Depressive Rock
Oficial
Dudei moito en poñer este disco dentro das microreviews que faigo, pero como na maioría de discos que dou máis de 3 oportunidades, decidín plasmar as miñas impresións dunha forma concisa por aquí. A razón das miñas dudas? pois algo parecido a cando sacaron o seu anterior Night is the New Day: en 4 escoitas Katatonia non me dice absolutamente nada novo. Puxen, despuxen, empecei a pensar nas miñas cousas, de vez en cando levantaba a cabeza para ver si o álbum rematara ou no... Pareceume un coñazo. Tan grande coma o anterior.
E non sei se o motivo é que este novo sonido dos suecos non é o meu.. eu creo que non, porque con The Great Cold Distance pasárao xenial, e ainda de vez en cando o oígo. Pero é que nestes dous últimos discos creo que Katatonia quedouse absolutamente estancado e sen ideas, ou dito doutra forma, continuou na conformidade e no fácil de repetir esquemas de éxito pasado. Líneas vocales idénticas, con voces dobladas en determinados puntos estratéxicos xa vistos, estructuras parecidas, igual sonido... a miña impresión é que Night... e Dead End Kings son versións de sí mesmos de principios-mediados do 2000, pero máis tediosas e que teñen que ofrecer cada vez menos.
Por ahí lín: é o que os fans de Katatonia esperan, non? Non sei, non debo de ser logo moi fan para case durmirme cun disco que me resultou demasiado previsible e por ratos incluso monótono... Eu xuraría que o cambio anticipado en Tonight's Decision, que foron madurando con Last Fair Deal Gone, Viva Emptiness e The Great Cold Distance chegou ó punto no que xa non dá máis de sí. Pero a veces dudo da miña percepción cando observo as boísimas críticas e comentarios que están a recibir os últimos Katatonia, Dead End Kings, incluído. Serei un bicho raro, pero nin me emociona nin me dice nada novo. 3/10
No hay comentarios:
Publicar un comentario