Así No: 29S

Así non, merecemos outros SINDICATOS

Así nos vai...

What did we learn in (erasmus) history lessons?

So!.. the period of my life attached to all that involves Erasmus is over. My year 2006-07 in Estonia and the 3 posterior ones helping in the Erasmus Vigo as tutor for newcomers has ended since they phoned me 2 times to pick some new erasmus students for this 2010 autumn and I had to tell the office to erase me from every list since I didnt apply this time for that voluntary stuff (you should fill a form to be erasmus helper, but this time they just phoned me without doing that).
When I first was erasmus I didnt know exactly what that meant or how would it be. After 4 years I have had enough "lessons" about this and got many conclusions. Good and bad, as I guess in every experience in life that lasts for more than few days.
I have learnt a lot in my experience in Estonia (many people even adviced me to start writing a kind of book, and it wasnt joking!), not just about studies and different ways of teaching (that were also quite interesting, in spite of what many close friends thought or might think), but also about life, human relationships, about cultures, and also about myself. The shock with all those things at the same time was so strong that I have had a long period time for recovering, assimilating, thinking and finally learning.
When you are Erasmus, there is not just the fact that you are going to study abroad. There is a plenty of new things that strike on you in many ways. Some people choose the easiest way, and dont care too much, avoiding any kind of thinking and therefore also learning, some others just seem to not to care about the new chance and challenging situation and they spoil quite a lot their time, though they might tell you -and in fact they believe- they squeezed to the maximum their experience (but maybe just doing the same things they do in their usual lifes more times or more extremely), others try to live at the maximum they can, forcing even situations that might finish as fake moments of fun, seems they accept the future fact that there will be nothing else than the day-by-day fun, and they are just living like that happily, and others try to get involved in the new culture and situation in a natural way, not forcing a personality they are not to be accepted, not caring too much if something goes wrong but without playing down the importance to the new relationships in the usual life, school, in the new culture they are discovering...
All these types of people are very different (and there must be more), and I met every kind. And many times you find out that so different ways of living this potential challenge called erasmus, may involve different, unexpected, misleading behaviours, interpretations or reactions.

Even that here in the Universidade de Vigo was not the same at all, I also assimilated and, more than learning, I kind of settled conclusions. Today I feel like sharing some of them. So this is what I learnt about erasmus in these 4 last years and that might be useful for future Erasmus people, though it's just a point of view, my point of view (of course this is valid just for people who really want to get involved and live in a highest grade their life as Erasmus; if you are going to spend all days yearning for the booze and the nightlife, there is no need for you to read anything of this):

1. First, you are going to a place that you've probably never stayed. Get information about the customs and traditions, at least the main ones and learn a bit about general issues of the country you are going to spend your Erasmus time (usual wheather, social stuff, languages, a bit of history even,...).
2. Try to learn the basic words of the regional language, local people use to appreciate a lot those little things. Just a "hello", "thanks", "my name is", might mean a smile in the face of the local ones that are talking to you. Even that you were speaking all time in english. Would be great that with time you could share some more words in the local language.
   
3. Try to be humble and respectful and even dont talk too much at first, better listen when speaking to local people (I always remember a teacher that once told us "if you talk a lot, you will listen few, and listening is the base for learning (...)"). It's quite hateful when a foreigner comes and he/she thinks he is more "advanced", "clever", "modern". If you behave in that arrogant way in a place you are new, that tells few about you to everyone, and you will probably leave a bad impression (though I know this is a personal issue, but I believe so).
   
4. You are going to meet many people that are in the same situation as you are: coming probably alone, and meeting each others at the same time. This might be a start for making new friends, from different countries, different cultures... Do not waste it going and talking always with the people of your own country, just because it's easier to talk with them or you feel basicly closer to them. There is a great chance to learn and make interesting friends that in other way you would never met. I personally dont get the point of making ghettos abroad, unless you are in a kind of danger or I dont know. This also depends on each one, but as I told to one spanish Erasmus that was doing like that in Estonia: "there are lots of spanish people in Spain, dont meet just them always, there are many interesting people". He didnt care at all about my advice, and later told me that "he didnt want to meet estonian people cause he wont see them again, and he would like to meet all the posible spanish, cause he "understands" better the way of being of people of his country". Stupid, cause then "dont go out of your country to make an erasmus, go to another university of your own country", I think.
5. As I told, you are going to meet many people, and you will become very friend with some of them probably. Dont trust 100%. There are many people that goes there "living the day", having "friends of the moment" (what I told at the beginning), afterwards, when they are going back to their respective countries, they wont care about your problems in many cases. But they might contact you in the future to visit you in your respective town and country (...). I have had a terrible case talking about this, and couldnt believe it. People that I shared living, partying or chatting almost everyday, totally left me when we were already in our respective countries and I most needed advices, and moral supporting. Seems that this didnt stop them to write me later that "they would like to visit me and my town, and therefore we could talk again as in old times". As someone said once when"at the very end, if you have some problem, the only ones that will worry and care about you will be your family", I can tell you that "your real friends are the ones that after many years and quarrels are still your friends, they will care about your problems before the ones that you are meeting for some few -though intense, but few- time".
   Many people live their erasmus time on their way, as I told, they can be the friendliest, kindest and talkative people there, just dont trust they might be the same once they are back to their usual lifes. One very dear person to me in my erasmus told me once "I am a different person in the erasmus than now in my country, here I have my own life and own problems, that was just like another kind of world".
6. Do not start relationships. It just wont work.
7. Do not fear to make activities by your own or joining local people, even that they are not involved in university. It is probably even more interesting and you might really get even better friends than the ones that are Erasmus.
8. Do not stuck doing the same. This is your year, you have the chance of making lots of things and most of them are stuff that you won't/can't do in your country. I have had a period that I just was waking up very late, going to school, and boozing/partying. Later I realized that there was much more world, I changed it, and it was much more interesting, I lived it on another level.
   
9. Do not trust italian guys (I was recalling them when writing the 3rd point) , in general. My Erasmus friends in Estonia, my local estonian friends, my friends in the Vigo's Erasmus and students, me personally, and even my friends that met italians in some other way that is not Erasmus, agree. I have had too bad experiences with them -again in general-, I can talk good about 2 (I can say even the names, Ricardo and Alessandro, maybe Andrea as well but he is half portuguese) about 20 italian males I met in Estonia, and none or maybe just one that I met in 3 years in the help for Erasmus in Vigo-. The list of reasons is too big and they dont deserve my writings. Sorry if you are italian and you are reading this, but it's my point of view, we have been lots of times embarrased or angry about their behaviour anywhere.
   
10. If you have a tutor, show a bit of gratitude with him/her. It's a voluntary job, he/she is spending his/her time to help you and not getting paid or anything similar. When I became tutor, I thought about how lost and confused I arrived to my destination and how helpful was to me that there was one person that was waiting my arrival to take me to a hostel at night in a town I knew nothing. That was so comforting, that I almost spilled tears when I saw my tutor in the airport (aitäh Eveliina if you read this). This is the main reason I became also tutor, they gave me that chance and I imagined how awful the newcomers might feel alone and lost in a new place. When I mean gratitude, I dont mean buying anything, sometimes a sincere "thanks" is enough. I still remember the polish girl that I helped in the autumn semester'09; taking her to univ, helping with bus cards, university, banks, phone, taking her to bars and pubs that I thought she would like to take also her erasmus friends (sometimes even places that are not so known between tourists, tho later Erasmus turn those places touristic -Bar Brasil-, cause I guess they like them and call others to go), and she never thanked me for anything or even told me the day she left. She even came back here months later and didnt call me. That shows quite few from her part to me. The next erasmus student I had was a normal person, but at that time I was already a bit upset with this Erasmus help, and was one of the main reasons of my fast leaving without thinking too much this year. Seems many younger people are not that aware or appreciate others' efforts or are grateful at all... I am realizing about that not just in this Erasmus world, but in general. I already see it in the ones 5-6-7 years younger than me.
11. In relation to the University of Vigo, I've also learnt that there are loads of lacks in relation to the help to Erasmus and the International Relations Office. They are given a good budget from the University, and they are doing quite few activities (I'd say quite nothing), and the visits and trips are just crap if I compare the activities I had in a "relatively" average university as the TTU. Finally I can say that Tallinn beats almost in every and even in an overwhealming way to the University of Vigo (organisation, trips, dedication, work, treatment...). I talked many times about this in this blog, but once again I will say that I feel envy of the estonian organisation for students and also for tutors, cause they had vote in the decisions and they did more than just taking students from the station and taking them from flat to flat (as they just order us as tutors from the International Relations Office of Uvigo). I have never been invited also to show opinion about trips or work for them or even join students in their visits to museums or those short stupid trips of 6 hours to close towns where they "release" students to visit "what they want" and walk around like headless chicken (all trips I had were for days and with organized activities).
12. If you are coming to the University of Vigo, know that many teachers dont know A WORD of english, so, it's better you learn at least the basic spanish. I have done even homeworks for friends that otherwise would fail the subject, and the reason was just that the teacher wanted everyone, erasmus or not, to write and talk in spanish in his classes (obviously cause he had no idea about other language). So, besides, I also found out that passing subjects is quite more difficult in this university apart from language issues. Many teachers dont care you are foreigner or not and they are asking quite the same level for everyone, and it is not easy. The average of years spent in university in Vigo -and I'd say Spain in general- is much higher than in the average of european universities as far as I've been told and seen. Though of course that doesnt mean we leave university much wiser, in fact we are one of the worst countries in relation to superior studies in Europe.
13. I personally learnt to appreciatte more my own culture and see that many times those others you think they are much more developed, modern, pollited, kind, whatever, are not really like that and every culture has its lacks. Many times the shock is higher when you think that "x" culture is richer. Anyway I found their own good things in each one, and except that nationality I told before, I met good people in each, and sometimes, that they think or act differently than you doesnt mean necessarily that they act badly. Right now I value my own culture, the galician, my own language, and my own people much more than before.
    

I know I have written many points that are not very positive, but this is how I feel about this world. I have seen the best and the worst about this experience and lived quite intense in the past years all in relation to this, and I got my conclusions and my learning, that will be really useful for the rest of my life, as I'd like everyone learn and live through this exceptional experience that is to be an International Student. Do not hesitate if you have the chance.

Volven Empyrium

We are incredibly happy to announce that EMPYRIUM, the most renowned Prophecy act ever, has decided to reunite and to record new music! Here's the official statement of Schwadorf on the reunion: "Since the rumours start to spread we think it's about time to make this official: EMPYRIUM is alive again! Our first new sign of life will be the song 'The Days Before The Fall' on the Prophecy Prod. compilation 'Whom The Moon A Nightsong Sings' but we have plans for more! The spirit is back and it really feels right to us to start writing songs with EMPYRIUM again. We are not in a rush though so don't expect a full lenght today or tomorrow but we have the patience and faith to make this new songs outstanding and unique. Just as EMPYRIUM ever was...."

Fuente

Tal vez o auge de bandas últimamente do tipo de Alcest, Les Discrets, Amesoeurs, Agalloch (que ainda que do tempo de Empyrium, parece pasar por un bon momento de popularidade nos últimos anos), Wolves in the Throne Room, etc. que fan unha especie de "melancholic dark-black metal" ou incluso como oín chamar aos máis "modernillos", "shoegaze black", volven á actividade Empyrium, unha das míticas formacións de culto que se desfixeran xa fai uns anos, publicando o seu último traballo "Weiland" no 2002.
A pregunta para mín é clara: ¿farán o estilo dos primeiros discos, aquel dark-doom-folk-black metal, ou retomarán o dark-neofolk-ambient de cuidadas guitarras acústicas, piano e violín dos últimos traballos? Sexa como sexa, será interesante volvelos a oír.

Empyrium - The Ensemble of Silence (de "Songs of Moors and Misty Fields", 1997)


Empyrium - Many Moons Ago... (de "Where at Night the Wood Grouse Plays", 1999)

Diario dun vi-king V: Os novos comenzos dos comenzos

Decidín chamar desta maneira a nova temporada musical que me compete por diversas razóns; por un lado por fín me puxen a compoñer a miña vuelta ós ruedos con Enuma Elis. Este vrao comecei totalmente de cero, é decir, pasei completamente dos riffs e melodías que tiña gardados para un futuro desde o 2005-2006. Por outro lado, o traballo con Mileth foi escaso, por non decir que prácticamente nulo nestes últimos meses. Unha pena o parón porque xa tiña a maquinaria engrasada para seguir por aló de Xulio, pero por unhas razóns ou por outras... Marcos e mais eu só nos xuntamos 1 vez, quizáis 2 para continuar o proxecto e novas cancións. Sí, ainda menos veces que cando vivíamos lonxe :( Agora supoño que o traballo está na miña parte para alomenos facer bases de batería e teclados para a 3ª canción, que baixo o meu punto de vista promete máis que as anteriores, e tamén para unha versión dun grupo galego, que pode saír moi ben ou moi mal XD
Por outro lado, non é definitivo e non nos xuntamos aínda, pero parece que conseguín atopar unha rapaza para suplantar a Ida. Nunca a oín cantar incluso, pero parece que ganas non lle faltan. Supoño que en canto consiga os permisos outra vez para tocar na sala de ensaio xa nos poñeremos todos ó día, que falta me fai a mín tamén. Supoño que será cousa de que necesito algo máis de presión para poñerme co de sacar baterías, ainda que me resulte a veces un pouco abstracto cando non sei moi ben cómo pode sonar ou por onde vai ir a canción exactamente.

Algo que me fixo certa gracia é que neste vrao, sen ter nada sacado oficialmente, só 2 cancións propias e unhas 4 versións e, o máis importante quizáis, sen batería nin teclados reales, propuxéronnos actuar en dous concertos! Un en Cabral, unha especie de festival de rock con algún tinte folk, e outro en Foz, nun pub novo chamado Leyton Underground. Fun alí por primeira vez este vrao e o escenario é mínimo, pero tivo gracia a cousa :D

Qué máis... ah pouco antes deste vrao tiven unha oferta que sólo un parvo rexeitaría; un dos mellores grupos de gothic metal a nivel galego (por non decir de España) propúxome unirme a eles logo de oír o material de Obscura Epica, pero hai moitas razóns polas que eu non podería formar parte deles :( a primeira que se me vén á cabeza é que eu non son tan bon guitarrista. Non poido facer o que eles fan, fixo que me equivocaría e volvería a equivocar, e sería unha presión enorme ahora mismo, co meu nivel poñerme diante dun público (levan anos e anos dando concertos). Logo, eu non teño equipo, o meu ampli é casero de todo e incluso cada vez que fun ós ensaios do proxecto dos meus amigos de black-death tiven que pedir un mellor a outro amigo. Ademáis agora mesmo a cousa non está como para gastar en amplificadores. Non ata que empece a ter ingresos seriamente. Logo tamén o vexo como un proxecto moi profesional a todos os niveles, prefiro non comprometerme cunha banda tan reputada, a saber dónde estou en medio ano ou máis se non hai traballo!
O que sí é que me halagou moitísimo que eles pensaran en mín, sobre todo na parte de que tamén querían que colaborase nalgo de composición. Cando lles dixen que habería montón de guitarristas moito mellores ca mín para elexir e con máis idea da música teórica e técnica (cousa da que adoezo case que totalmente) eles dixéronme que pode que os houbera pero non moitos con ideas creativas e novas.. o que me encheu moitísimo... pero teñolles moito respeto a esa banda como para que eles me perdan o respeto no primeiro ensaio jajaj
Un saludo por si algún deles lee esto e... gracias!!!!!!
Sorte co novo disco, sonaba de vicio o que levabades feito!!!

Por último, o proxecto de black-death vai indo. Este vrao tamén fun por primeira vez ós ensaios, e a pesar de ser sólamente voz, batería e a miña guitarra, e ser 100% improvisación, non estivo tan mal. Chega a ser outro día menos inspirado e sería un caos maior do que xa foi :D
Tal vez eles levaran unha sorpresa positiva de que eu soubera tocar a guitarra (creo que me oíran unha vez e non era con moita soltura aquel día jajaj) e que o que tocara tirase máis a black metal. Supoño que intuirían que empezaría a tocar algo máis "heavy-gótico" (por Enuma Elis) ou "folk-vikingo" (por Mileth), pero desatei o lado máis trve e parece que lles gustou o suficiente como para invitarme a máis ensaios. De todos xeitos, parece que un deles quere algo máis "death" e están buscando a algún que lle dé máis a ese pao para facer o contrapeso conmigo (non son moi dado a sacar riffs de Death Metal, e .. realmente.. ¿moitos grupos de Death non utilizan riffs Thrash pero con afinación moito máis grave? Agora venme á cabeza un dos grupos preferidos do batería, Vader... e... se moitos deses riffs os poñen en máis agudo sería thrash ou black metal... ou no?
De todos xeitos a cousa está en que houbo un par de riffs que nalgunha improvisación que saquei lles gustou e dixéronme que traballara sobre eles. Cando cheguei á casa, a verdade é que non me acordaba de case nada, pero esta semana empecei a grabar algun riff parecido en pequenos videos para ensinarllos e que eles decidan por onde empezar a facer algo.
Boto en falta controlar unha segunda guitarra :( estaría ben que houbera alomenos un baixo...

Volvendo co tema de Enuma Elis, ainda que o futuro demo-disco non estará rematado nin de coña ata o 2011, vouvos presentar a primeira canción rematada (versión demo). É algo personalmente retador e desafiante, xa que a última canción, Lúa de Decembro fora feita hai xa 5 anos como regalo-dedicatorio de despedida ós amijos na miña partida a terras do norte. Eu mismo tiña a curiosidade de qué me saldría logo de tanto tempo.
Algo desafiante é tamén saber cómo focalizar a demo. Anteriormente sempre foi un concepto-unha demo, nun principio tiña pensado o mesmo para a próxima, nun ambiente menos progresivo e cun pouco de máis mala leche. Pero o feito de meterme nun grupo de black-death é liberador en parte, posto que ansiaba de botar fóra melodías máis malévolas e máis dobles bombos e blastbeats. Ainda así pretendo que neste novo traballo haxa máis partes rápidas. Baixei o volumen xeneral de caixa e bombo e subinllo ós platos, tamén lle subín ás guitarras. Nesta nova canción que vades oír (creo que coa calidade xusta que me ofrece goear) poderedes oír ata 4 guitarras (2 pola esquerda, 2 pola dereita) en algunhas partes (baixandolles o volumen a partes iguales, claro). Tamén veredes que é unha canción máis "canción" que as previas. Quero decir que sería ata cantable e os cambios son máis asumibles, posto que son repetidos e graduales. Ainda así non me puiden resistir a facer algo moi propio de mín, como é que o principio non concorde en absoluto co final :P
Por aquí podedela oír (preferiblemente con cascos, creo que tal e como faigo que se oia, aprecianse mellor as guitarras dentro do que cabe) mentres que relato a súa historia.

Ben, todo parteu dunha noite de xunio en Alfoz que me deu por coller a guitarra española. Estaballe dando voltas anteriormente á Intro que lle fixen a Vortex (que veredes despois) e saleume un riff moi thrasheiro. Mirei se eso podería servir para algún dos proxectos dos que máis ou menos estou, pero non... e coma sempre, pa Enuma Elis. Literalmente escupino dentro do programa e añadinlle un piano que difícilmente se nota, pero que lle dá ben nos puntos nos que se toca. E ahí quedou. A verdade é que non sabía moi ben qué facer con ese riff, añadiralle unha batería e un baixo copiandoo e deixeino. Non sabía se sería un principio, un cambio de ritmo na metade ou incluso se podería ser algo que eu seguise nun futuro. Deixeino repousar, e unha noite de insomnio, coma 3 semanas despois volvín a coller a guitarra e toda a inspiración que me fallara durante meses veume. Tanto foi o conto que me deron as 8:30 da mañá e, logo de estar coma unhas 9 horas no ordenador coa guitarra a lombos, case rematei a canción. O que era coma 1 minuto e medio convertino en case 7. E o que empezara coma algo moi thrash acabouse transformando nalgo moi Enuma Elis. Algo de orquestación por ahí (ainda que máis de fondo que de costumbre), algo de violín por este trozo, e algo progresivo nese outro sen que se tergiverse moito a estructura. Algo que tiña en mente desde que me dixen de facer unha nova demo. Tan só me quedaba darlle o toque final, con algo moi típico meu, como dixen antes, de facerlle un remate que tivera pouco que ver co comenzo, con algún punto en común pero non demasiado. De feito, a canción comenza bastante cañera e acaba sendo cuase melancólica.
Algo que me fixo gracia, nun dos múltiples días que a estaba repasando no sala de estar, foi cando entrou pola porta coma un pequeno lóstrego o fillo duns veciños que terá coma 3 anos. Coma moitas outras veces, iba directo a coller os meus xoguetes de cando era pequeno, que están no salón nunha caixa-silla, pero aih que non se esperaba encontrar cun guedelludo que estaba con música metálica a un volumen decente... entón o pequeno parou en seco a súa carreira... mirou para mín... mirou para os altavoces... mirou para mín... botou as mans ás orellas e mirando para o suelo pronunciou unhas palabras que me fixeron rir durante un cacho.. "ruido... ruido... " Logo colleu os muñecos de Biomán e Arganboys e foise a fume de carozo :D

As reaccións que tivo por parte dos primeiros que a oíron foron de todo tipo. Desde xente á que penso que segue sen convencerlle o meu estilo (é normal, imposible contentar a todo o mundo), xente que segue a oír o pobre sonido "de ordenador" en lugar das cancións, xente que me dixo que hai partes que están ben e outras non tanto, xente que cree que é demasiado larga, xente que me dixo "é moi Enuma Elis" con cara de "e qué se lle vai facer", xente que cree que sona a compacta, xente que cree que sigo recargando moito certas partes con moitas melodías... e bueno algún habería que lle gustou :D a verdade é que non lla levo ensinado a demasiados, así que esto é en parte primicia mundial :D

Algún se preguntará porqué se a acabei xa fai tempo non a trouxen ata mediados de setembro ata este "diario"... a razón é que estiven a valorar e a pensar sobre a idea xeral da demo. Finalmente decidinme por sacar á luz poemas de rima libre, un pouco caóticos e moi metafóricos, escritos fai uns anos e darlles música. Así que teóricamente será un disco instrumental con letra. Ata ahí poido adiantar. O que sí que poido contar é que creo que esta canción se adecúa ben cun deles chamado "Ira Contida (Tralas Rosas da Perdición).
Bueno, espero que vos guste, e se queredes comentar algo, positivo ou negativo, deixadeo por aquí ;)

Por último (prometo que último) tamén resaltar que este vrao estiven traballando para Vortex, o grupo de Thrash/Death/Black de Vigo facéndolles unha Intro, e que "debutei oficialmente" nun directo, ainda que non cheguei a tempo para oíla, pero espero que nalgún dos próximos o poida facer. A intro está pensada coma alguns pasaxes de grupos Death coma Nile, Behemoth, Melechesh... (jajaj vamos tirar polo alto :P XD) con certo toque arábico-maligno, orquestal e ambiental. Non me acaba de convencer cómo sóna fóra do programa (sona bastante diferente, tamén a música que creo normalmente), sona como moi saturado e non permite oír algúns intrumentos que considero importantes... que quedan en segundo plano ou incluso nin se perciben! Ainda así parece que a eles lles gustou e non dudaron en poñela no seu último concerto. Quedei en facerlles unha nova para que poidesen elexir entre ambas, pero se vexo que están contentos con esta... teño suficiente choio coas bases de Mileth e novas cancións de Enuma Elis.


Xa había que non escribía, e creo que escribín por todo o tempo en blanco uff
Seguimonos lendo.

Apelotonamento de concertos para o final de 2010

Moitas veces entre amigos nos últimos anos comentábamos o separado que está Galicia no referente a concertos de metal e xiras de grupos con respecto á peninsula ibérica. O percorrido das bandas desde tempos inmemoriables de Piratas e Muniesas sempre era Madrid-Barcelona-Bergara e nalgúns casos Bilbao e Sevilla, co cal toda a parte Noroeste da península quedaba como mínimo a 500 km. de tódolos tours.
A cousa cos anos non cambiou demasiado, os grupos seguen tendo esa mesma ruta básicamente e rara vez se descolgan por estas terras.
Desde que me trasladei a Vigo, empecei a ir máis "regularmente" a concertos, pero entre 1998 e 2003-2004, a relación déstes, sobre todo dos internacionales era aínda bastante escasa en comparación con outras zonas. O antigo Anoeta era dos poucos lugares que recordo que trouxera cousas interesantes (Rotting Christ, Behemoth, Epica, Lost Horizon... ) pero non era habitual. Despois "descubrimos" Portugal, e que Oporto realmente non queda tan lonxe e que é unha opción que moitos grupos siguen á hora de escoller itinerarios, polo que agora mesmo, incluso antes que mirar as datas españolas dos grupos "grandes", miramos as portuguesas. Os anos seguintes ó 2005 foron mellor do que se podería esperar para Galicia, e sobre todo Vigo, que recollía prácticamente todos os concertos dos grupos recoñecidos internacionalmente que se pasaban por aquí gracias á Sala Ah! Pero cando a sala pechou, moitos nos puxemos outra vez a pensar en anos escuros de 1 concerto de peso cada 2 ou 3 meses.
O que sí que non pararon nunca foron os de bandas locais. Hai realmente tantos grupos intentando facer o seu bolo cada fin de semana que case se podería falar de saturación. Esta saturación non conleva demasiadas boas cousas para os propios grupos, baixo a miña perspectiva, porque non se poden esperar que a cada unha das súas actuacións vaian un número decente de persoas se ó mesmo tempo noutros 2-3 locales da cidade hai outros concertos, moitas veces de similares estilos (aparte de que os mesmos compoñentes dos grupos moitas veces son os que pecan de ignorar todalas demáis propostas locales salvo a súa propia. Así vemos que en moitos destes bolos só atopamos ós amigos e mozas dos do grupo e pouco máis.. )
En fin, este é un tema longo e do que outro día me gustaría falar máis detidamente, pero agora iba ó que iba: estou flipando un pouco co número de concertos que se están programando para os próximos días tanto en Vigo como en cercanías. Se ademáis xuntamos concertos locales, é unha auténtica locura. E tanta actuación creo que pode causar un efecto contrario ó que se pretende. Explícome: hai que partir de que todos temos un presupuesto para gastar en concertos. Se de repente se aproxima unha avalancha, o público elixirá uns poucos que lle parezcan máis interesantes, e se se trata de grupos internacionales, e por tanto máis caros, é posible que elixa ir a 1 ou 2, doéndolle nalgúns casos na alma non poder ir a máis, e noutros casos obviando sen máis todo o resto xa que pode que "a escena local non é máis ca eso, e merece a pena gastarse os diñeiros en músicos mellores". Logo está o feito que dixen antes de que parece que moitos dos locales parece que teñan a un público de amigos, e si estes por algunha casualidade pensaban ver algún concerto máis (que en moitos casos é bastante dubidoso vendo algún que outro público deses bolos), probablemente se decanten polo máis "famoso". Se añadimos que todos estes próximos concertos se celebran en días consecutivos, cando non son no mesmo día, eu témome que moitos se van quedar ó final cunha asistencia bastante paupérrima. Os grandes seguro que non, porque xa teñen asegurado o seu público, pero o resto... non o vexo eu...
Atención á lista de vindeiros concertos ata que acaba o ano (e supoño que ainda se unirá algún máis):

• 24 Setembro - Rockvigo Festival: Nocheni, , Crash The Ocean, Synteleia (Vigo) 3€
  
• 25 Setembro - Dantalion + Yidorah + Noishock (Vigo) 3€
• 25 Setembro - Rockvigo Festival: Freedom Xlave, The Outsiders, Neverside (Vigo) 3€
• 1, 2, 8, 9 Brutality In Your Face Festival:
  
  VIERNES 7€ + caña
  SÁBADOS 28€ + caña
  BONO FIN DE SEMANA ÚNICO 12€ + 2 cañas
  BONO COMPLETO 22€ + 4 cañas
  PACK BONO FIN DE SEMANA + CAMISETA 20€
  PACK BONO COMPLETO + CAMISETA 30€
• 1 Octubre - BIYFF: Altar of Giallo + Fetal Incest + Agonica + I'm Drunk + S.W.G.
  
• 2 Octubre - BIYFF: Decayed + Scent of Death + Bleeding Display + Wisdom + Desbrozadora
• 3 Octubre - Dark Tranquillity + Insomnium (Oporto) 20€
• 7 Octubre - Sebastian Bach (Vigo) 22/25€
  
• 8 Octubre - BIYFF: Legacy of Brutality + Decrepidemic + Brainwash + Koltum + Mutant Squad
  
• 9 Octubre - BIYFF: Cerebral Effusion + Hybrid + Urna + Vermis Antecessor + Sen Berce
• 9 Octubre - Kathaarsys -Grabación DVD- (Santiago) 10€
• 14 Octubre - Dagoba (Vigo)
• 23 Octubre - Korpiklaani + Eluveitie (Coruña) 20€
• 30 Octubre - Bracara Extreme Fest: Swallow the Sun, Primordial, Rotten Sound, Esoteric, Mael Mordha, Cripple Bastards, etc (Braga)
• 31 Octubre - Bracara Extreme Fest
• 3 Noviembre - Anathema (Oporto) 25€
• 5 Noviembre - Vicious Rumors (Vigo)
• 6 Noviembre - WASP (Vigo)
• 11 Noviembre - The Agonist (Vigo)
  
• 14 Noviembre - Napalm Death + Immolation + Krisiun + Waking the Cadaver (Santiago) 18/22€
  
• 27 Noviembre - Katatonia (Oporto)
• 27 Noviembre - Alice Cooper (Santiago)
  
• 1 Diciembre - D.R.I. + Primitive (Vigo) (aplazado)
  
• 10 Diciembre - Angelus Apatrida (Vigo)
• 15 Diciembre - Swallow the Sun + Solstafir + Mar de Grises (Oporto)

E estoume comendo todos os concertos a nivel local que son de menor número de bandas... eu creo que non vou ir á quinta parte destes, se fose rico, igual, pero... se os trouxeran un pouco, só un pouco máis separados no tempo, firmaba que terían un % máis elevado de público do que o van ter (falando dos de Galicia).