Cosecha de cafeína

O mundo do merchandising entre o mundo metaleiro parece non ter límite, logo de cervezas, viños, dildos... agora chega o Café Negro patrocinado por Zakk Wylde ( Black Label Coffee Society?), o Valhalla Java Odinforce Blend...

Death Wish Coffee Co. presents its newest creation, Valhalla Java Odinforce Blend.

Valhalla Java Odinforce Blend is forged from the volcanic soils of Indonesia and nutrient rich soils of Central and South America. This masterful artisan roast has been carefully crafted for the world’s most powerful guitarist, Zakk Wylde (BLACK LABEL SOCIETY, OZZY OSBOURNE).

With maximum flavor and caffeine content, this coffee will bring you back from the nights you thought you'd never wake up from.

 

Fuente

Rage - 21 (2012)

Rage - 21 (2012)
Heavy-Thrash Metal
Oficial

Ainda sigo con discos do 2012 ainda que esteamos a acabar o 2013! É o que ten estar bastante ocupado últimamente, agora non me poido permitir escoitar tanta música coma antes, así que a gardo ata o momento adecuado para oíla. 

No caso de "21" de Rage, o certo é que non estaba moi pola labor de poñerme co álbum. Os xermanos levan sacando material moi parecido nos últimos anos, e creo que desde Soundchaser non lle prestei demasiada atención a ningún album da banda, ou alomenos non me recordo que me dixeran nada que non oíra xa. 

Algo parecido pasa con este novo, que resulta ser un disco típico de Rage dos últimos anos. Esto inclúe: 3-5 temas bos-decentes / 3-5 temas mediocres-olvidables / 3-5 temas fuleros; riffs interesantes e traballados por Smolski, que aporta pequenos detalles de calidade por todo o CD, que se combinan con outros xa moi vistos; estribillos poperos; líneas vocales que sonan "demasiado" á marca "Rage"; e un sonido moi bo, que a veces sirve para enganar a incautos que se fixan máis na producción potente e "metal" dun disco que no bon facer compositivo.

Se hai algo remarcable neste 21 que non oíra antes son os guturales do señor Peavy Wagner en "Serial Killer", unha sorpresa nun dos temas aproveitables do disco -que por certo empeza con Chiquito de la Calzada! ahí abaixo a poño se non o credes-. Disfrutables tamén son "Concrete Wall" e "Destiny", temas rápido que me fixeron recordar ós Rage de discos grandes coma "Black in Mind" e "End of All Days". Lástima que o nivel alcanzado en "The Missing Link" nunca fora superado polos xermanos.

Logo temos pinceladas de intentos "modernos" nalgún tema, a típica semi-balada de Rage, "Eternally", que tanto podería estar coma non estar, e cancións tan prescindibles coma "Death Romantic" -probablemente a peor do CD-, ou o típico tema de Rage que un cree que xa estaba noutro álbum, "Black and White".

En resumen, un disco máis de Rage, que non se van da línea marcada pola banda. Seguen ofrecendo discos "seguros", dedicados ós máis fans da banda e do seu sonido e supoño que fan ben se teñen éxito -e téñeno-. Non poido decir que sexa un mal disco, xa que podería salvar máis da metade do mesmo, e a execución e sonido son totalmente "Pro", pero por outro lado non me sorprende e acaboume pasando maiormente desapercibido. 6/10