Doom Gothic Metal
Myspace
Carallo, en Portugal hai cada grupo... que dá gusto oír. En materia de Doom/Gothic lévannos unha boa distancia ós españoles, supoño que ter ó mellor grupo de Doom-Gothic da península e tal vez do mundo, debeu influir o seu na audiencia metalera durante toda a época dos 90 e 2000.
E logo, nós, en España temos ó Sonisphere e cousas do estilo con Maiden, Metallica, Twister Sister e demáis e eles teñen o Vagos, Barroselas, Ilha do Ermal, etc... supoño que sabedes por onde vou, e que vexo bastante influínte para que os do país veciño teñan unha cultura metálica máis amplia e ampliada na sociedade. Eso calquera o vé nas salas e no público de calquera concerto portugués.
Ben, indo con Ava Inferi, recordo que lles oíra algo hai tempo, pero desde logo non foi da calidade de Onyx, senón teríame lembrado mellor. Porque Onyx é un xenial viaxe onírico e místico guiado pola emotiva cantante Carmen Susana Simões e sembrado por Rune Eriksen, un dos guitarras que tivo Mayhem e que actualmente reside en Portugal. A aura absolutamente envolvente que desprende Onyx colle influencias do que foi o Doom-Gothic noventero de bandas coma Theatre Of Tragedy, The Gathering, The Third & The Mortal e incluso algo de Type o Negative pódese intuír na xenial "The Heathen Island". Outras influencias que verán como máis próximas as novas xeracións poderían ser Draconian ou Madder Mortem, ainda que creo que é unha relación máis vaga. A mín encantoume sen ser nada exactamente novo, é coma unha volta ás raíces do Doom con voz femenina. 8/10
Pop Melodeath-Metalcore
Myspace
...por se este ano non tiveramos suficiente coas tremendas deposiciones que a nova masa fan-metálica quinceañera parece estar consumindo do tipo de Amaranthe ou Deadlock , ou o ano pasado System Divide-esperemos que esto sexa unha moda pasaxeira-, bandas de todas as partes do mundo están salindo, copiando esta desafortunada mezcla de Pop cantado por rapaza, probablemente moi fea, con Metalcore americano con tintes de Melodeath sueco (outra mezcla xa de por sí pouco afortunada)...
Pois... penso que está todo dito xa sobre esta banda, pero bueno, poido añadir que que a música de One Without carece de personalidade, é vacía, e de estribillos -porque de riffs non distinguiremos un ó final do disco- vai excesivamente na onda de Deadlock, que xa nos martirizou na súa última bazofia con mil estribillos clónicos... así que... máis clonación AINDA... e por decir algo bon, ten un sonido e producción bastante profesional, pero a estas alturas.. a alguén lle importa?
Entroume urticaria antes de chegar ó final das 17 cancións (1:04:33)!!!!, e tíveno que deixar na 10 ou 11, síntoo. 0/10
Heavy Metal
Official
É curioso, a pesar de levar case 20 anos de historia e 8 discos, non me sonaban de nada os checos Doga, pero máis curioso é que me recorden a horrores a toda a movida jevimetaleira española ochentera-noventera (que nos casos que sobreviviron tamén foi dousmileña XD). Supoño que cada país terá os seus Barricada, Barón Rojo, Obús, etc. que permaneceron máis ou menos fieles ó que foi o seu estilo desde os comezos. Éstes Doga teñen ese deje que fai que me acordara de todos estes grupos máis algún surxido un pouco máis tarde coma Lujuria -primeiros traballos-, banda coa que Doga comparte un rexistro idéntico vocal. Este Óscar ha ter un irmán por aquelas terras? A mín sorprendeume encontrar un grupo co típico sonido "metalhispano", que claro está, foi collido anteriormente das escolas americana e británica, pero bueno, os que conozcades o término "metalpaco"-que nunca me gustou, prefiero o término "jevi"-, saberedes a qué me refiero. Musicalmente non ten moito destacable, a mín deume a sensación de telo oído xa noutros grupos de pequeno polo tremendamente clasicote que é, pero tampouco é que me parecera malo. 5/10
Blackened Thrash Metal
Myspace
A pesar de que o álbum destes australianos empeza cun riff case plaxiado a Iron Maiden, no resto encontrámonos a primeira vista cun Thrash de vella escola máis cerca duns Sodom, Destruction e Kreator hai uns anos e con numerosos cambios de tempo. A voz blackeira dálle un aire a Assaulter ós seus compatriotas de Destroyer 666, Razor of Occam e incluso a algunhas cousas de Absu ou Melechesh!. A pesar de que me gustaron máis unhas cancións que outras, o disco óese bastante ben e ten os seus momentos viciantes. A producción ten o seu punto de suciedade que lle otorga un aire old school chulo e a mezcla entre rasgados, riffs Thrash con punteos heavies, e base con sonido UndergroundMetal-80's cumple bastante ben. 7/10
Hard Rock
Myspace
Outros suecos máis facendo Hard Rock con moita influencia ochentera. A mín recordáronme a moitas cousas que hoxe en día xa teño desterradas e prácticamente olvidadas, a centos daqueles grupos que pretendían seguir a estela dos grandes e chegar a ser "estrellas del Rock" rodeados de groupies e lujo. Lamentablemente o seu intento quédase nun grupo máis do montón dos que siguen as andaduras de hai 20 anos de Skid Row -o cantante ten máis que un aire a Sebastian Bach-, Steelheart, Cinderella, Winger... non sei, ocúrrenseme moitos e ó mesmo tempo ningún en especial, é o que ten facer o que outros fixeron durante anos e que acabaron por saturar a escena Rock, sen ningún matiz de orixinalidade, e con cancións que non están mal, pero que non chegan a ser recordables.
Un álbum máis de Sleazy-Hard Rock. 5/10
Hard Rock
Myspace
Outros
Un álbum máis de Sleazy-Hard Rock.
Éstes están un pouco peor. 3/10
Power Metal
Myspace
Non hai moito estiven escoitando no coche a cinta (sí ainda hai quenes temos un coche con cintas XD) de In Flames, "The Jester Race"... ainda que Guardians of Time son un grupo que calquera definiría coma Power Metal eu atopeilles moitas similitudes no apartado musical con ese disco e con eses daquela época de In Flames. O único que cambia é que non hai momentos case de tremolo-picking nin blastbeats, pero no resto vexo máis que un parecido. A voz do cantante, típica do Heavy-Power, desde logo fai alonxar nun principio ese parentesco cos suecos, pero imaxinando que todo o álbum estivera cantado con guturales... Por certo, coma en moitos grupos de Power últimamente, tamén se atreven a meter algún que outro growl puntual. Non me pareceu que estivera mal, a verdade, calquera que lle guste o melodeath e o power americano debería darlle unha oída -sería unha boa continuación para o que resultou gran fiasco, o último de Human Fortress-. 7/10
Progressive Death Metal
Myspace
Éste é un dos estilos ós que me refería hai tempo dos que non encontrarás unha crítica negativa por parte de ninguén. Parece que o Metal Progresivo está a veces tan ben considerado que aqueles ós que non lles guste un disco dese xénero non o dirán, e aqueles que non o consideren unha gran cousa, pois afondarán nas habilidades técnicas e na complexa estructura de temas e composición variada para, finalmente acabar poñendo bastante máis arriba do que parece a certos álbumes. Se esto pasa co Progresivo habitual, no mundo do Progresivo Extremo, esta condescendencia é maior se cabe. Ata o punto de que creo que nunca vín a ninguén decir malas cousas sobre grupos de Progressive Death Metal!
Talanas son un grupo que está a recoller un bo número de excelentes críticas, e baixo a miña preconcepción, a pesar de que hai moitas cousas dese estilo que me gustan, dispúxenme a oílos. O primeiro que un pode observar é a saturación da grabación, non sei se é cousa do ripeo que oín, pero o baixo e guitarras están como grabados tan altos que parezca que leven ruído incorporado (tal vez sexa algo que o grupo quixera? extráñame). As cancións camiñan entre varios estilos, sendo unha constante o Death Metal a medio tempo, pero podemos oír cousas máis "heavies", "thrashers", "doomies", "blackers" ou "post-". As cancións son complexas e dentro delas hai moitos cambios de rexistro, tanto musicales como en feeling' e vocales, que van desde o growl ó rasgado á voz clara máis propia de grupos de "post-rock/post-metal". A mín recordáronme un chisco a uns Opeth ó que lles cambias o toque de prog-70's polo do Post-Metal... tamén a Ihsahn ou os tardíos Emperor, e non me pareceron tanta maravilla coma os poñen por ahí, sona irregular, inconsistente, e acábaste quedando con poucas cousas salvo a boa labor técnica e algún extracto. 5/10
Heavy Metal
Official
Ainda que éste é o primeiro disco desta banda norteamericana, os compoñentes non son nin moito menos uns rookies. Liderados na voz está David Fefolt, que cantou en grupos coma Angels of Babylon, Fifth Angel, Forgotten Realm ou o do guitarrista italiano Alex Masi. Pode que eses proxectos non chegaran a ser nunca moi populares, coma tampouco creo que o chegue a ser FireWölfe, que practica un Heavy-Power americano bastante mallado a estas alturas. Hai poucas cousas destacables neste primeiro autotitulado, tal vez o mellor sexa a performance de Fefolt. En canto ó musical, houbo varios grupos que me viñeron á cabeza coma Savatage, Black Sabbath e algún máis destes de power americano, pero penso que deben de ser grandes fans de Saxon. Un disco que pasa desapercibido e que se fai un pouco ñoño por momentos. 5/10
Symphonic Viking Metal
Myspace
Wolfchant é un grupo que conocín no seu ano cun álbum máis ca decente coma era "A Pagan Storm". Logo desa tivo un baixón compositivo en "Determined Damnation", que se non recordo mal foi coma un fallido intento de acoller un novo público máis próximo ao Viking-Melodeath tipo Ensiferum, e desta volta, os alemanes intentan facer o mesmo pero con Turisas, adoptando tanto unha "orquestación" similar coma un tono lírico vocal parecido que toma incluso máis protagonismo que a voz rasgada en algúns temas. Teño a seria impresión de que Wolfchant non teñen nin idea do que queren musicalmente, sólamente coller o que eles creen que pode gustar porque está tendo máis público e listo, a meter cousas parecidas. En realidade "Call of the Black Winds" non resulta un mal álbum, ten as súas partes boas e cañeras e algún estribillo que engancha, pero tamén ten cancións fuleras, ou cancións que son moi irregulares, que unen momentos bos con seguidamente momentos tediosos (proba delo The Last Farewell, con estribillo pegadizo -ainda que moi Turisas-,pero rodeado por un resto de canción do máis mediocre). A producción é de primeira, pero non sei eu cómo lles irá con este intento de Turisizar a banda. 5/10