jueves, abril 29, 2010

4.612.700

Creo que a xente que me conoce sabe que a política é unha merda da que non me gusta falar. Poido decir que antes de entrar na facultade de Economía era un tema que nin me iba nin me viña, no medio da carreira e casi por forza empecei a ver algo sobre os tejemanejes do asunto, e finalmente empezoume a interesar en certo grado. A conclusión á que fun chegando é que canto máis sabía, menos entendía sobre a nosa realidade e máis noxo me daba.
A opinión personal sobre a xente que está vinculada a partidos políticos é que tampouco me ofrece moita confianza, e conozco a algún, de diferentes bandos. E a conclusión á que fun chegando pouco a pouco sobre esa xente é que non ten nin puñetera idea de nada. O único requisito para chegar a ser político é ter boa imaxe, bon márketing, saber vender ideas das que nin alcanzan a comprender o seu significado presente nin futuro. Todo se basa en pose, pose sen contido, e dentro da pose a mentira enmascarada de certa base lonxana (tamén chamada tergiversación da realidade).
Así cando antes alguén me preguntaba ou intentaba sacarme "de qué bando vas" coma se fose un partido do Real Madrid contra o Barcelona, eu solía responder "eu non voto e non me queixo". Por suposto había cousas que me gustaban e outras non de cada un dos bandos, pero tampouco me importaba demasiado a decir verdade, e obviaba ese tema, únicamente para contexto familiar.

Agora estamos nun caso completamente diferente, no que me vexo con dereito a queixarme desde fai uns anos, e especialmente neste último ¡todos deberíamos de estar a queixarnos!
Tal vez si un o vé desde unha perspectiva influída por estudios de cariz económico relativamente avanzados, e observa que desde que se iniciou esta crise, o goberno estivo a dar paos de cego ou incluso peor: a facer xusto o contrario do que os expertos da economía mundial aconsellan e o que se aconsella nos nosos libros de texto dos grandes coma Keynes ou Smith sobre macro-microeconomía e tamén o que foi a historia -lección- "aprendida" sobre outros casos de outros países, un sólo pode desquiciarse e botarse as máns á cabeza coa cruz de incompetentes que temos gobernándonos neste país.
Era obvio que necesitabamos un gran Pacto de Estado -axudado por reducción de GPúblico-, era a única forma de sacarnos adiante, pero debe ser que a oposición é igual de incompetente. Ningún dos dous da o brazo a torcer desde que empezou todo, non sei con qué argumento -supoño que será algo dos pilares da política do partido, ou simplemente porque son inútiles ignorantes, con todas as letras-, e esto estanos a costar moito a todos os españoles. O curioso é que haxa xente que non o vexa -queira ver- así.. outros talcuales. Coma acérrimos do Madrid contra acérrimos do Barcelona. Tal vez iría sendo hora de facer ver que esto non é un partido de fútbol nin unha batalla de moros contra cristianos. Todos vamos no mesmo barco, e se hai que botar ó capitan porque a cuberta lévase enchendo de auga desde fai días, hai que tiralo pola borda. Motín! Igual é tarde, pero mellor tarde ca nunca.
Desde que fai como 3 ou 4 anos mo dixera un profesor, non me dera cuenta tampouco, pero os políticos que están agora no alto, non teñen carisma nin clase ningunha. Con razón a xente os vé coma un dos principales problemas. Parece que ó seu lado os que tiveramos antes foran grandes expertos e intelectuales.

Eu non sei, últimamente casi me sinto avergonzado, desencantado ou indignado de vivir neste país. Parece que sexan máis importantes os velos, os accidentes de tráfico, unha muller que se queixa do profesor, un juez que é xuzgado, revivir a transición, o aborto, etc. que o paro, a economía, a formación e a educación.
Que a xente parece que se vaia antes a unha folga para que o seu equipo de fútbol non descenda (recordando o bochornoso caso do Celta, no que todo Vigo -iba meter un adxectivo despectivo contra a xente que se manifestou, pero vou pasar, non sexa que haxa moito forofo fanático- se foi á calle á protestar para que non baixase de categoría pola deuda millonaria do club lexítima) pero non para que as cousas que realmente importan cambien. Hai tantas polas que protestar... empezando polo recorte das libertades da ley Sinde ou a subida do IVA, cousa que sólo un zoquete podía plantear en época de crisis (si queredes saber máis técnicamente porqué, igual me animo cun post sobre ese tema). Por certo polo que oín parece que o goberno actual xusto despois de propoñer a subida do IVA, pensou en retirar a medida -supoño que porque é unha imbecilidade que sólo pode retrasarnos máis na salida da crise-, pero parece que seguiron adiante con ela porque senón "sería unha mostra de debilidade ante a sociedade e oposición de non ter as cousas claras e non ter un plan de actuación". Falando de planes... ¿qué tal co Plan de Sostenibilidade económica? Ben, non? non sei cantos centos de medidas anticrisis buenísimas todas, non? Xa o levamos notando desde fai uns meses...
E por outro lado o rasero dos sindicatos xa é máis que alarmante. ¿Donde están, por certo? nalgún viaxe de "negocios" por Brasil? nalgunha cena-reunión no Hotel Rich? coma decía o nombre daquel grupo .. omenomejodas...
Bochornoso. Todo.

4.612.700 parados.
3.000 parados por día.
Tasa de paro de 20'1%
El paro juvenil en España se mantendrá por encima del 40% al menos durante 2011

Zapatero (28 Abril 2010): Empezamos a dejar atrás la recesión"

No hay comentarios: