Microreviews Agosto'11 - III

Powerwolf - Blood Of The Saints (2011)
Power Metal
Myspace
Logo do seu aclamado e pegadizo Bible of the Beast, os germanos Powerwolf deron un pequeno salto de popularidade, ou alomenos eso mo parece a mín, xa que o novo disco estaba a ser publicitado dunha maneira maior polas páxinas que de vez en cando visito e incluso se montaron o seu primeiro vídeo de forma profesional. Vídeo que utilizaron para a canción "We Drink Your Blood", un bon tema que deixaba ganas de "Blood of the Saints".... unha pena que oído o disco todo se quede en borrajas, porque a pesar de conter algúns bos cortes e unha producción grandilocuente, non deixa de ser unha repetición de esquemas. Xa de primeiras podemos observar repetición sólo nos títulos. "We drink your blood", "All we need is blood", "Murder at Midnight", "Night of the Werewolves"... son temáticas un pouco cansinas eu diría, e que xa oímos en previos traballos. Incluso me podería poñer de adiviño e sacar os títulos do seu próximo disco... amos a ver... "Wolves at Midnight".... "Blood of the Wolf".... "Night of the Murder"... "We will Murder You"... XD eu véxoo, cando saquen o seguinte hei de buscar esta microreview XD
Pois eso... non me quixen meter moito nas letras, pero oídas por encima non auguran nada bon... alomenos nada novo... ata incluso parece que perderan a ironía e humor que destilaban antes. En canto ó tema musical, pareceme unha mala repetición dos seus traballos previos, mesmos esquemas, melodías calcadas, línea vocal demasiado similar en certas cancións... o único rescatable é a canción do video e un par máis para un servidor.
PD: ah hai unha versión con CD extra con versións orquestales 5 de temas antiguos e novos... típico Bonus CD que ninguén pon na casa porque esas cancións están mellor con guitarras... prescindible. 3/10

Burzum – Fallen (2011)
Pagan-Black Metal
Official
Xa hai uns meses desde que saleu o novo do ex-presidiario que dixo un día que non utilizaría máis unha guitarra eléctrica por ser "un invento de negros". Seica este é un dos casos dentro do metal que máis se axusta a aquela gran frase de Groucho Marx "estes son mis principios y si no le gusta, tengo otros". Nunca me caeu pizca este personaxe nin os seus chistes, pero hei de admitir que durante un tempo tivo chispa para crear música. Este segundo álbum desde que saleu do cárcere nótase máis traballado que o predecesor, que, personalmente me deu a sensación de estar feito con présa, probablemente apurado por algún membro dalgunha compañía discográfica que lle puxo un contrato segundo Varg chegou á casa mentres lle colgaba unha guitarra ó lombo "eso que dixeras sobre o invento de negros xa caeu no olvido, dalle ó black que aquí nos forramos coa túa volta".
En canto a "Fallen", encontrámonos cun black metal a medio tempo de corte pagano, no que de vez en cando Varg canta con voz limpia entonando melodías épicas. A maior parte das cancións pecan de volver a ser demasiado largas e con demasiadas repeticións para o meu gusto, facendo que o álbum resulte pesado ou moi pesado en determinados momentos. Tal vez cun pouco máis de variedade ou unha batería máis rápida (que sólo atopamos en Vanvidd), como os británicos Forefather, podería considerar "Fallen" coma un bon álbum, pero... quedoume a sensación de que podería ter sido mellor. 6/10

Crimfall - The Writ of Sword (2011)
Symphonic Viking-Power-Folk Metal
Myspace
Foi un movemento moi raro o dos finlandeses que penso que poucos se esperaban, alomenos non eu, despois dun álbum moi orquestal e épico coma foi o seu primeiro, neste novo atopámonos cunha versión máis cruda e dura de Crimfall, que segue a ter arreglos orquestales e de banda sonora e certas melodías folk, pero nun entorno no que predomina o Metal. O protagonismo de voces ascendeu en canto ós rasgados, boa proba delo é a inicial Storm Before The Calm, no que os riffs de guitarra sonan prácticamente a Nu-Metal ou Metal Alternativo, pero que cun gran estribillo e unha atmósfera moi épica sona a algo totalmente diferente, e eso hoxe en día non é fácil de atopar. No resto de disco pódese ver máis influencia do Black ou o Pagan-Viking (máis dunha vez me veu Moonsorrow á cabeza) que no aclamado "As The Path Unfolds", ainda que sempre con ese aire de peli de corte épico. Tíveno que oír moitas veces para formarme unha opinión, e finalmente acaboume gustando ainda que penso que non tanto coma o seu primeiro, o que non quita que se note un disco moi traballado e con grandes momentos. 8/10

Cruachan - Blood On The Black Robe (2011)
Pagan-Celtic Black Metal
Myspace
Sexto álbum dos irlandeses e primeiro sen a cantante Karen Gilligan, que, baixo o meu gusto non acababa de encaixar en moitas ocasións co estilo e esto facía que non me acabase de gustar de todo esta banda. Así que, esta vez sen ela, e con voz rasgada na maioría das ocasións, este novo álbum encaixa bastante ben no que eu denominaría pagan black metal, non sólo por ese adiós, senón porque este novo disco sona máis crudo e con máis rabia do que eu lles recordaba. O contraste entre este acercamento a unha música máis directa e menos ornamentada e o folk celta-irlandés é digno de oír. "Blood On The Black Robe" é sen duda para mín o mellor álbum deles, o máis inspirado, o máis pegadizo e directo, o máis enfocado nunha dirección, o máis cohesionado, o máis cañero e, sen a voz femenina, este grupo gana enteiros, así que se antes non lles fixen moito caso, a partir de agora esperarei novedades súas con gusto. 9/10

Imperia - Secret Passion (2011)
Symphonic Gothic Metal
Myspace
Terceiro álbum do proxecto de Helena Iren Michaelsen, cantante que colaborou nos comezos de Epica, e nos desa gran banda noruega que quedou inxustamente no olvido chamada Trail of Tears.
O estilo de Imperia non varía demasiado dos seus dous primeiros álbumes, facendo ese xa demasiado sobado hoxe en día, power-gothic metal sinfónico con vocalista femenina pseudooperística, polo que nos debemos fixar máis que en orixinalidade, na composición e sonido, e penso que o grupo non o fai nada mal neses dous terrenos. Tal vez as comparacións son inevitables entre os seus compatriotas Within Temptation ou os últimos álbumes de Tristania ou Sirenia, nos que se combinan cancións de guitarras profundas con estribillos poppies, e power-ballads con dramatismo orquestal. Neste álbum ademáis deso, temos algún elemento curioso coma algúns samples electrónicos e incluso algún solo elaborado (neste tipo de grupos case que chega a ser pouco habitual, en Within Temptation xa ata empecei a dudar que os guitarristas sepan tocar ben, e en Sirenia, para repetir e tocar pequenas variacións sobre a melodía principal, podían pasar delo perfectamente).
Un bon disco que non rebosa orixinalidade, pero que, coma a talla de sujetador da manceba, está por encima da media. 7/10

Demonaz – March of the Norse (2011)
Viking Heavy-Black Metal
Myspace
O ex-compoñente de Immortal debuta co seu autodenominado proxecto propoñendo unha curiosa mezcla que se podería definir coma un fillo entre Immortal (máis cerca pode que o proxecto “I”, do que este disco podería ser perfectamente unha continuación), a época vikinga de Bathory e un toque moi heavy metal que pode recordar tanto a Manowar coma aos míticos da NWOBHM. Cunha simpleza sorprendente e con estructuras moi básicas, Demonaz practica un estilo difícil de definir, no que a voz cagalga entre os rasgados de Abbath e a voz limpia de Quorthon, a música está a medio camiño entre o “Blackened” Heavy Metal e o Viking Metal a medio tempo na súa parte menos folklórica e máis épica ainda que sen teclados nin orquestacións, nin sequera coros, únicamente hai algunhas guitarras acústicas. Posee un feeling bastante frío e crudo na onda de Immortal, ainda que á vez melódico, eu diría que ten os seus momentos, pero peca un pouco de linealidade, sobre todo en canto a estructuras e riffs de guitarra rítmica. 7/10

Omnium Gatherum - New World Shadows (2011)
Power-Melodeath
Myspace
Despois da maravilla que era o anterior The Redshift, este New World Shadows tiñao complicado para manter o listón. Curioso que nunca me chamara demasiado Omnium Gatherum ata o previo álbum, non sei qué pasou ahí, pero baixo o meu punto de vista, o cambio cualitativo dos traballos anteriores a ese, foi visible (non sei, ata me entraron ganas de volvelos a oír a ver se estou equivocado XD) Neste novo continúan na onda dese Heavy-Melodeath, ou Heavy-Power con voz rasgada (xa non sei cómo chamarlle, con ese par de definicións, un faise boa idea), de melodías pegadizas, teclados que aparecen de vez en cando e bastante feeling finlandés. O certo é que non me gustou tanto coma o anterior, pero pareceume un moi digno sucesor. New World Shadows empeza ni más ni menos que cunha elaborada canción de 9 minutos que pode recordar a unha mezcla entre Before The Dawn e os antigos Dark Tranquillity-In Flames (ese interludio no medio de guitarras acústicas…), e a partir dahí, as cancións vanse sucedendo con certa facilidade e simpleza ainda que aposto que tocar certas partes require a súa habilidade. Resulta difícil escoller algunha, máis ben hai momentos en cada unha delas… o xenial riff principal de “Soul Journeys”, o “bodomesco” estribillo de “An Infinite Mind”, os cambios de rexistro en "Everfields", e cousas por aquí e por alá. Tal vez o que menos me guste sexa a outra de 9 minutos que cerra o disco, non está ó nivel das outras e faise larga. 7/10

Poisonblack - Drive (2011)
Heavy-Rock
Myspace
A banda do ex-cantante de Sentenced volve á actualidade cun CD que non dice absolutamente nada novo. Tampouco é que me gustara especialmente nunca, máis ben parece coma un ripeo máis rockero e sin gracia nin punteos dos últimos Sentenced. E o par de discos que lles tiña oído creo que non pasaron de un par de escoitas e directos ó olvido, algo que se repite con Drive, que ten algunhas cancións decentes, outras que pseudoplaxian a alguns estribillos do grupo mencionado, e a maioría son do montón. 3/10

Flame - March Into Firelands (2011)
Black Metal
Myspace
Ainda que levan máis de 10 anos na escena blackmetalera finlandesa, os Flame eran ata fai pouco totalmente descoñecidos para mín. O seu é o Black añejo con moitos toques Thrash e cancións bastante lineales. A producción conta tanto nos punteos coma na voz con ese eco tan propio dos lanzamentos noventeros, e o pouco máis de media hora que dura este álbum atopámonos con algo bastante estándar que non dice moito novo. Difícilmente nos acordaremos dalgún detalle cando acabemos de darlle unha oída a March Into Firelands, polo que, pola miña parte, non lle atopo alicientes para repetir. 4/10

Aurora Borealis - Timeline: The Beginning And End Of Everything (2011)
Black-Death
Myspace
Nada menos que 17 anos levan estes yankis dando caña, ainda que a mín non me sonaban de nada ata fai pouco. Parece que por este grupo pasaron 3 cracks da batería como son Derek Roddy, Tim Yeung e Tony Laureano, así que debe de ser toda unha presión para o actual Mark Green e os futuribles se os houbera.
A música de Aurora Borealis está máis centrada no Death Metal con deje old school de riffs complexos e cambios de tempo, cunha voz rasgada máis "blacker" -ainda que por momentos me recordaba á do de Carcass, grupo que por outra banda xunto con Death deben de ser bastante fans- demasiada lineal que lles resta puntos. O concepto do álbum é unha rallada sobre filosofía espacio-temporal que tampouco me interesa moito... así que, a pesar de que nunha primeira oída non me acabou de convencer, en posteriores foi ganando. Hai cambios de ritmo inesperados e riffs bastante bos, ainda que nunha tónica xeral o álbum tampouco é excesivamente variado. 7/10