipando un pouco co número de concertos que se están programando para os próximos días tanto en Vigo como en cercanías. Se ademáis xuntamos concertos locales, é unha auténtica locura. E tanta actuación creo que pode causar un efecto contrario ó que se pretende. Explícome: hai que partir de que todos temos un presupuesto para gastar en concertos. Se de repente se aproxima unha avalancha, o público elixirá uns poucos que lle parezcan máis interesantes, e se se trata de grupos internacionales, e por tanto máis caros, é posible que elixa ir a 1 ou 2, doéndolle nalgúns casos na alma non poder ir a máis, e noutros casos obviando sen máis todo o resto xa que pode que "a escena local non é máis ca eso, e merece a pena gastarse os diñeiros en músicos mellores". Logo está o feito que dixen antes de que parece que moitos dos locales parece que teñan a un público de amigos, e si estes por algunha casualidade pensaban ver algún concerto máis (que en moitos casos é bastante dubidoso vendo algún que outro público deses bolos), probablemente se decanten polo máis "famoso". Se añadimos que todos estes próximos concertos se celebran en días consecutivos, cando non son no mesmo día, eu témome que moitos se van quedar ó final cunha asistencia bastante paupérrima. Os grandes seguro que non, porque xa teñen asegurado o seu público, pero o resto... non o vexo eu...
Atención á lista de vindeiros concertos ata que acaba o ano (e supoño que ainda se unirá algún máis):
- 24 Setembro - Rockvigo Festival: Nocheni, , Crash The Ocean, Synteleia (Vigo) 3€
- 25 Setembro - Dantalion + Yidorah + Noishock (Vigo) 3€
- 25 Setembro - Rockvigo Festival: Freedom Xlave, The Outsiders, Neverside (Vigo) 3€
- 1, 2, 8, 9 Brutality In Your Face Festival:VIERNES 7€ + cañaSÁBADOS 28€ + cañaBONO FIN DE SEMANA ÚNICO 12€ + 2 cañasBONO COMPLETO 22€ + 4 cañasPACK BONO FIN DE SEMANA + CAMISETA 20€PACK BONO COMPLETO + CAMISETA 30€
- 1 Octubre - BIYFF: Altar of Giallo + Fetal Incest + Agonica + I'm Drunk + S.W.G.
- 2 Octubre - BIYFF: Decayed + Scent of Death + Bleeding Display + Wisdom + Desbrozadora
- 3 Octubre - Dark Tranquillity + Insomnium (Oporto) 20€
- 7 Octubre - Sebastian Bach (Vigo) 22/25€
- 8 Octubre - BIYFF: Legacy of Brutality + Decrepidemic + Brainwash + Koltum + Mutant Squad
- 9 Octubre - BIYFF: Cerebral Effusion + Hybrid + Urna + Vermis Antecessor + Sen Berce
- 9 Octubre - Kathaarsys -Grabación DVD- (Santiago) 10€
- 14 Octubre - Dagoba (Vigo)
- 23 Octubre - Korpiklaani + Eluveitie (Coruña) 20€
- 30 Octubre - Bracara Extreme Fest: Swallow the Sun, Primordial, Rotten Sound, Esoteric, Mael Mordha, Cripple Bastards, etc (Braga)
- 31 Octubre - Bracara Extreme Fest
- 3 Noviembre - Anathema (Oporto) 25€
- 5 Noviembre - Vicious Rumors (Vigo)
- 6 Noviembre - WASP (Vigo)
- 11 Noviembre - The Agonist (Vigo)
- 14 Noviembre - Napalm Death + Immolation + Krisiun + Waking the Cadaver (Santiago) 18/22€
- 27 Noviembre - Katatonia (Oporto)
- 27 Noviembre - Alice Cooper (Santiago)
- 1 Diciembre - D.R.I. + Primitive (Vigo) (aplazado)
- 10 Diciembre - Angelus Apatrida (Vigo)
- 15 Diciembre - Swallow the Sun + Solstafir + Mar de Grises (Oporto)
sábado, agosto 14, 2010
Closed for summer (or what remains of summer)
I'll go back to english for this post, no special reason but my own will. As you have noticed, this blog was quite silent for many days, I am quite unable to write posts when I am staying in my hometown cause I dont have internet there. These days I am in Vigo, so I can manage to write a post with calm.
Many things happened in these last weeks, we were attending to many concerts, parties, medieval dinners, viking parties, campings and even a festival in Portugal called Vagos Open Air. But I must say you will not watch any pic or any comment in here about them. I got tired of showing my personal life in blogs and specially in things like facebook, site which you will rarely see any personal pic, and even, I will start probably erasing some of the ones I have already uploaded. This is a temporary measure, I dont know if I will go on with that for a long time or my suspicious mind about internet will fade soon. I didnt like too much either that in a concert lastly one girl came to me asking "hey, you are enumaelis, right?" and that wasnt the first time. It is suppossed I'd be glad and flattered but I am not. Just the opossitte, I felt like I was exposing my life too much to others maybe. On the other side, I started thinking that maybe other friends that appear with me in pics wouldnt like to be recognized by others "thanks to me", or that just they dont like their friends are uploading pics where they appear (always facebook in mind). So from now, apart of the diary of a vi-king thing (parody of the famous spanish book "diary of a skin"), I will write just about tastes and opinions, but much less about events I was and pics I made. Same and even harder in relation to facebook. I dont like that web, sorry, each time less and less.
On the other side, I started the new Enuma Elis album. The first song is almost done and this blog will be the first place to show it. I can advance that will be faster and more compact. Guitars, even sounding bad, will be in a higher sound level and they will be more elaborated. The "progressive new age" will fade away and the "atmospherical thrash-meloblackdeath" will rise. This doesnt mean Enuma Elis will change style at all, just that I will try to develope more the guitar work, but mainly will be the same "progressive dark metal" as before.
The work with Miledh (the half real-half virtual band of pagan-melodeath-epic-galician metal) is going on slowlier than thought but fine. I fear it will be too slow cause the work is right now in my hands and I will not be in pc for a couple of weeks. I can advance that we are working in a nice galician cover song. If everything goes fine, it might have a shocking result, mixing rock, folk, epic and pseudoviking melodeath.
These last days we were working also in our 3rd song. Nobody knows how will sound at the end yet.
The Intro for the galician thrash-death-black band Vortex is also almost done. The first impression seemed not to be bad for them. I will upload it here when it is finished as well. Anyway, I will prepare another one for them, so they could choose better. I can advance that it's a very "soundtrack" song of 2 minutes, dark and dense, with a bit of arabic touch.
What else.. oh I got a nice surprise from one old friend that I recall I ment in that post of "3 years of enumaelis at blogspot" I wrote quite in a bad mood when recalling all that stuff, and I am having nearly the same feeling right now (not bad mood, but maybe bothered). I can even copy-paste the text he wrote me:
Hey, how are you? I'd like to get in touch with you again, so I'm asking you the friendship (I' sorry I did not remove "that friend" from my list when you asked it, but I saw your mail chain too late). Actually my friend list it's clean :-)...so I hope you will accept me: I'd like to know how are you doing...and maybe organize a visit!!! Your friend "M."
Oh my friend "M."... seems that some things arrive too late... sometimes even years late... yeah..
I have no comments for you, but there is just an angry-sad feeling that what I had written in that post I ment was just completely true (by the way, "that friend" erased you, not the opositte, Mrs. R. Karppinen was always very careful about keeping friendships... so much as caring about relationships :) ).
There are many people that take the time as erasmus as a period where you must "live the day", having "friends of the moment", and later you are just friend for a subsequent visit to the country of your "old friend".... meanwhile "each, on his own".... That was never my intention, and I even never thought about that or something like that when making friends abroad. ... I'm sorry, "old friend" but this is so clear in your letter... the last sentence betrays the rest. And even... only fools would really think that when you need your friends and they keep silent when you need, you would act like nothing happened 2 years after. This is also valid for the other one that also started contact with me just 1 month ago, just for "knowing how I am doing after all this time" and later he is telling me that he could visit me in here with his gf so we could talk calmer... As I've told him, I have no remorses to these people, I am just sad that so many are like that and that I once trusted them, cause I use to trust in those who spend with me a long time. But no remorses dont mean that I am stupid, and as my mom use to say: "each one to his/her house" (each one, take care of yourselves).
Oh this is not any kind of public reprimand, otherwise I'd write your name, but I can say that after my post-erasmus I became much stronger and energic with my points of view. I dont let anyone else to laugh at me. I know where and who my real friends are. I know the person(s) who should read this wont do it, but at least I feel released writing about that.
Talking about internationals, I took definitely the decision of quitting from the Erasmus Help in Vigo, being the last one a nice girl from Finland that was the person whom I had more feeling together with Mark, from Estonia. It was nice cause I wasnt having a very good feeling again about erasmus with my previous student from Poland. Seemed that she was very happy with my help searching for flats a couple of days, searching for banks (whole morning walking all Vigo searching for a bank that gave her a good change for almost a difference of cents of pounds... ), taking her friends to good "tapas" places, inviting her and 2 of her friends to a dinner in my flat when I had 2 more guests and starting cooking at 1:00 AM... all for not a single thank word and for quite an indifference all the rest of time (she even didnt tell me when was the day of her leaving). This left me a quite stupid face. It is clear that as voluntary, we dont ask for anything for our "services" but at least some gratitude sample or word would be nice. I remember I brought Eveliina, my old tutor a bottle of coffee liquor, invited her to dinner and I was (and will always be) so pleased that I had someone there when I came by plane to Tallinn, so totally lost and confused. The goodbye with her was also very sentimental :(
2 days ago I was phoned to help a new erasmus coming on 18th august, but I refused. No more erasmus, it is time to do what I must do in life and focus in that.
I told that I will stop a bit the personal stuff, but this time I couldnt avoid it :/ I guess it's a good therapy to write things when you feel like something is not fair.
sábado, julio 17, 2010
A esaxeración futbolera na que vivimos...
Faime gracia que agora están todos os medios apuntando á selección de fútbol coma un exemplo de superación, de constancia (esto non o fixo xa o equipo nacional de Basket??), de grandes personas... de grandes personas?? pero qué coj... estánse encumbrando e esaxerando un pouco de máis a toda esta tropa, ouh?. Se España gañara o Mundial do 86 faríase e falaríase todo o que estes días se fixo?? Non, nin de coña.
Agora todos os nenos queren xogar ó fútbol (por se antes xa non eran bastantes), e ser grandes gañadores, e conseguir vivir delo e chegar a ser ricos e ter noivas coma a Carbonera esa que ten pinta de ser máis enxoita e toxo que outra cousa, ah pero tá buena e dá o fútbol (qué máis se pode pedir!). Que por certo, todos sabemos porqué está onde está.. e non precisamente por méritos profesionales...
Se antes do mundial, o fútbol xa estaba acaparando e tapando todo o resto de deportes... e o par de equipos que todos sabemos acaparando o tempo de fútbol... e as estrellitas que todos sabemos acaparando o tempo deses 2 equipos nos medios... agora, "o deporte rei" está nun nivel de saturación xa pouco rebasable.
E en canto a que xulguemos á xente como boas personas por facer unha xesta deportiva é de paletos. A cultura e a educación nin se compran nin se adquiren por moito que sexamos millonarios nin teñamos unha medalla de campeóns ó pescozo,... e eso é algo que está a chupar demasiado a nosa xuventude, que xa de por sí non consideran que nada valga a pena, xa que conseguir as cousas xa non ten ningún tipo de valor ou de esforzo para eles porque llo dán todo feito.
Un bon exemplo é cando vexo unha pachanga de nenos e están todos escupindo no chan coma os porcos que xogan profesionalmente ó fútbol, incluídos os porcos e maleducados da selección campeona do mundo. Imaxinádesvos que os de baloncesto fixeran o mismo? vaia piscina se iba montar... ¿seica a raza do futbolista ten un defecto xenético que lle obliga a estar escupindo de cada 2 minutos?
Por aquí vemos a un dos laureados e dos "exemplos a seguir", como decía o partidista e parcial Iñaki Gabilondo da selección española o outro día, olvidándose de que xa non está no campo de fútbol para seguir "regando o céspede".
Agora todos os nenos queren xogar ó fútbol (por se antes xa non eran bastantes), e ser grandes gañadores, e conseguir vivir delo e chegar a ser ricos e ter noivas coma a Carbonera esa que ten pinta de ser máis enxoita e toxo que outra cousa, ah pero tá buena e dá o fútbol (qué máis se pode pedir!). Que por certo, todos sabemos porqué está onde está.. e non precisamente por méritos profesionales...
Se antes do mundial, o fútbol xa estaba acaparando e tapando todo o resto de deportes... e o par de equipos que todos sabemos acaparando o tempo de fútbol... e as estrellitas que todos sabemos acaparando o tempo deses 2 equipos nos medios... agora, "o deporte rei" está nun nivel de saturación xa pouco rebasable.
E en canto a que xulguemos á xente como boas personas por facer unha xesta deportiva é de paletos. A cultura e a educación nin se compran nin se adquiren por moito que sexamos millonarios nin teñamos unha medalla de campeóns ó pescozo,... e eso é algo que está a chupar demasiado a nosa xuventude, que xa de por sí non consideran que nada valga a pena, xa que conseguir as cousas xa non ten ningún tipo de valor ou de esforzo para eles porque llo dán todo feito.
Un bon exemplo é cando vexo unha pachanga de nenos e están todos escupindo no chan coma os porcos que xogan profesionalmente ó fútbol, incluídos os porcos e maleducados da selección campeona do mundo. Imaxinádesvos que os de baloncesto fixeran o mismo? vaia piscina se iba montar... ¿seica a raza do futbolista ten un defecto xenético que lle obliga a estar escupindo de cada 2 minutos?
Por aquí vemos a un dos laureados e dos "exemplos a seguir", como decía o partidista e parcial Iñaki Gabilondo da selección española o outro día, olvidándose de que xa non está no campo de fútbol para seguir "regando o céspede".
viernes, julio 16, 2010
Diario dun vi-king IV - Fin da tempada II: Último ensaio con Ida á voz
Como regalo antes de irnos de vacacións e gracias a Grilo do Demo, de Furia Asgardiana, que xentilmente colleu a cámara para dar unha visual do noso ensaio, aquí vos deixo un par de cancións, versións de Amorphis e Dimmu Borgir. As propias ímolas deixar de momento :P así créase máis expectación e esas cousas XD
Unha pena a do micro que se estropeou uns momentos antes e fixo que baixaramos os volumenes e que se oíra pouco a parte vocal... ainda que hai un ó que non lle fai ningunha falta XD
Ademáis ó redimensionar o video para que Blogger mo admitira, perdeuse algo de calidade tanto visual como auditiva :/
Un saludo e gracias a Ida, estudiante erasmus finlandesa en Vigo e ocasional cantante que xa é parte da historia que se vai escribindo de Mileth.
Pasade un bon verán!
Unha pena a do micro que se estropeou uns momentos antes e fixo que baixaramos os volumenes e que se oíra pouco a parte vocal... ainda que hai un ó que non lle fai ningunha falta XD
Ademáis ó redimensionar o video para que Blogger mo admitira, perdeuse algo de calidade tanto visual como auditiva :/
Un saludo e gracias a Ida, estudiante erasmus finlandesa en Vigo e ocasional cantante que xa é parte da historia que se vai escribindo de Mileth.
Pasade un bon verán!
viernes, julio 09, 2010
Skyforger de Amorphis, ouro en Finlandia
Skyforger alcanzou o nº1 directo ó salir no país de orixe, e acompaña ós dous previos Eclipse e Silent Waters, que xa posuían este honor.
Este é outro mundo totalmente.
Fuente
jueves, julio 08, 2010
A catalan death-metal fan had become the toast of Spain...
Bueno, como xa todos sabredes, España venceu a Alemania e clasificouse para a final do mundial de Sudáfrica, gracias a un gol do barcelonista Puyol. O que non tiña nin idea era que era un declarado fan do Death Metal!? Parece ser que entre os seus grupos preferidos se encontran Napal Dear (como diría o Hilario este do Partido do Metal XD) (Napalm Death para o resto da humanidad) e Cannibal Corpse!!
Eu progresivamente fun deixando de ser un fan do fútbol para casi aborrecelo, pero en citas importantes coma a de ontes e a do próximo domingo, poido ver un partido. Ontes por exemplo vino enteiro ainda que sufrín bastante para non irme a facer algo máis interesante polo medio-final (en contraste co resto do mundo, supoño), e creo que foi o primeiro partido enteiro que vexo en anos.
En España todo está parado completamente, as noticias non falan doutra cousa que o mundial e os "daños e historias colaterales" e a xente e media xa se olvidou por completo de que somos un dos países máis atrasados de Europa e que sufrimos unha crisis que non nos deixará moi fácilmente debido á inoperancia durante 2 anos de vergüenza política. Pese a esto, seremos o país que máis primas dará ós seus xogadores de todos cantos xogaron o mundial pola victoria final, nada menos que 600.000 € por barba. De pena. Alomenos este mundial deume a satisfacción de ver ós italianos choromicando coma nenas XD
E nada, xa non sei se será bon ou malo se España gana, porque aquí tarán falando sobre o tema durante meses e xa non haberá outra materia de conversación en telediarios. O fútbol realmente está chegando a cotas demasiado extremas para o meu gusto. Devora absolutamente a todo o resto de deportes e oír ós nenos pequenos xa daba bastante pena, e cada ano que pasa é peor. Antes non era para tanto, pero agora e un boom masificador unidireccional (nin eu mismo sei moi ben o que puxen agora, non me preguntedes jajaj). En refinitiva, hai demasiado fúrbo.
Ainda así, se por algo mereceu a pena que se celebrara este mundial foi por ver estas dúas imáxenes:
E desde logo, si houbera que darlle ánimos a algún dos parv... digooo dos da selección española, ese sería Puyol:
Suscribirse a:
Entradas (Atom)