Mercury Tide – Killing Saw(2012)
Hard Rock / Power Metal
Oficial
Algúns fans do Metal europeo poderán recordar a un grupo capitaneado polo vocalista de Angel Dust, Dirk Thurisch, que xurdiu logo de que aqueles empezaran un hiatus indefinido despois de "Of Human Bondage" en 2002. Aquel grupo liderado por Dirk era Mercury Tide.
"Why", o primeiro álbum de Mercury Tide saíu sólo un ano despois de "Of Human Bondage", e máis ben sen pena nin gloria, a pesar de que Angel Dust estivera ascendendo "relativamente" a principios do novo milenio en popularidade. Digo "relativamente", porque a pesar de sacar álbumes tan excelsos coma "Bleed" ou "Enlighten The Darkness", que propoñían un Heavy-Power Metal moi pesado, escuro e con arreglos de electrónica que non quitaban protagonismo á gran composición de riffs nin de melodías vocales, parece que quedaron inxustamente olvidados no tempo, a expensas de outros productos bastante máis mediocres do tipo de Edguy ou Avantasia...
Este abandono pasou tamén con Mercury Tide e o seu "Why", que pasou desapercibido a pensar de contar co aclamado Dirk Thurisch nas vocales. A decir verdade eu creo que o oín na época na que saíu, e xa non me acordo de nada... e dame que vai pasar 3/4 do mesmo con este novo "Killing Saw", logo de que Dirk reformara despois de 10 anos a banda. Parece que non captou a indirecta de que a ninguén lle interesara no seu día Mercury Tide. E aposto que volverá a repetir experiencia cun álbum no que non só é palpable a mediocridade compositiva, senón que tamén se confirma o seu baixón como cantante, a anos luz do que un día fixo en Angel Dust.
"Killing Saw" empeza co tema que dá título ó album logo dunha corta intro, e recorda de sobremaneira a "Nemo", o tema de Nightwish, tanto na melodía de piano, coma na estructura. Mal augurio. Os temas vanse sucedendo, moldeando a Mercury Tide coma unha versión Hard-Rock e desganada de Angel Dust. Sí, Dirk está ahí, e a súa forma de cantar, ainda que esteña moi por debaixo do que foi hai 15 anos, ten aínda ese toque propio que me gustaba tanto, ademáis as melodías vocales manteñen o toque que os fans de Angel Dust recordamos, pero a maior parte do tempo aquí sona repetitivo e apático a rabiar.
A metade do disco é todo un cometido. Cancións coma "Out of the Darkness", desganada, fóra de tono por veces?, rozando o Rock depresivo? e a seguinte, "Alone in my Room", probablemente unha das peores do CD, posuíndo unha parte central sacada de "Unforgiven" de Metallica, son un reto para continuar a escoitar o disco. "Satan Sister" ten un riff sacado dalgún outro lado e parece unha mezcla entre Billy Idol, Misfits e algo de Metal gótico finlandés. "You Cannot Save Me" sona como que as pezas non se unen ben dentro do tema, está como desestructurada e resulta incluso caótica. Non sabería decir se é peor que "Alone in my Room". Probablemente. E o resto quédase como mediocre ou por debaixo da media, con pobre composición e estructuración de temas, algo difícil de crer para alguén que leva tantos anos na música coma Dirk (que supoño que foi o compositor da maior parte desta chapuza).
En resumen: Dirk, anda e reúne a Angel Dust, que eles saben qué facer coa música e igual te inspiras máis tamén á hora de cantar. 2/10
