viernes, diciembre 13, 2013

Cosecha italiana


Desta vez toca falar dos italianos Fleshgod Apocalypse, que pretenden conseguir ingresos extras xa non só a través de viños (tinto e branco) senón que lle dán nome á súa propia pasta!!!

Bueno, a este paso un día vanse quitar da música e montar o seu propio Mercadona...

Eu creo que chegar a estes niveles xa empeza a ser un pouco absurdo, pero desde logo a última palabra sempre a teñen os dichosos fans e coleccionistas pedantes... porque un viño australiano que pon Amon Amarth na cuberta non vai saber mellor porque teña esa etiqueta, ou unha pasta dun fabricante italiano aleatorio vai ser máis adecuada para tí si che gusta o Death Metal porque esteña escrito "Fleshgod Apocalypse" no envoltorio... 

O de sempre, eu espero que Keep of Kalessin lancen o seu champú e Cannibal Corpse a súa marca de carne á brasa... Behemoth nuns anos terá o seu primeiro desfile en Cibeles e Arjen Lucassen patrocinará a primeira expedición humana a Marte...

Por se fora pouco, Fleshgod Apocalypse enseñannos cómo preparar pasta no seguinte vídeo...



Fuente

domingo, diciembre 08, 2013

Roubos ou Similitudes? Grave Digger VS Grave Digger

Hai pouco oínme o novo dos veteranos germanos Grave Digger, que coma ven sendo habitual para o meu gusto, desde hai anos fan discos bastante similares nunha visión global, que combinan cousas mellores e peores, facendo que ningún dos CDs que sacaron despois dos 2000 sexan destacables, nin creo que o serán cando nun futuro se mire a discografía do que un día foron. Unha das principales causas é que nos últimos discos, Grave Digger xa non sorprenden porque xa non aportan cousas "innovadoras" ou que chamen a atención se os comparamos co que fixeron no pasado. E non, non é que sexa un metalero anclado no "todo o que se fixo antes é moito mellor", pero no caso de bandas coma Grave Digger, xa sabes o que che van a ofrecer antes de oílo, e pode que incluso pases un bo rato, pero é inevitable pensar "ehm este riff é calcado a aquel do "The Reaper"...", "Eu creo que "Circle of Witches" é demasiado parecida a ésta do "The Clans Will Rise Again"...", "este cambio de ritmo xa o oín, estaba claro que iban tirar por ahí...".

Penso que cousas coma estas fan que o aficionado á música que xa leva certo número de anos e discos, se canse antes de certos grupos e riffs ultratrillados. Supoño que esa tamén é a razón pola que a "nova ola de Thrash" me tén sin absoluto cuidado. Todo o que fan estas novas bandas xa estaba feito hai 25 anos, e alomenos daquela tiñan o mérito de estar "creando" un novo estilo. As de agora simplemente copian esa era de forma descarada. 

Volvendo a Grave Digger, como dixen ó principio, oínme o Clash of the Gods, que comparte temas interesantes e pinceladas por aquí e acolá que chaman a atención co mítico de sempre que se pode esperar da banda. O que sí que non me esperaba era que fixeran unha versión a velocidade reducida do seu clásico do 1996, "The Dark of the Sun". Cousas coma ésta son as que me tiran pa trás con "Grave Diggers" desde hai anos.

Call of the Sirens (2012)

The Dark of the sun (1996)

sábado, noviembre 23, 2013

Cosecha apocalyptica

E o turno ahora desta nova moda de merchandising entre os grupos de rock é o de Apocalyptica. O grupo, que non é que musicalmente esteña a propoñer algo interesante ou diferente nos últimos anos -xa un pouco encasillados no sonido accesible de Cello-Metal-, parece que se decanta por outros negocios, neste caso a poñer o seu nome a un viño.

Como suele ser habitual nestes casos, a banda non ten nada que ver coa productora vinícola máis aló dun contrato comercial, xa que a empresa Petra Unger está ubicada en Austria.

"This sparkling pleasure is the classic choice, a perfect medley of all kinds of symphonies. Dry, exceptionally fruity, with apple tones and lively bubbles". 


Pode ser comprada aquí, por 17'50 €.

miércoles, noviembre 20, 2013

Mercury Tide - Killing Saw (2012)

Mercury Tide – Killing Saw(2012)
Hard Rock / Power Metal
Oficial 
Algúns fans do Metal europeo poderán recordar a un grupo capitaneado polo vocalista de Angel Dust, Dirk Thurisch, que xurdiu logo de que aqueles empezaran un hiatus indefinido despois de "Of Human Bondage" en 2002. Aquel grupo liderado por Dirk era Mercury Tide.

"Why", o primeiro álbum de Mercury Tide saíu sólo un ano despois de "Of Human Bondage", e máis ben sen pena nin gloria, a pesar de que Angel Dust estivera ascendendo "relativamente" a principios do novo milenio en popularidade. Digo "relativamente", porque a pesar de sacar álbumes tan excelsos coma "Bleed" ou "Enlighten The Darkness", que propoñían un Heavy-Power Metal moi pesado, escuro e con arreglos de electrónica que non quitaban protagonismo á gran composición de riffs nin de melodías vocales, parece que quedaron inxustamente olvidados no tempo, a expensas de outros productos bastante máis mediocres do tipo de Edguy ou Avantasia...

Este abandono pasou tamén con Mercury Tide e o seu "Why", que pasou desapercibido a pensar de contar co aclamado Dirk Thurisch nas vocales. A decir verdade eu creo que o oín na época na que saíu, e xa non me acordo de nada... e dame que vai pasar 3/4 do mesmo con este novo "Killing Saw", logo de que Dirk reformara despois de 10 anos a banda. Parece que non captou a indirecta de que a ninguén lle interesara no seu día Mercury Tide. E aposto que volverá a repetir experiencia cun álbum no que non só é palpable a mediocridade compositiva, senón que tamén se confirma o seu baixón como cantante, a anos luz do que un día fixo en Angel Dust.

"Killing Saw" empeza co tema que dá título ó album logo dunha corta intro, e recorda de sobremaneira a "Nemo", o tema de Nightwish, tanto na melodía de piano, coma na estructura. Mal augurio. Os temas vanse sucedendo, moldeando a Mercury Tide coma unha versión Hard-Rock e desganada de Angel Dust. Sí, Dirk está ahí, e a súa forma de cantar, ainda que esteña moi por debaixo do que foi hai 15 anos, ten aínda ese toque propio que me gustaba tanto, ademáis as melodías vocales manteñen o toque que os fans de Angel Dust recordamos, pero a maior parte do tempo aquí sona repetitivo e apático a rabiar.

A metade do disco é todo un cometido. Cancións coma "Out of the Darkness", desganada, fóra de tono por veces?, rozando o Rock depresivo? e a seguinte, "Alone in my Room", probablemente unha das peores do CD, posuíndo unha parte central sacada de "Unforgiven" de Metallica, son un reto para continuar a escoitar o disco. "Satan Sister" ten un riff sacado dalgún outro lado e parece unha mezcla entre Billy Idol, Misfits e algo de Metal gótico finlandés. "You Cannot Save Me" sona como que as pezas non se unen ben dentro do tema, está como desestructurada e resulta incluso caótica. Non sabería decir se é peor que "Alone in my Room". Probablemente. E o resto quédase como mediocre ou por debaixo da media, con pobre composición e estructuración de temas, algo difícil de crer para alguén que leva tantos anos na música coma Dirk (que supoño que foi o compositor da maior parte desta chapuza).

En resumen: Dirk, anda e reúne a Angel Dust, que eles saben qué facer coa música e igual te inspiras máis tamén á hora de cantar. 2/10


jueves, noviembre 07, 2013

Cosecha perfumada

Proseguindo co merchandising por parte de bandas/artistas que pretenden facer negocio extra cos seus fans, agora tócalle o turno a Bret Michaels. O que fora ou é cantante de Poison acaba de lanzar a súa propia colonia personal, Roses and Thorns, supoño que aludindo á famosa balada da banda.

Esta fragancia é descrita como "an exhilarating scent with a mysterious kicker... leading to sexy results! Let your reputation of smell good proceed you, get the cologne that both men and women love."

Michaels dí: "The influence was to create something that balances perfect for men and women. Not too musky, not too flowery; you'll have to see for yourself. All I can say is we've done lots of tests and it seems like it's gonna be a smash hit.


Ainda que este tipo de merchandising non é moi habitual entre os rockeros ou metaleros (xa me imaxino a colonia "Amon Amarth", para non perder o aroma a lume e sudor...), o máis hilarante e surrealista é o video comercial sobre Roses and Thorns. Quedeime literalmente mudo e con cara de papón cando o acabei de ver.

domingo, octubre 13, 2013

Cosecha de cafeína

O mundo do merchandising entre o mundo metaleiro parece non ter límite, logo de cervezas, viños, dildos... agora chega o Café Negro patrocinado por Zakk Wylde ( Black Label Coffee Society?), o Valhalla Java Odinforce Blend...

Death Wish Coffee Co. presents its newest creation, Valhalla Java Odinforce Blend.

Valhalla Java Odinforce Blend is forged from the volcanic soils of Indonesia and nutrient rich soils of Central and South America. This masterful artisan roast has been carefully crafted for the world’s most powerful guitarist, Zakk Wylde (BLACK LABEL SOCIETY, OZZY OSBOURNE).
With maximum flavor and caffeine content, this coffee will bring you back from the nights you thought you'd never wake up from.

 

Fuente

miércoles, octubre 09, 2013

Rage - 21 (2012)

Rage - 21 (2012)
Heavy-Thrash Metal
Oficial
Ainda sigo con discos do 2012 ainda que esteamos a acabar o 2013! É o que ten estar bastante ocupado últimamente, agora non me poido permitir escoitar tanta música coma antes, así que a gardo ata o momento adecuado para oíla. 
No caso de "21" de Rage, o certo é que non estaba moi pola labor de poñerme co álbum. Os xermanos levan sacando material moi parecido nos últimos anos, e creo que desde Soundchaser non lle prestei demasiada atención a ningún album da banda, ou alomenos non me recordo que me dixeran nada que non oíra xa. 
Algo parecido pasa con este novo, que resulta ser un disco típico de Rage dos últimos anos. Esto inclúe: 3-5 temas bos-decentes / 3-5 temas mediocres-olvidables / 3-5 temas fuleros; riffs interesantes e traballados por Smolski, que aporta pequenos detalles de calidade por todo o CD, que se combinan con outros xa moi vistos; estribillos poperos; líneas vocales que sonan "demasiado" á marca "Rage"; e un sonido moi bo, que a veces sirve para enganar a incautos que se fixan máis na producción potente e "metal" dun disco que no bon facer compositivo.
Se hai algo remarcable neste 21 que non oíra antes son os guturales do señor Peavy Wagner en "Serial Killer", unha sorpresa nun dos temas aproveitables do disco -que por certo empeza con Chiquito de la Calzada! ahí abaixo a poño se non o credes-. Disfrutables tamén son "Concrete Wall" e "Destiny", temas rápido que me fixeron recordar ós Rage de discos grandes coma "Black in Mind" e "End of All Days". Lástima que o nivel alcanzado en "The Missing Link" nunca fora superado polos xermanos.
Logo temos pinceladas de intentos "modernos" nalgún tema, a típica semi-balada de Rage, "Eternally", que tanto podería estar coma non estar, e cancións tan prescindibles coma "Death Romantic" -probablemente a peor do CD-, ou o típico tema de Rage que un cree que xa estaba noutro álbum, "Black and White".
En resumen, un disco máis de Rage, que non se van da línea marcada pola banda. Seguen ofrecendo discos "seguros", dedicados ós máis fans da banda e do seu sonido e supoño que fan ben se teñen éxito -e téñeno-. Non poido decir que sexa un mal disco, xa que podería salvar máis da metade do mesmo, e a execución e sonido son totalmente "Pro", pero por outro lado non me sorprende e acaboume pasando maiormente desapercibido. 6/10


sábado, septiembre 28, 2013

Cosecha de Angelus Apatrida

Sí, lestedes ben, Angelus Apatrida, a banda española de Thrash máis internacional nos últimos anos, quén sabe por qué motivo, anímanse á moda de patrocinar unha cerveza. Non sei se deixarán de lado o patrocinio desa cousa tóxica chamada Monster (auguro poucos anos de vida para aqueles que o consuman habitualmente), por patrocinar a birra "Fresh Pleasure" (Por favor, qué nombre máis cursi, xa sei que é un tema seu do seu sobrevalorado "The call", pero non o vexo como nome dunha birra...)

Xa me imaxino a cara de alguén extranxeiro oíndo a un hispano decindo nun bar "hey dame fresh pleasure!!". Non me extrañaría que se largara pensando que entrou nun burdel.


Sacado do Facebook da banda sobre 'Fresh Pleasure', feita en Toledo por Guinea Pigs.
"Hace unos meses los maestros cerveceros de Guinea Pigs se pusieron en contacto con nosotros para ofrecernos la posibilidad de hacer una cerveza artesana, sin aditivos químicos de ningún tipo y sólo con ingredientes naturales, y evidentemente nos encantó la idea. Al poco quedamos con ellos e hicimos catas para encontrar los sabores de esta primera cerveza; buscábamos algo con carácter que tuviera de todo en su justa medida y con la ayuda de Ernesto de Guinea Pigs y los chicos de Cervezorama conseguimos hacer esta Rye india red ale cuya etiqueta podéis ver en la foto, que ha sido fabricada en Toledo. Ha sido diseñada y fabricada íntegramente en España (Instalaciones Domus, Toledo) con materias primas nacionales, como Malta Pilsen de Albacete o Lúpulo Nugget de León."
Los expertos la describen como una cerveza a la altura del grupo, en botella presenta un color rojo profundo, buena retención de espuma, un toque diabólicamente aromático y con un buen amargor que queda en el recuerdo. 5.8% y 60 IBUS (unidades de amargor) que la convierten en peligrosamente adictiva. Fabricada en Domus (Toledo) con materias primas de aquí, sin filtrar ni pasteurizar conserva todas las propiedades del trabajo artesano.
'Fresh Pleasure' estará disponible a partir del 21 de octubre en todos estos sitios (iremos acualizando la lista de locales y bares conforme vayan confirmando disponibilidad) http://www.cervezorama.es/el-proyecto-de-angelus-apatrida/

Volvendo un pouco co grupo, recentemente atopeime un tipo nun bar aquí en Estonia que me preguntou si de verdade Angelus Apatrida era tan popular en España e porqué se iban de gira por Europa adiante ata chegar ao seu país, Lituania, sendo unha banda bastante normaliña de Thrash Metal (coma o 99% da "nova ola de Thrash Metal" que simplemente refriten riffs feitos por outras hai 20-30 anos).  Eu dixenlle que sí, realmente son unha das bandas máis veneradas nos últimos anos, ainda que eu tampouco entendo porqué, xa que a pesar de que son grandes músicos, e teñen un directo disfrutable, a súa música é un Thrash do máis ordinario, que non aporta nada e que non ofrece ningunha proposta realmente nova ou interesante. O meu colega non podía estar máis de acordo conmigo, e mostrouse sorprendido que sendo español tivera esa opinión de Angelus Apatrida, xa que pensaba que para que a banda fichara por Century Media e chegara a facer giras europeas, terían que ter un apoio masivo en España.

Arturas, xa o meu colega lituano, que lle caín ben desde o momento que expuxen a miña opinión de Angelus, e cuia opinión éme totalmente respetable, xa que me demostrou ter un bagaje intenso no underground lituano e metaleiro en general, tendo colegas en moitas bandas e organizando concertos, confirmoume que Angelus Apatrida fixeron un concerto bastante fulero en Lituania, o festival no que él andaba no medio. Coincideu conmigo unha vez máis que a música que fan é unha mezcla de riffs dos primeiros Megadeth, Testament, Metallica, Nuclear Assault, Exodus, Overkill e os Pantera non glam, sen ningún tipo de orixinalidade nin nada que ofrecer, e que hai mil grupos similares nos últimos anos, tentando revivir con papel carbón o que outros fixeron hai tempo. Ademáis parece que él tampouco gustou da súa actitude, un tanto "crecida", coma de rockstars que en realidade son "Ninguén", e coa única obsesión de saber dónde se podía conseguir "yerba" no seu país. Se xa a música non era do agrado de Arturas, esta actitude deixouno con bastante mal sabor de boca destes ibéricos.

En fin, eu tampouco lle souben decir porqué Angelus chegaron a onde están, supoño que alguén puxo moitos cartos para que subiran. Ademáis se agora se meten a negocios de merchandising coma o da cerveza... xa non sei qué pensar...

Quedareime á espera de que se monten a cadena de tiendas de cannabis "It's Rising!"? A saber...

viernes, agosto 16, 2013

jueves, agosto 01, 2013

Vivir en Estonia: Cerveza (I)

Era un día ou outro, pero o post da cerveza tiña que chegar... e este levoume días rematalo!
Ben, neste post vou falar das cervezas locales de Estonia, así que abride a nevera, collede esa Estrella Galicia, e disfrutade do artículo.

Recordo cando en 2006 chegara por primeira vez a este país, que me quedara absolutamente asombrado da cantidade de marcas e variedades de cerveza que había nos supermercados. Recordo tamén que, como son un gran amante do líquido elemento, me propuxera probar o maior número posible agora que tiña a posibilidade. Por suposto non no mismo día nin na misma semana... Recordo que ó final do ano, levaba unhas 57 botellas de cerveza diferentes apiladas encima da cociña, ás cales lles debería de sumar algunha máis local que non comprei no super ou non puxen coas outras. En total eu diría que nese ano, andaria por unas 65-70 clases distintas, e non foran todas as que se podían atopar no super!

Se hai algo bon no referente a que os productos de Estonia non parezan ter demasiada expansión -calidade, carencia ou chámalle x-, é que eles atraen productos de todos os países disponibles para importar. De feito, por exemplo, non hai moito probei viño de Chipre!

Así que sí, por este país teñen cervezas de prácticamente todos os países europeos (tamén vin/probei a Asahi de Xapón!), pero tamén teñen unha gama bastante amplia de cervezas locales, que incluso se incrementou desde hai 5 anos ata hoxe. E falar desta gama é o propósito do post de hoxe: aló imos coas cervezas estonias!

Básicamente podemos falar de dúas grandes cervezas estonias, Saku e A. Le Coq. Cada unha destas marcas ten unha serie de submarcas bastante considerable, así que irei unha a unha.

Como notas adicionales, poidovos decir que a maioría destas cervezas se venden en botella e lata, prácticamente todas en envases de 0'5 litros, cun precio que oscila entre os 0'80-1 € actualmente ós cales SEMPRE hai que añadir 0'08 ctms polo envase. Estes envases pódense devolver en certos puntos específicos e eses céntimos devólvense para gastar na tenda onde as mercaches en calquera cousa. Este é un bo método para manter limpa a cidade, xa que as personas necesitadas recollen cantas latas e envases ven para ter uns ctms extra. Tamén é habitual que nas casas faigan colecta de envases para levalos máis tarde a eses puntos. Tal e como está o nivel de precios comparado cos salarios aquí, asegúrovos que non está de máis gardarse as latas para facer un pequeno viaxe a eses puntos. Imaxinádevos que invitastes a 5 colegas para xuntarse na casa e cada un bebe unhas 5 cervexas/ciders (sidras). 25 latas x 8 ctms cada unha son un par de euros que che teñen para un perrito caliente outro día calquera.

SAKU
http://www.saku.ee/eng

Saku naceu en 1820 na localidade de Saku, polo Lord local Karl. Hoxe en día o 100% das accións de Saku está en mans de Carlsberg (unha das peores cervezas do mundo).

Desde 2009, Saku converteuse na cerveza líder do mercado estonio, cun 38,7% das ventas locales de cerveza.

Productos Saku (nótese que vou deixar de lado todo o que non son cervezas):
- Saku Originaal: é a marca por antonomasia de Saku. Está feita de levadura, auga e selección de malta e lúpulo. A súa producción comezou en 1993, sendo a primeira cerveza de Estonia logo da independencia. Algúns estudios de mercado dín que é a máis recoñecida e popular. Para o meu gusto forma parte "do montón de birras", que se bebe pero que non aporta demasiado. Quente é imbebible.
  • Comentario comercial: Saku Originaal is a light high-quality beer with a mild taste and pleasant aroma, which Saku brews of its own yeast, water, and selected malt and hops. Saku Originaal is Estonia’s first on beer of the new era, which came on sale in 1993. With its innovative attitude, Saku Originaal has always been an active player in the Estonian beer market, a creator of new packaging and taste trends. The leading local beer is today the most popular beer brand in Estonia, “The Right Estonian Beer, which expresses the characteristics, life and dreams of Estonian men. 
  • Graduación:  4.6%


- Saku Kuld: Kuld significa ouro. Non hai moito que probei unha destas e a sensación foi dunha cerveza moi do montón, cun sabor bastante lánguido e fácil de olvidar. Probablemente unha das peores dentro de Saku.
  • Comentario comercial: Saku Kuld – a modern classic, the absolute elite of Estonian beers, a combination of Saku’s hundreds-of-years-old brewing traditions, and the newest technology. With a rich taste, foam, and aroma, a delicate balance of freshness and mildness characterizes the taste of Saku Kuld. The freshness comes from Nordic oat malt and velvety smoothness is added to the refined bouquet by Hallertau hops. In addition, Saku Kuld is characterized by a clear colour and thick firm foam. Saku Kuld is sold in unique bottles with a relief of the Saku arms.
  • Graduación:  5.2%
- Saku Valge/Stuttgart?: Esta cerveza xa non a puiden atopar nos supermercados, e na páxina oficial de Saku está desaparecida, polo que intúo que foi unha das sacrificadas por baixas ventas (e tamén polo extenso catálogo de cervezas da marca, supoño que estarían a probar novas marcas e quedaríanse coas que a xente compra). Dicen que puido cambiar de nome a Saku Stuttgart, pero ahí xa me perdo. O estilo é rubia-tostada con apariencia "nublada".
  •  Comentario comercial: Das Echte Hefeweizen Stuttgart, or simply Saku Stuttgart, is a genuine wheat beer inspired by German brew masters – an unfiltered hazy beverage for the experienced beer lover. This is exactly the type of soft-tasting beer with a hint of sourness and rich aroma that is adored by Bavarian men in the south of Germany. He who has learned to appreciate the special taste of wheat beer may confidently consider himself among the crème de la crème of beer lovers. Besides its unique taste, another peculiarity of wheat beer is that it is generally not filtered. Therefore, wheat beer includes more grain particles than a traditional lager-style beer, which gives it a distinctive cloudy appearance and a softer taste. Before serving, one should shake the bottle gently, to allow everything worth enjoying to reach the glass.
  • Graduación:  5%

- Saku Rock: unha das máis populares dentro da marca Saku. O sabor é algo máis intenso que Saku Original, pero sólo un pouco máis. Goza de moita popularidade tamén, chegando a patrocinar eventos locales. A relación calidade/precio pode situala nos primeiros postos da marca Saku.
  • Comentario comercial: Rock is something more than just a beer. Rock is a lifestyle. Rock is a badge that expresses your independence and self-confidence and your positive rebellion against everyday routine. With its alternative communication language and amazing prizes (Hummer, Trip via Route66, Ford Mustang, Bikes, Segway etc) Rock promotions have always a high participation rate. In Baltic Brand Award contest, Rock was voted as a best Estonian Brand in 2004.
  • Graduación:  5.3%
- Saku Mõdu: este é o tipo de cerveza con total aroma e sabor a mel de Saku. A mín faiseme moi empalagosa, pero tamén coñezo a un bo número de xente (toda local, eso sí) que gusta dela. Eu diría que está no borde do que eu chamo Cerveza, porque o sabor é finalmente moi diferente, pero bueno...
  • Comentario comercial: King of fermented beverages, cooking traditions which go back to the beginning of civilization. Legend has it that ragweed, a pledge of immortality of the gods of Olympus, was none other than honey. Scandinavian peoples believed that the ancient honey lies the power of wisdom.
    The grand popularity of honey and preserved in the Middle Ages, when the honey flowing river in the royal courts, in the castles of aristocrats and monasteries. At that time, as the common people satisfied his thirst for cheap wine and beer, honey has become a celebratory drink, accompanied as international negotiations, and family celebrations.
    Saku Õlletehas Mõdu honey produced in the 20s and 30s of the last century. In the production of a new Mõdu used historically preserved data among various recipes preserved in the world of honey have tried to find the one most authentic Estonian drink, the main component of which is the honey.
    Mõdu fit to set the mood as national holidays and during the summer parties. This is a drink for the festivities. Saku Mõdu - a traditional fermented drink with honey flavor, alcohol content 4.0%.
  • Graduación:  4.0%

- Saku Hele: Foi un descubrimiento reciente, xa que a mín me gustan as cervezas máis ben tirando a amargas, e a maior parte que me fun encontrando son de sabor bastante light. Ésta conserva a amargura e certo sabor a malta, a pesar de non ter demasiada graduación (cousa difícil de encontrar por aquí incluso con cervezas tostadas ou negras). Definitivamente a miña preferida de Saku.
  • Comentario comercial: Saku Hele is a light special brew with a strong taste of hops and a pleasant aroma, which has been developed together with Czech master brewers. Saku Hele is brewed according to one of Saku’s oldest recipes in honour of Valerian Baggo, the lord of Saku Manor, who established a truly industrial brewery from the manor’s small brewery.
  • Graduación:  5.2%

- Saku Tume: O caso das cervezas escuras estonianas é algo ó que non estaba acostumbrado. Normalmente a tostada ou negra significaba maior graduación para mín, pero aquí a veces teñen tanta ou menos que as cervexas normales. Este non é o caso de Tume, ainda que pouco se lle nota o alcohol. Ten unha cor entre vermello escuro e marrón, sabor tirando a dulce, con toques de pan negro. Non é o meu estilo, pero non creo que esteña mal.
  • Comentario: An old style dark lager. Brewed since 1960.
    Saku Tume is special dark brew with an excellent dark colouring and rich taste. For the preparation of Saku Tume, in addition to pilsner malt, Munich and caramel malt, as well as sugar. A long lager period ensures a balanced taste and fragrance bouquet for Saku Tume.
  • Graduación: 6.7%
- Saku On Ice: Unha das poucas que se vende en botellas de 33 cl. Realmente é unha das de Saku que menos sabe a cerveza. Non sólo pola súa apariencia, senón que tamén polo seu sabor parece máis ben un refresco que outra cousa. Desde logo, non o tipo de cerveza que aconsellaría a un amante deste sacro brebaxe.
  • Comentario comercial: Saku On Ice is a beer with a truly mild taste which is achieved through a special production process during which the temperature of the beer will be cooled down close to freezing point. A unique pull-off cork is used on Saku On Ice which makes the opening of the bottle significantly easier. Thanks to its mild taste Saku On Ice is an ideal thirst quencher on a warm summer day, on outdoor events or picnics.
  • Graduación:  5%
- Taurus: Ata o dagora todas as cervexas se podían atopar tanto en lata coma en botella, incluso nalgunhas ocasións, sabendo extrañamente mellor en lata (?) ou costando menos en botella (cousa que nunca entenderei, sendo os mesmos cl.). Con Taurus, chegamos ó punto da Estonia profunda, a Estonia alcoholica que gusta de beber cerveza barata en envases de plástico, incluso en envases de plástico de 2 litros (sí! coma a coca-cola). Recordo especialmente a Taurus por ser unha das cervezas que máis resaca me deu (por aló de 2006) e que procurei evitar desde entonces. Recordo un sabor bastante forte e bastante malo. Eso sí, daquela vez fora en envase de plástico, non sei se tivo que ver. Encontrarémonos con Taurus 7% e Taurus 10%.

  • Comentario comercial: Saku had brewed strong beers for decades. In 2004 brewmasters completed old formulas and nowadays Taurus is one of the most popular bock typed beer in Estonia. Saku brews it of its own yeast, water, and selected malt and hops to gain high foam and excellent aroma.
  • Graduación:  7%
- Saku Presidendi: Cada vez que vexo unha botella de 2 litros de Presidendi acórdome de 2006-07 e cando nos xuntábamos para beber algo barato afóra mentres a neve estaba ó noso redor. Outra cerveza barata e con pouquísima graduación que se "bebe". Hainas de 8 e 10 grados tamén, pero non as probei, tal vez escarmentado da Taurus. Recordo que a botella verde, de 4.2% era a maneira máis barata de facer botellón e beber algo asequible para a nosa economía. Eran unhas 25 coronas (1'70 € ). Light e fácil de beber, sen moita máis historia.
  • Comentario comercial: Its light taste and airy foam make Presidendi Pilsner an excellent thirst-quenching beer. Whether it's a scorching summer day, a night at the sauna or a succulent feast, this amber fluid is a companion that knows how to behave. Tenderly malty, it is a smooth light beer that can also be enjoyed in front of the TV when it's time to lean back and relax.
  • Graduación:  4.2% / 8% / 10%


- Saku Pilsner: Creo que é unha versión parecida á Saku Presidendi Pilsner (se non a mesma, cousa que a veces dudo vendo que a pesar da variedade, o sabor non é moi diferente entre certas marcas). Non a probei, pero non creo que o faiga.
  • Comentario comercial: Saku Pilsner is a classic Pilsner-style lager beer with a crisp hoppy flavour. First crafted by Czech brewmasters several centuries ago, Pilsner-style beers have become the most popular variety of beer in the world today. Saku Pilsner has the lowest alcohol content in our range, at 4.2% ABV. This beer is brewed especially for those beer lovers who enjoy a lighter beer with no compromise in its satisfying, hop-rich taste.
    Saku Pilsner is perfect and refreshingly crisp on a hot summer’s day, and works equally well as a satisfying thirst-quencher at mealtimes. It is brewed using only water, hops, malted barley, and Saku´s own yeast.
  • Graduación:  4.2% 

- Saku Porter: Non hai moito probei esta nova variedade de Saku, e deume gusto por fin ver unha variedade de cerveza negra que tiña un porcentaxe de alcohol alto, e que é bastante bebible. O sabor é malteado pero con certo toque dulce e chocolateado, difícil encontrar tanta graduación cando se degusta.
  • Comentario comercial: The most delightful way to enjoy Saku Porter would be in front of a fireplace or in candle light during those long and dark winter nights. This beer keeps you warm all through the coldest time of the year. Saku Porter is the ideal accompaniment to roasted meats and game. The fact that porter is also perfectly suited to light various desserts, especially those containing chocolate, may not be that commonly known. The ideal serving temperature for Saku Porter is rather high, 12–14 °C, a typical quality for dark beers. Saku Porter, a unique dark beer with strong taste, is brewed of water, caramel, light and coffee malts, hop and yeast, however, only once a year – for Christmas. Similarly to classical porters, Saku Porter is a strong (alc. 7.5 % of volume) full-bodied beer. A special jewel to Saku Porter is its high, rich, brownish foam.
  • Graduación:  7.5%

- Saku Manchester/Le Mans/Dublin (Saku World Beers): Manchester é a cerveza vermella de Saku. Empezou a ser comercializada non hai moito tempo, xunto con Dublin e Le Mans (e Stuttgart? ou Stuttgart é a mesma que Le Mans? ou algunha delas saleu da desaparecida Saku Praha? un xa se fai un lío entre tanta variedade tan parecida -decindo esto igual me gano algún enemigo por aquí XD). De todos xeitos, Manchester/Dublin/Le Mans son versións locales de outras cervezas internacionales, como podedes intuír Manchester refírese a unha copia da cerveza vermella británica (non está mal, pero un pouco light), Dublin tira a un tipo de cerveza irlandesa, e Le Mans hacia a francesa. Non probei a Dublin e a Le Mans non me gustou, pero hai moito que non a testeo.
  • Comentario comercial Manchester: The Taste of Manchester or Saku Manchester for short is a classic slightly sweet light red beer brewed following the finest traditions of English brewmasters. In England this beer is called ale and every respectable traditional English pub has this type of mild red beer at the top of their beer menu. Saku Manchester gets its English accent from light and caramel malt and aromatic hops that together make the beer sweeter and give it its red colour. Characteristic to English ale, Saku Manchester has a low carbon dioxide level.
  • Graduación: Manchester - 4.2%
  • Comentario comercial Dublin: The Cream of Dublin has a mild, mild-flavored dark beer brewing is a model for the braver Ireland champions achievements. Similar creamy mousse with sweet undertones of a pint of beer served in a respectful in every Irish pub. Net experience for all armours.
  • Graduación: 4.2%
  • Comentario comercial Le Mans: Bière de blé classique Le Mans, or in short - Saku Le Mans, is a light wheat beer with a hint of fruit. It is brewed according to the traditions of French brewmasters and its mild flavour is spiced with banana and citrus aromas. As with other classic wheat beers, Saku LeMans is also unfiltered. This type of aromatic wheat beer is quite common in France, where the local brewmasters have followed the fine art of fellow brewers in Germany and Belgium and interpreted that art elegantly to their liking. Compared to the classic wheat beers, Le Mans is easier on the palate, milder flavoured, more aromatic and has obvious notes of citrus in its taste. Saku Le Mans is ideal before a main dish or as a light aperitif accompanied by a selection of cheeses or fruits. The aromatic wheat beer is a great alternative to discover, but it’s probably most suited to those beer enthusiasts for whom a hop lager might be too bitter and hard to drink.
  • Graduación: 4.2%

- Saku Kodu Old: Hai pouco tempo que se empezou a comercializar esta nova cerveza, e coñezo xente que está encantado con ela. Eu recordo de probala, e penso que tiña certo toque a hidromiel, pero por algún motivo non recordo especialmente o sabor. Hei de darlle unha oportunidade dentro de pouco.
  • Comentario comercial: Saku Koduõlu (Homebrew) is a full bodied and tasty lager brewed in the tradition of the old masters. This is how beer used to taste when our forefathers brewed it on their farms and when each man was proud to brew his own. And this is how many of us remember the beer our grandfathers used to make for quenching the thirst while saving the hay of a hot summer's day. What makes Koduõlu special is its taste - sweetish, sour and containing very little hops. As a real homebrew is never filtered, yeast particles make the beer look foggy and add roundness to the taste. Warm fermentation yeast is used for homebrew, which is similar to ordinary "baker's yeast" used in making beer with maltose at home. Otherwise, Saku Koduõlu is brewed as it has been since the beginning of time - from mashing the malt to fermentation.
    For the authentic homebrew taste, Saku uses barley and wheat malt in making Koduõlu. The finishing touch is added with dark malt, which makes the beer a little darker and adds a roasty touch to its taste.
  • Graduación: 4.8%

-Karl Friedrich: Esta cerveza descubrina non hai moito debido ás ofertas coas que a están anunciando desde hai un mes (uns 60 ctms por botella de 0'5 ltr.) e a verdade é que si sigue a ese precio como o leva facendo desde hai un par de meses, en relación calidade/precio pode subir enteiros. Non é unha maravilla, pero está entre as normales-bebibles. O sabor desta rubia é amargo e o cambio de lata-botella non é excesivo (incluso en lata é máis cara, sexa con oferta ou sen oferta, cousa que non acabo de entender).

  • Comentario comercial: Karl Friedrich, or just Karl to his friends, is a simple pale lager with historical taste, boasting the delicious flavour of hops and the brew master’s pure spirit. It was brewed in honour of Karl Friedrich Rehbinder, the founder of Estonian beer culture and of Saku Brewery. Karl is a real beer, exactly as genuine Estonian beer used to be for centuries before modern times. There is no innovative crystal filtration or luxurious aroma bouquet, no posh hop cultivars or trendy freshness. This beer only includes barley malt, water, hops, yeast and the experience gathered by Saku brew masters over centuries. Traditional raw materials and brewing technologies create a beer that combines the bitterness of hops and the sweet hint of barley malt. A genuine and pure taste to be enjoyed by those who appreciate the charm of simplicity.
  • Graduación: 5.0%

 

Logo temos ese tipo de cervezas que son máis ben refrescos, algo así como mixtas. Saku ten Radler, totalmente con sabor a Mixta. e tamén ten DLight, pero deixo ambas de lado, porque xa non as considero cervezas en sí mesmas, ademáis quedoume un post longo de caray.

Próxima entrega:
A. LE COQ
http://www.alecoq.ee/eng/

domingo, junio 23, 2013

Interrogantes de Metal - Portadas xaponesas

¿Porqué hai un alto número de bandas xaponesas de Melodeath e Power Metal que utilizan debuxos manga para as súas portadas? 
É máis, se a banda é instrumental o porcentaxe elévase ata case o 100% das que vín.
É máis ainda, se a banda utiliza debuxos manga, o máis probable é que na portada salga unha tipa!!!





domingo, junio 02, 2013

Top 20 actores-músicos

Sylvester Stallone - Too Close to Paradise (1978)
Sorprendente oír a Stallone cantando o último tema da banda sonora da película "Too Close To Paradise"


Bruce Willis - Comin' Right Up (1987)
Do debut discográfico de Bruce Willis, cantando R&B.


Don Johnson - Tell it Like it is - Let it Roll (1989)
Do seu segundo e último álbum.


Russel Crowe
Así pintaba Russell Crowe nos 80. Curioso que a súa primeira canción como Rus Le Roq se chamara "I Want To be like Marlon Brando" e agora él faga de Marlon Brando na última de Superman...
Este tema-entrevista é da súa banda Roman Antix, que posteriormente derivaría en TOFOG.


Tia Carrere - Why You Wanna Break My Heart - Dream (1993)
A cazatesouros máis famosa tamén tivo carreira musical, o seu disco debut Dream chegou a ser Platino en Filipinas!


Keanu Reeves' Dogstar - 32 Stories - Quattro Formaggi EP (1996)
Dogstar é a banda de Pop-Rock-Grunge de Keanu, que tivo actividade durante os 90, e que posteriormente se foi deixando debido á axenda apretada de Reeves.


The Bacon Brothers - Boys in Bars - Forosoco (1997)
Os irmáns Bacon, Kevin e Michael sempre tocaron xuntos, pero non sería ata 1995 cando o fixeron oficial.


Lucy Lawless - Come2Me - Come2Me EP (2007)
Ainda que fixo algunha aparición cantando en Xena, o éxito chegoulle con este single de música "dance". Creo que estaba mellor co peinado de Xena...


Eddie Murphy - Party All Time - How Could It Be (1985)
Con 5 álbumes básicamente nos 80-principios dos 90, Eddie intentouno tamén nese terreno, pero parece que non tivo moito éxito. 



Carmen Electra - Go Go Dancer - Carmen Electra (1993)
Para promocionar a súa entrada na vida dos famosos, Carmen Electra conseguiu o patrocinio de Prince para sacar este único álbum da súa carreira. Se é que cando un ten contactos (e cartos, e... quén sabe qué máis..) pódese conseguir todo.


Mark Wahlberg - Good Vibrations -Music For The People (1991)
Seguro que moitos non sabíades que o irmán de Mark Wahlberg foi membro de New Kids on the Block, e que lle produciu o primeiro álbum a Mark a principios dos noventa antes de que fora conocido como actor. Con estas pintas andaba "Marky" neses anos.


David Hasselhoff - Crazy on Saturday Night - Night Rocker (1984)
Ainda que o video de Hooked on a Feeling é o máis conocido polo seu bizarrismo e "lamentabilismo" XD, a súa carreira discográfica é amplia, escollo o seu disco debut, Night Rocker, que ademáis ten unha portada moi molona e para nada intentaba sacar proveito da serie Knight Rider... como tamén se nota no título de Knight Lover, o seu terceiro álbum do 1989...


Viggo Mortensen - Lagrimas Puras - One Less Thing To Worry About (1997)
Para música bizarra, hai que chequear o que fai Viggo Mortensen... cun estilo bastante indefinible, o arxentino leva máis de 10 discos lanzados. Nun deles incluso fai colaboracións co famoso guitarrista Buckethead!


Steven Seagal - Better Man - Songs From the Crystal Cave (2005)
Tocando a guitarra nunha especie de Pop-Country-Rock, Seagal non parece tan letal...


Mr. T - Treat Your Mother Right - Mr T's Commandments (1984)
Cunha forma de cantar moi auténtica, Mr. T deixou de lado por un tempo o Equipo A, para facer un video educativo no que se incluía este tema, parodiado xenialmente pola Hora Chanante como "Hijo de Puta Más".


Clint Eastwood - Are you Satisfied? - Rawhide's Clint Eastwood Sings Cowboy Favorites (1962)
Non lle chegou co éxito dos seus films do oeste, senón que tivo que sacar un álbum tamén con temática similar. Lamentablemente, ninguén llo pediu e ninguén llo comprou.


Jackie Chan - Love Me - Movie Star (1984)
Nada menos que 20 albums sacou a estrella de artes marciales. Fixo carreira nunha prestixiosa escuela de canto en Pekín, sendo o seu debut "Kung Fu Fighting Man" no 1980.


William Shatner - Rocket Man (1978)
O capitán de Star Trek sacou varios discos, o primeiro data de 1968, The Transformed Man, e o último sacouno hai 2 anos sólamente, Seeking Major Tom. Fíxose famoso pola súa forma de facer música, altamente incomprendida, xa que nos seus temas William non canta, senon que recita as letras de maneira esaxerada e sobreactuada.


Leonard Nimoy - The Ballad of Bilbo Baggins (1968)
Ó señor Spock, tamén de Star Trek, deulle tamén por cantar por aló dos 60-70, facendo un dos temas máis bizarros da historia da música, non sólo por quén o canta, senón tamén pola música e a temática.
Porqué Peter Jackson non a incluíu na BSO de "O Hobbit", ainda non se sabe...


Christopher Lee - The Omens of Death (2013)
Celebrando o segundo disco de Heavy Metal de Christopher Lee neste 2013, non podía deixar a este maestro fora da lista. Con 91 anos, o británico declárase fan acérrimo do Metal, e para demostralo saca este ano Charlemagne - The Omens of Death.




lunes, mayo 20, 2013

Diario de Enlil: Delirium Tremens

Volvo por esta sección para mencionar unhas poucas novas.

A primeira é que este verán conto que haxa nova demo de Enuma Elis. Imos con algúns detalles:
- O nome que levará será Delirium Tremens.
- Estará composto por 8 temas.
- Dentro dos 8 temas haberá 2 novos, aportacións para cada unha das bandas nas que estiven, tanto Herexía coma Mileth, un tema cantado e temas desbotados e antigos.

Con respecto a Mileth, podedes comprar desde xa a demo que grabamos no 2012, onde un servidor fai o que pode coa guitarra. É unha demo grabada con medios moi caseros, así que non é nada profesional nin nada relacionado co tema que estaban grabando nos estudios do Vigosónico.

Con respecto a Herexía, recórdovos que o Xoves 23 estarán facendo o seu segundo concerto, e primeiro coa nova formación, teloneando ós mexicanos D.E.A. no Frenopátiko.
Ademáis a banda prevé un concerto nos "Castroconcertos" para o Sábado 15 de Xunio.
Como prometera no anterior post, xa está lista a letra do seu seguinte tema de mans dun servidor, e aquí vola deixo(agora veremos se a aceptan e a dan cantado XD, pero foi o que eles me pediron):

Oli aeg kui metsad põgenesid
Maadelt kust suits ükskord lendu tõusis
Järvedelt kus härjapõlvlane jälle varjus
Väljadelt kus rukkill appi karjus

Rebi puruks maod kes magavad Suure Tamme juurtes
Raiu kulli verist nokka selle oksal istudes
Iidse maa taas viljakaks muuda, hiiekivid tagasi too
Veena hiisi et tagasitulek kirjutet on saatuseloos

Lugh' oda
Erra tahvel
Thori vasar
Taara kõu

Ei sa embusest põgene
Allmaailma embusest, mille toovad Suure Tamme juured
Su ristid ja mõõgad toovad vaid vihma ja pilvi
Vaiksesse videvikku kus meie mälestused puhkavad

Ei sa sünguse eest põgene
Mis looritab Hiiela maid ja pikse taevast
Iidse ämbliku koivad
Paganliku metsa sarved

Lugh' oda
Erra tahvel
Thori vasar
Taara kõu

domingo, mayo 19, 2013

Thyreos - I Don't Live To Fail (2012)

Thyreos - I Don't Live To Fail (2012)
Hard Rock / Melodic Power Metal
Oficial
Sempre me pasa, cada vez que me digo "joer é que non hai unha banda que me chame a atención" cando escoito Power Metal, de entre as sombras sale algunha sin ningún tipo de promoción e de historia que me fai pararme e pensar que sólo hai que rebuscar un pouco para descubrir xoias coma Eternal (of Sweden) ou Thyreos (curioso, que ambas veñan de Suecia, terra fértil de grandes bandas de Rock duro).
Neste caso Thyreos non é que faigan algo extremadamente orixinal; unha mezcla entre Hard Rock, AOR, Heavy Metal e Power Metal europeo, que parte dunhas influencias clásicas e ochenteras, pasadas por un filtro de Power noventero e cunha producción dos 2000 moi profesional, como cabe esperar dunha banda escandinava. A inclusión de diferentes tipos de teclados, desde sinfónicos a modernos e a AORianos axuda a esta difícil clasificación de Thyreos, pero tamén axuda a recrear unha escoita altamente disfrutable e heteroxénea dentro do que os estilos citados o permiten dentro dun mismo grupo.
Realmente Thyreos pode non decir moito novo, pero o que fan, fano á perfección. Dentro de I Don't Live to Fail encontrarémonos composicións maioritariamente cortas, duns 3-4 minutos, de gran traballo instrumental, gran voz e grandes líneas vocales que derívan en estribillos adictivos coma os de "Follow the Road", "Overdrive", ou a que dá título ó álbum "I Don't Live to Fail". Ademáis o equilibrio entre temas duros e lentos nótase ben pensado, polo que eu diría que se vos gustan grupos do estilo de Masterplan, Jorn, Firewind ou Axel Rudi Pell, lle deades unha escoita o máis rápido posible a Thyreos. Desde logo se fora o seu primeiro disco non dudaría en situalo entre os grandes debuts do 2012. 8/10

viernes, mayo 17, 2013

Interrogantes de Metal - Cuán Metal?

¿Existe o Metal acústico? ou ¿é necesario e imprescindible ter elementos eléctricos para ser definido un grupo como Metal?
En outras palabras, ¿cousas como ésta é suficientemente METAL (yeh)?


Tamén tiña pensado añadir În pîntecul pămîntului de Syn Ze Sase Tri, pero eliminaron o video.

martes, abril 30, 2013

Cosecha de Ghost

Xa non sei se chamar a esta sección "cosechas de", xa que cada día os grupos me sorprenden máis coas cousas que venden. Xa non sólo está a moda do viño/cerveza, senón que hai bandas con imaxinación coma Ghost, que puxo á venta baixo o seu nome nada menos que papeles de divorcio, xoguetes sexuales ou un consolador coa cabeza do frontman no seu novo pack "especial"!

"Ghost have unveiled a particularly ludicrous and, let’s be honest, brilliant new box set featuring, among other things, Ghost-approved sex toys. Yup.
The Swedish occult rock kings – whose new and most excellent album Infestissumam is out now – have done a bit of a Rammstein, although we can’t confirm if one of the items included in particular is modelled on Papa E’s own wang."

Fuente

lunes, abril 22, 2013

Diario de Enlil: O regreso

Ben, como vistes, o período de Diario dun Viking rematou coa miña marcha dos grupos nos que estaba, grupos nos que mo pasei moi ben e que en parte seguirán sendo "meus" ainda que non esteña con eles físicamente.

Pero este fin de ciclo non implica que me desligue totalmente do mundo da música.

Así que en principio decidín cambiar o nome de Diario dun Viking para acentuar dúas épocas totalmente separadas, e elexín o nome de Enlil coma para recalcar que é algo máis personal, xa que Enlil é o nickname que elexín hará coma 10 anos (ainda que haxa xente que me chame Enumaelis, cousa que me asombra de vez en cando XD Xusto antes de irme de Vigo veume un rapás duns 18 anos que nunca vira coma sorprendido "tú eres enumaelis non??" XD sentinme case popular e todo.. non sei se para ben ou para mal :S).

Bueno, vou empezar esta nova sección con un par de novas:

- A primeira é que ontes comecei de novo a compoñer música para Enuma Elis. Mesmo programa, mesmo sonido, máis Death, máis Black, máis folkie e máis Gothic-Doom que nunca. O tempo dirá se me poido permitir un día usar unha guitarra para grabar algo (ainda que o dudo, porque a falta de tocar pasa factura demasiado rápido e xa non dou pé con bola).

- A segunda é que Herexía, unha das bandas nas que estiven e participei máis activamente como compositor e letrista, non queren que me vaia de todo, e propuxéronme seguir activo dalgunha forma con eles. Tal vez poida colaborar nalgunha pseudocomposición corta para algo moi concreto que ainda nin sequera me aclararon, pero de momento poido decir que xa teño o 95% da letra da súa seguinte canción. Cando a remate posteareina por aquí. 

Falando un pouco de Herexía, recórdovos que o 23 de Maio estará tocando no Frenopátiko teloneando ós Deathgrinders mexicanos D.E.A.
Será o segundo concerto da historia de Herexía e o primeiro coa formación nova.
¡Que alguén me grabe algún video ou que me poña a cámara web para velo en streaming! XD
Evento en Facebook

Pola parte de Mileth, podedes ver nas actualizacións do seu facebook que están grabando en plan profesional nos estudios do Vigosónico (era hora de que deixaran de pillar polvo) o tema máis largo que posúe a banda: "...e na novena onda, caeron os deuses".

Podedes ver fotos do proceso de grabación na súa páxina tamén de Facebook (ah qué faríamos sen Facebook!)

Falando un pouco do que andiven a facer no meu tempo libre por aquí, tiven un par de Jam sessions divertidas. A primeira cun grupo de Rap-Rock composto por membros dun dos grupos máis famosos de Estonia, Põhja-Tallinn. Este grupo tamén se fixo popular afóra do país por estar entre os finalistas no concurso de Eurovisión con este tema
Penso que a cousa non cuajou porque non eramos estilos moi compactibles. Ademáis as súas pretensións polo que puiden ver son extremadamente altas... creo que cando hai este tipo de pretensións a cousa non acaba de ir ben. No ensaio trouxeron un "dos mellores baterías de Estonia", que parece ser que veu atraído pola idea de que houbera membros do grupo mencionado para logo saltar á fama local como telonero ou algo do estilo. O tipo era realmente moi bon, pero moi novo e demasiado "estrella", con aspiracións extremadamente altas, acordes ó seu "nivel". Foi extraño, porque os últimos 30 minutos de ensaio, o tipo pasouse o tempo facendo solos de batería e tocando cancións country unha tras outra cunha guitarra acústica que encontrou no local, facendo que o resto de xente que estaba presente case non fixera outra cousa que mirar para él. 
Moi bo, pero cunha actitude algo narcisista. 
De todos xeitos foi curioso, ainda que non creo que os volva a ver XD (eu non fun quen quixen facer ese ensaio, un amigo empuxoume a ir). 

Logo a jam realmente divertida foi cando me xuntei con 3 amigos que teño desde hai 5 anos en Tallinn. Teñen un grupo, pero o tempo non lles permite ensaiar case nada. Un está na armada, outro traballa a barrer, e o outro... o outro dedícase a beber e mirar básicamente XD porque non sabe tocar nada.
Extrañoume que non tiveran temas propios. O único que fixeron nas 2 ou 3 horas de ensaio foi versionear cancións de Metallica, grupo absolutamente fetiche dos 3. 
Toquei algo, e xa notei o extremo retroceso de non coller unha guitarra en 2 meses, pero cun pouco de ruído e cervezas xa se amaña un bo rato. 
A estes sí que os verei próximamente, así que alomenos unha vez cada par de meses poderei exercitar algo a muñeca XD

domingo, abril 21, 2013

Black Metal Song Creator - A aplicación definitiva

Apple lanza nada máis e nada menos que unha aplicación dedicada a todos os Trve Blackmetaleiros do mundo: o Black Metal Song Creator. 

Segundo as propias palabras dos diseñadores:

Description

Easily create your own black metal songs with Black Metal Song Creator. Whether you're a beginner with no musical knowledge or an experienced musician, this app is for you. Great for instantly creating songs, quickly generating new song ideas, making backing tracks, or connecting to a guitar amp to make drum tracks to play along to. Export your songs to your computer or recording device to start your own black metal band (Additional equipment required. Instructions inside app.).

Features:

• 40 guitar chords with 5 different note types (whole, quarter, etc.)
• 45 drum loops with 2 different drum kits
• 14 choir and string chords, with 2 different octaves
• 4 tempos: 100, 120, 140, and 160 BPM
• 120 bars per song, with 4/4 time signature
• Save up to 100 songs
• Export to external device (other equipment required)

Created and recorded by symphonic black metal band Epicland, maker of iPhone app “Epicland's Black Metal Backing Tracks and Drum Loops”

Works best for iPhone 5 and iPad 3rd generation and up.

Ainda non o sabemos, pero hai rumores de que Cradle of Filth se fixera coa patente hai anos.