Cosecha de Ghost

Xa non sei se chamar a esta sección "cosechas de", xa que cada día os grupos me sorprenden máis coas cousas que venden. Xa non sólo está a moda do viño/cerveza, senón que hai bandas con imaxinación coma Ghost, que puxo á venta baixo o seu nome nada menos que papeles de divorcio, xoguetes sexuales ou un consolador coa cabeza do frontman no seu novo pack "especial"!

"Ghost have unveiled a particularly ludicrous and, let’s be honest, brilliant new box set featuring, among other things, Ghost-approved sex toys. Yup.

The Swedish occult rock kings – whose new and most excellent album Infestissumam is out now – have done a bit of a Rammstein, although we can’t confirm if one of the items included in particular is modelled on Papa E’s own wang."

Fuente

Diario de Enlil: O regreso

Ben, como vistes, o período de Diario dun Viking rematou coa miña marcha dos grupos nos que estaba, grupos nos que mo pasei moi ben e que en parte seguirán sendo "meus" ainda que non esteña con eles físicamente.

Pero este fin de ciclo non implica que me desligue totalmente do mundo da música.

Así que en principio decidín cambiar o nome de Diario dun Viking para acentuar dúas épocas totalmente separadas, e elexín o nome de Enlil coma para recalcar que é algo máis personal, xa que Enlil é o nickname que elexín hará coma 10 anos (ainda que haxa xente que me chame Enumaelis, cousa que me asombra de vez en cando XD Xusto antes de irme de Vigo veume un rapás duns 18 anos que nunca vira coma sorprendido "tú eres enumaelis non??" XD sentinme case popular e todo.. non sei se para ben ou para mal :S).

Bueno, vou empezar esta nova sección con un par de novas:

- A primeira é que ontes comecei de novo a compoñer música para Enuma Elis. Mesmo programa, mesmo sonido, máis Death, máis Black, máis folkie e máis Gothic-Doom que nunca. O tempo dirá se me poido permitir un día usar unha guitarra para grabar algo (ainda que o dudo, porque a falta de tocar pasa factura demasiado rápido e xa non dou pé con bola).

- A segunda é que Herexía, unha das bandas nas que estiven e participei máis activamente como compositor e letrista, non queren que me vaia de todo, e propuxéronme seguir activo dalgunha forma con eles. Tal vez poida colaborar nalgunha pseudocomposición corta para algo moi concreto que ainda nin sequera me aclararon, pero de momento poido decir que xa teño o 95% da letra da súa seguinte canción. Cando a remate posteareina por aquí. 

Falando un pouco de Herexía, recórdovos que o 23 de Maio estará tocando no Frenopátiko teloneando ós Deathgrinders mexicanos D.E.A.

Será o segundo concerto da historia de Herexía e o primeiro coa formación nova.

¡Que alguén me grabe algún video ou que me poña a cámara web para velo en streaming! XD

Evento en Facebook

Pola parte de Mileth, podedes ver nas actualizacións do seu facebook que están grabando en plan profesional nos estudios do Vigosónico (era hora de que deixaran de pillar polvo) o tema máis largo que posúe a banda: "...e na novena onda, caeron os deuses".

Podedes ver fotos do proceso de grabación na súa páxina tamén de Facebook (ah qué faríamos sen Facebook!)

Falando un pouco do que andiven a facer no meu tempo libre por aquí, tiven un par de Jam sessions divertidas. A primeira cun grupo de Rap-Rock composto por membros dun dos grupos máis famosos de Estonia, Põhja-Tallinn. Este grupo tamén se fixo popular afóra do país por estar entre os finalistas no concurso de Eurovisión con este tema. 

Penso que a cousa non cuajou porque non eramos estilos moi compactibles. Ademáis as súas pretensións polo que puiden ver son extremadamente altas... creo que cando hai este tipo de pretensións a cousa non acaba de ir ben. No ensaio trouxeron un "dos mellores baterías de Estonia", que parece ser que veu atraído pola idea de que houbera membros do grupo mencionado para logo saltar á fama local como telonero ou algo do estilo. O tipo era realmente moi bon, pero moi novo e demasiado "estrella", con aspiracións extremadamente altas, acordes ó seu "nivel". Foi extraño, porque os últimos 30 minutos de ensaio, o tipo pasouse o tempo facendo solos de batería e tocando cancións country unha tras outra cunha guitarra acústica que encontrou no local, facendo que o resto de xente que estaba presente case non fixera outra cousa que mirar para él. 

Moi bo, pero cunha actitude algo narcisista. 

De todos xeitos foi curioso, ainda que non creo que os volva a ver XD (eu non fun quen quixen facer ese ensaio, un amigo empuxoume a ir). 

Logo a jam realmente divertida foi cando me xuntei con 3 amigos que teño desde hai 5 anos en Tallinn. Teñen un grupo, pero o tempo non lles permite ensaiar case nada. Un está na armada, outro traballa a barrer, e o outro... o outro dedícase a beber e mirar básicamente XD porque non sabe tocar nada.

Extrañoume que non tiveran temas propios. O único que fixeron nas 2 ou 3 horas de ensaio foi versionear cancións de Metallica, grupo absolutamente fetiche dos 3. 

Toquei algo, e xa notei o extremo retroceso de non coller unha guitarra en 2 meses, pero cun pouco de ruído e cervezas xa se amaña un bo rato. 

A estes sí que os verei próximamente, así que alomenos unha vez cada par de meses poderei exercitar algo a muñeca XD

Black Metal Song Creator - A aplicación definitiva

Apple lanza nada máis e nada menos que unha aplicación dedicada a todos os Trve Blackmetaleiros do mundo: o Black Metal Song Creator. 

Segundo as propias palabras dos diseñadores:

Description

Easily create your own black metal songs with Black Metal Song Creator. Whether you're a beginner with no musical knowledge or an experienced musician, this app is for you. Great for instantly creating songs, quickly generating new song ideas, making backing tracks, or connecting to a guitar amp to make drum tracks to play along to. Export your songs to your computer or recording device to start your own black metal band (Additional equipment required. Instructions inside app.).

Features:

• 40 guitar chords with 5 different note types (whole, quarter, etc.)
• 45 drum loops with 2 different drum kits
• 14 choir and string chords, with 2 different octaves
• 4 tempos: 100, 120, 140, and 160 BPM
• 120 bars per song, with 4/4 time signature
• Save up to 100 songs
• Export to external device (other equipment required)

Created and recorded by symphonic black metal band Epicland, maker of iPhone app “Epicland's Black Metal Backing Tracks and Drum Loops”

Works best for iPhone 5 and iPad 3rd generation and up.

Ainda non o sabemos, pero hai rumores de que Cradle of Filth se fixera coa patente hai anos.

Fuente

Cosecha? de fastfood

Non tardei moito en encontrar algo parecido ó que decía no anterior post de "Cosecheros" sobre que agora habería grupos que sacarían o seu kit de coitelos 100% acero ou o kilo de carne gore para asar ás brasas...

Neste caso é a nova da Hamburguesa Zakk Wilde!

Como oídes... o ex-guitarra de Ozzy aliouse coa cadena Grill 'Em All para crear a Berzeker Burguer

"Berzerker Burger; a monstrous burger with two blackened half pound patties, Eagle Rock Solidarity battered onion rings, white truffle pomme frites, chipotle ketchup, cheddar, and thick cut bacon all smothered in chili."

Ainda que parece que neste caso, esta cadena está orientada hacia o Metal, xa que anteriormente xa traballou para outros rockeros:

"Grill 'Em All has honored many hard rock and metal legends on their menu — such as Dee Snider, BEHEMOTH, and NAPALM DEATH — but this is the first collaboration of its kind."

Fuente

Roubos ou similitudes? Embersland VS Elzevir

Desta vez atopeime cun grupo español que acaba de sacar disco, uns tales Embersland que fan, parece ser, Power Metal sinfónico. Ata ahí todo normal, peeero cando vín a portada do seu disco debut "Sunrise"... esto non é "casualidade" nin "parecido".. esto é un roubo en toda regla!!!

Elzevir - Rise from Knees (2011)                               Embersland - Sunrise (2013)

Cosecha desesperada

Mentres que esperamos a que saia a carne á parrilla de Cannibal Corpse ou o kit de coitelos de aceiro 100% de Manowar, Amorphis decantouse por patrocinar salsa Bourbon..

Hala! ide pensando en gardar unha botella para os próximos churrascos!

"Mildly hot and rich flavoured sauce made of apples, chipotle and bourbon. Use it in barbeque or on any food as a dip or condiment. On barbeque use low or medium temperature."

Fuente

Aevlord - The Nomad's Path (2012)

Aevlord - The Nomad's Path (2012)
Melodic Symphonic Black Metal
Oficial

Terceiro álbum desta banda francesa da que non tiña coñecemento ata que me atopei con este The Nomad's Path. E vaia descubrimento!

Ó contrario que o movemento de Black atmosférico e melancólico tan propenso nos últimos anos do país galo, Aevlord inclínanse por facer un Black Metal melódico e heteroxéneo. The Nomad's Path recordoume a horrores a outra banda que se quedou un pouco na estacada pero que sacara un discazo no 2002 chamado Intervening Coma-Celebration: os noruegos Grand Alchemist. Por certo, este ano volveron á actividade, teño que oírlles o álbum máis sosegadamente, porque de primeiras non me gustou tanto...

Volvendo a Aevlord, os franceses inspiranse primariamente no Black Metal atmosférico e sinfónico do que poderían ser uns Dimmu Borgir noventeros, con ese lixeiro toque neoclásico e dramático, pero sen chegar a ser boombástico e orquestal. A esta primeira referencia, Aevlord añádelle un sonido máis definido e moderno que a veces parece querer acariciar o Metal progresivo ou Melodeath. Os teclados xogan un gran papel, e prácticamente están presentes na maior parte da música de Aevlord, tanto en forma de piano, coma de sintes atmosféricos ou incluso máis electrónicos nalgún momento. De todas formas, están introducidos e misturados coa música dunha forma que non chegan a cansar, ó contrario que outras moitas bandas de Metal sinfónico que abusan deles e que fan que ó terceiro tema xa esteñas saturado.

A voz é maioritariamente blacker, ningunha cousa do outro mundo, pero cumple. Ó igual que batería e baixo, que sen facer florituras acompañan bastante ben ás pegadizas atmósferas e melodías épicas e dramáticas.

En canto ó sonido é cristalino e pulcro, sorprendente que se autofinanciaran e autoproduciran eles mesmos. Esto demostra que realmente hoxe en día con poucos medios e sen necesidade de grandes productores se poden conseguir grandes cousas. Eso sí, se se tén idea do que se quere e un non se limite a copiar o sonido exacto das bandas que che gustan... que parece que suele pasar a menudo polo que vou escoitando nos últimos 5 anos.

Se o ano anterior a sorpresa do Black Metal sinfónico eran os belgas Saille, desta vez tócalles ós franceses Aevlord, que son un pouco máis sosegados no tempo, pero que teñen claro qué queren facer. 

Non apto para puristas do Black, recomendado para o resto 9/10

Aeternam - Moongod (2012)

Aeternam - Moongod (2012)
Symphonic Folk Death Metal
Facebook

Tras un xenial primeiro disco -unha das grandes sorpresas que me encontrei no 2010-, chega a continuación de Aeternam en forma de 45 minutos de Melodeath con sonido altamente inspirado no Oriente Medio. As comparacións entre uns Behemoth, Melechesh e Orphaned Land nos que a producción se centra nos elementos melódicos seguen a ser esenciales, e o sonido sinfónico/folky non varía excesivamente do que foi Disciples of the Unseen. 

A producción deste novo álbum, como digo é clarae impoluta, certos riffs e melodías son impresionantes, e o traballo instrumental é sobresaliente, así coma certas unións entre pasaxes máis tradicionales e partes cañeras.

Dito esto, non poido decir que Moongod sexa un mal álbum, pero as veces que o oín notei que non me resultaba tan adictivo coma o primeiro dos canadienses. Atopei dúas ou incluso tres razóns básicamente que repercutiron en que non me fixara tanto neste álbum: a primeira, é que moitos riffs e formas de desarrollar temas sónanme a repetidas, tal vez non sólo con eles mesmos, senon con outras bandas que nos últimos anos están intentando irse por esta rama que non hai tanto tempo estaba prácticamente deixada da man de un par de grupos ou tres.

A segunda razón é que unha producción tan impoluta e moderna xoga en contra de certos estilos que pretenden ser brutales.
Ademáis Aeternam sona moi profesional, pero carece de toque personal no sonido do disco. Ou alomenos eso creo eu, xa que a claridade, a ecualización e precisión tan exacta dos palmutes, dobles pedales, e do sonido en xeral de Moongod xa están a resultar tan habitual en tantos grupos de Death Melódico ou Death Metal "moderno" que a mín acabame sonando impersonal e pouco sorprendente a estas alturas (ok, esto non é tampouco algo exactamente "negativo", pero xa levo oído moitos grupos que sonan extremadamente parecidos entre eles).

Por último, eu diría que a estructura de certos temas é demasiado variante ou desordenada; é decir, moitas veces neste disco sentín como... "mola cómo empeza", pero a medida que iba avanzando a canción, iba perdendo interese nela.

É difícil decir que Aeternam non fan un bo traballo, pero non considero que Moongod sexa un paso adiante para estes canadienses. 6/10

Vivir en Estonia: Traballo

Hai tempo que a xente me está a preguntar por cómo me cambiou a vida cun novo traballo, o certo é que o cambio é grande. Non foi tan sólo un cambio a nivel de traballar nalgo totalmente novo, senón que tamén hai que añadir o factor de vivir nun sitio totalmente novo, con nova xente ó meu redor, novo idioma, novos hábitos, novas formas de facer as cousas...

Hei de dicir que tiven relativamente bastante boa sorte, xa que conseguir traballo nun lugar tan lonxano logo de 2 semanas e 2 entrevistas de traballo é algo inesperado.

Cómo é un día normal agora mesmo para mín?

Pois ben, suélome levantar á intempestiva hora das 7:45 AM, bueno, mellor dito, solía, porque a partir de mañá poido durmir unha hora máis. E menos mal que vivo a 15 minutos da oficina, non quero pensar a que hora tería que levantarme se vivira en Mustamäe coma no 2006-2007. E xa non digamos en Pirita (onde está o famoso monasterio de Pirita e a principal praia de Tallinn). Actualmente estou no centro, bordeando con Kristiine, ainda que tampouco o teño moi claro, que non son moi bon en orientación XD 

Como decía, ata a semana pasada, entraba ás 9 e saía ás 17:30, ainda que dentro de pouco salirei ás 18:30 entrando ás 10:00.

 

Ata o dagora sempre estivemos con temperaturas baixo cero, ainda que pouco a pouco foron subindo desde os -20 / -10 de febreiro ata os -7 / +2 nos que andamos agora. Ainda que parezca mentira, eu case prefería os -15, xa que coas novas temperaturas, a neve pouco a pouco vaise derretindo e o hielo empeza a ter unha capa de auga polas aceras coa que o difícil é manterse en pé. Xa levo 4 caídas e numerosos sustos pro-caída nos últimos días XD En fin, esperemos que esta etapa pase rápido, xa que a cidade tamén está bastante fea, con esa especie de neve-barro nas carreteras que dá unha imaxe como de suciedade. 

Unha das cousas ás que máis me costa afacerme é a dos desaiunos fortes. Cando o meu habitual desaiuno era un iogur ou cereales e si se terciaba, unha taza de café, aquí os meus desaiunos son de prato moitas veces, ainda que últimamente estou cambiándoos por iogures cando poido, porque o meu corpo non acepta grandes cantidades polas mañás segundo me levanto. Por exemplo, o outro día tiven de desaiuno spaguetti cun zanco de pito! :D Logo, tampouco estou acostumbrado ás cantidades industriales de café que aquí se toman, penso que cando lles dixen por primeira vez que sólo me encheran o tazón pola metade ou menos se quedaron sorprendidos XD Sabía que os finlandeses eran uns dos maiores consumidores de café do mundo, pero os estonios non lles andan lonxe... mañá, tarde ou noite, pode ser normal tomarse un tazón de café, non taza, non... "tazón de colacao"! XD

Entendo que logo do desaiuno pasan horas ata a próxima vez que se come, pero a veces case prefiro esperar XD 

Unha vez que chego ó traballo, o habitual é darlle ó ordenador e empezar a poñer contraseñas, dúrame coma uns 5 minutos poñer todas as contraseñas necesarias, xa que cada un dos 7 programas que utilizamos esixe que a poñamos, incluso o teléfono en caso de ter chamadas de clientes ten o seu código e debemos "decirlle" qué vamos facer en cada momento con códigos especiales (lunch break, e-mail work, short break, utilitary break, coaching time, etc). Eso é unha das cousas que máis me sorprende e fastidia, parece que esteñamos controlados ó máximo, temos clave de acceso para calquera cousa que faigamos, e todo está medido en minutos. Está ben ese control (cousas dos métodos alemanes... sí, a empresa é alemana!), pero a veces é excesivo. Aparte do das claves, temos unha tarxeta electrónica para entrar e salir en diversos lugares, polo que os supervisores saben en cada momento do día onde estamos e os minutos e segundos que pasamos nese lugar. É un pouco coma un Gran Hermano dentro da empresa, non me extrañaría que nos vigilaran tamén con cámaras...

Con tanto secretismo, non é raro que ó principio do entrenamiento e á hora de firmar o contrato, nos fixeran tamén firmar unha cláusula de que non podemos decir nada do que facemos dentro ou dos métodos que se utilizan dentro da empresa. Por algo intento evitar tamén aquí decir o nome da empresa ou a subsección na que traballo, non vaia ser que os do Gran Hermano localicen o meu blog...

Para que vexades o secretismo da cousa, estanos prohibido levar ó traballo o móvil. Temos unha taquilla onde debemos deixar o móvil en mute, e sólo podemos velo nun dos 2 descansos de 12 minutos (contados) que temos ou na media hora da comida. A razón que nos deron é que non se poden levar aparatos que permitan grabación ou saquen fotos dentro do lugar de traballo. Ainda que eso non é o máis flipante. O máis surrealista é que non permiten que leves carteira. Deberala deixar co móvil na taquilla. O motivo é que non se poden ter tarxetas de crédito por se acaso fas algo raro con elas (?).

Con respecto ó meollo do traballo máis ou menos o que faigo está relacionado coa atención ó cliente de licencias informáticas. A maior parte do tempo está dedicado a contestar mails básicamente, ainda que de vez en cando tamén temos chamadas. Nesta época non son demasiadas, entre 5-15 por día, xa que é temporada baixa. Parece que a temporada alta será de Septiembre a Navidades. Veremos si ainda estou daquela aquí XD porque tampouco é que me apasione o mundo das relacións directas cos clientes e menos relacionado con licencias de software.

No traballo o ambiente é xeralmente positivo, e as chamadas de xente cabreada son as menos. Somos uns 20, entre os que hai uns 4 supervisores e uns 4 "jefes" que non teñen contacto cos axentes, senón cos supervisores. Logo está o jefe jefe, que chega cando lle dá un pouco a gana e se vai tamén cando lle dá a gana (cousas de ser jefe :D). O tío cáeme ben, o típico jefe enrollado, bastante novo, non creo que chegue ós 40, e ten unha coleta ainda máis longa cá miña. Dentro de pouco parece que se vai ir para Rumanía, como jefe doutro proxecto parecido.

Non hai moito estíveno falando con algún que empezou ó mesmo tempo ca mín, curioso que certas empresas grandes localicen os seus centros de atención ó cliente en lugares coma Rumanía ou Estonia, ambos países entre os 5 da cola de Europa en relación á renta per cápita.

Logo o cachondeo é cando nos dicen a nosoutros que debemos otorgar un "servicio de alta calidad e que otorgue valor ó consumidor", tal e como reza o márketing da compañía. Logo eles localízanse nos lugares máis baratos posibles, e teñen atendendo ás líneas inglesas, alemanas e italianas a xente estonia e rusa (e un exipcio moi majo), á linea española a un peruano, gracias a que chegaron un par de franceses, teñen xente do país para atender a  Francia, e as líneas suecas, noruegas e finlandesas están "temporalmente non dispoñibles" e obligan ós clientes a se queren ser atendidos, que o sexan en inglés.

Seriamente, qué sueco, noruego ou finlandés querería trasladarse a Estonia para ganar 4 veces menos que sendo albañíl no seu país??? Esas líneas están "indefinidamente" non disponibles, en realidade. Ahí está a "alta eficiencia e alta calidade de servicio" dunha gran multinacional alemana que ten 63.000 traballadores por todo o mundo... deixando a 3 dos países máis potentes de Europa sen atención ó cliente na súa língua...

Xa oín algunha voz dalgún xefe decindo que "temos que ser eficientes ó máximo" xa que se non, o proxecto pódese ir ó garete e a multinacional para a cal traballamos pode elexir outros traballadores noutro lugar... sí... en dónde? Albania? Kazakistán? porque xa non quedan moitos países na lista dos menos pagados.

Hai pouco o exipcio estívome falando que conocía a un tipo que facía o mesmo traballo que nós en USA, él estaba especializado en 1 dos 7 programas que temos nós, e o seu salario era como 4 ou 5 veces superior...

En fin... logo outra cousa que non me esperaba é que semanalmente temos exámenes! Duran uns 15 ou 20 minutos e tratan sobre o noso traballo, creo que se ó final do mes obtés unha puntuación media superior ó 85% danche un bonus... espero que non empecen a restar se non acadas esa cifra XD

Logo, o sistema polo cal a multinacional que tén contratados os servicios da nosa multinacional (que quede claro que son 2 empresas, a nosa é unha multinacional de RRHH e a outra é unha multinacional de software), é absolutamente hipócrita e falso. Ou polo menos eu o entendo así. Parece que os resultados os miden pola satisfacción do consumidor, pero dun xeito irreal, xa que mandan as encuestas sólo cando creen que vai haber un resultado positivo. É gracioso, porque a maior parte dos consumidores non están especialmente satisfechos, pero a empresa móvese en niveles de satisfacción xeral do 80-95%, sendo o mínimo a alcanzar sobre o 80% (é un pouco raro de explicar, así que vou pasar delo XD).

Xa me pareceu extraño cando nos primeiros días de entrenamiento oía decir ós que traballaban ahí que a xente non suele durar moito nese curro, parece que as vacantes que deixaron para entrar os novos foron de xente que estivo 4 meses un, outro menos de 1 ano... e os "antigos da empresa", aparte dos xefes, son os que levan 2 anos ahí. Cheira raro, non?

Eu pola miña parte penso que seguirei intentando buscar algo máis, o malo é que cando chego á casa non teño excesiva gana de meterme en internet a buscar traballos e empresas, e o tempo non chega a case nada... o dito, menos mal que non vivo lonxe da oficina, senón sí que sería literalmente traballar, comer e durmir XD

PD: Este post vai dedicado a Ali e Dana, que me rallades con que non comento nada do que faigo XD Hala! aquí vos deixei pa ler! XD